Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Το "Βιετνάμ" του Ομπάμα.


Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Αντιφατικά παρουσιάζονται τα πράγματα στο Αφγανιστάν καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις έχουν κολλήσει και στον πόλεμο με τους αντάρτες και στην πολύφερνη διαδικασία ανοικοδόμησης της χώρας. Η εξέγερση δεν νικιέται στρατιωτικά και η κρατική διαφθορά, η ανίκανη κυβέρνηση και ο θολός ώς ανύπαρκτος διοικητικός χάρτης της χώρας ακυρώνουν κάθε πολιτική πρόθεση αναστήλωσης και οικονομικής ανάπτυξης.Καθηλωμένοι σ' έναν αδιέξοδο πόλεμο, με εχθρό την ίδια τη χώρα και τα «φαντάσματά» της

Αντίφαση εντοπίζουμε και στα γεωπολιτικά σχέδια Ομπάμα. Εκεί που είχε προαναγγείλει την έναρξη αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων τον Ιούλιο του 2011 και, επιπλέον, έδειξε να ενθαρρύνει τον διάλογο Ταλιμπάν - αφγανικής κυβέρνησης -όταν παλαιότερα η Ουάσιγκτον τον αποκήρυττε μετ' επιτάσεως- , τώρα εμφανίζεται να κάνει πίσω.

Πρόσφατα ανέπτυξε νέα δύναμη 30.000 στρατιωτών στη χώρα. Μάλλον ο Ομπάμα δεν επιθυμεί δεύτερη ταπεινωτική απόσυρση, μετά το Ιράκ, όχι χωρίς πρωτύτερα να έχει σημαδευτεί από κάποια εντυπωσιακή στρατιωτική επιτυχία.

Αυτή η εκτίμηση συνάδει με χθεσινές δηλώσεις ανώτατου διοικητή των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στη χώρα, του υποστράτηγου Νικ Κάρτερ. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, οι συμμαχικές δυνάμεις έχουν συντριπτική αριθμητική υπεροχή έναντι των Ταλιμπάν στη ζωτικής στρατηγικής σημασίας περιοχή γύρω από την πόλη Κανταχάρ, στα βόρεια της χώρας. Θεωρεί ότι ώς το τέλος Νοεμβρίου οι σύμμαχοι έχουν τη δυνατότητα να εξαλείψουν από την περιοχή κάθε εστία αντίστασης.

«Καθήλωση...»

Ολα αυτά όταν έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου (IISS) λέει σχεδόν τα αντίθετα. Οτι δηλαδή η διεθνής δύναμη έχει καθηλωθεί σε έναν ατελέσφορο δεκαετή πόλεμο και ότι, αντί να σκέφτεται στρατιωτικά, θα πρέπει πλέον να στραφεί προς διαπραγματεύσεις με τους τοπικούς πολέμαρχους και τους Ταλιμπάν και να ασχοληθεί με πολιτικά και πολιτειακά θέματα. Σύμφωνα με το IISS, η λύση θα προέλθει από την πολιτική, αφού ο πόλεμος δεν βγάζει πουθενά. Επισημαίνει μάλιστα ότι κάποια μορφή ομοσπονδίας θα προσέφερε σταθερό πολίτευμα, αφού θα γίνονταν σεβαστές οι ιδιαιτερότητες και οι αυτονομιστικές διαθέσεις των εθνικών ομάδων και των τοπικών κοινοτήτων.

Αυτό που δεν αποφεύγει η έκθεση είναι η αναφορά στη διαβόητη Αλ Κάιντα και η παρότρυνση οι στρατιωτικές επιχειρήσεις να περιοριστούν αποκλειστικά στην εξάρθρωση του δικτύου της ισλαμικής οργάνωσης και στο ξήλωμά της από το κατεξοχήν σημείο δράσης της (πάντα κατά το Ινστιτούτο), δηλαδή τη μεθόριο Πακιστάν-Αφγανιστάν. *


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θα παρακαλούσαμε να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται .
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την κατανόησή σας.