Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Συνεχίζουν να μας δουλεύουν χοντρά οι Τούρκοι


Συνεχίζουν το δούλεμα οι Τούρκοι αξιωματούχοι αφού βλέπουν ότι γίνονται πιστευτοί στους Έλληνες συναδέλφους τους!!

O αντιπρόεδρος του ΑΚΡ και επικεφαλής του τομέα Διεθνών Σχέσεων του κόμματος παρέστη σε εκδήλωση του γνωστού φιλοαμερικανικού ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο Κύριος Omer Celik έκανε την εξής κορυφαία δήλωση:“Η Τουρκία δεν αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως εχθρική χώρα και αν δεχθεί επίθεση (η Ελλάδα) από τρίτη χώρα, (η Τουρκία) θα είναι η πρώτη που θα την συνδράμει“!!!!!

Καλό σότο..




Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

North Korea drammatically increases commandoes.


North Korea maintains 200,000 or more special forces, trained for irregular warfare against South Korea, a ruling party lawmaker said Sunday.

Citing data submitted by the Ministry of National Defense, Rep. Kim Ok-ee of the Grand National Party reported that North Korea has more than 200,000 special forces, about 1,000 ballistic missiles, 2,500 to 5,000 tons of chemical weapons, and some 700 pieces of long-range artillery.

The North also operates about 70 submarines and up to 700 cyber hackers, the lawmaker said.

The North Korean military has increased the number of special forces since 2006, when the regime was believed to have about 120,000 such troops, she said.

North Korea possesses hundreds of Scud missiles with a range of 300 to 500 kilometers, and about 200 Rodong missiles with a range of 1,300 kilometers.

The North is also believed to have developed a 3,000-kilometer-range intercontinental ballistic missile (ICBM). It is developing a 6,700-kilometer-range Taepodong-2 missile that can reach the U.S. continent.


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Το σενάριο για την εξεύρεση 300 δις ευρώ .



Όταν πριν από 200 χρόνια το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, βρισκόμενο σε απελπιστική οικονομική κατάσταση, στράφηκε στην Ευρώπη προς αναζήτηση δανεικών κεφαλαίων, οι έμποροι χρέους έθεσαν για πρώτη φορά σε λειτουργία έναν τύπο ομολόγων που είχαν κατασκευαστεί μερικές δεκαετίες νωρίτερα, τα οποία ονομάζονταν ʽκαλυμμέναʼ. Επρόκειτο για δάνεια που διέπονταν από μία ειδική νομοθεσία εξαιρετικά ευνοϊκή για τους δανειστές, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, καλύπτονταν επί του συνόλου του δανείου τους προς την Ελλάδα με εμπράγματες ασφάλειες επί της δημόσιας περιουσίας και είχαν την άδεια να εποπτεύουν την ελληνική οικονομία και να αποφασίζουν πώς θα γινόταν η διαχείριση των δημόσιων οικονομικών με τρόπο τέτοιο ώστε να εξασφαλίζονταν πρώτα η αποπληρωμή των δόσεων των δανείων και έπειτα οτιδήποτε άλλο, όπως δαπάνες για την άμυνα, για δημόσια έργα, για την υγεία κλπ.

Στην Ελλάδα του σήμερα συμβαίνει κάτι παρόμοιο, με το μηχανισμό στήριξης να αποτελεί στην ουσία του ένα μηχανισμό μεταφοράς του ελληνικού χρέους από τις τράπεζες προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα κράτη της ΕΕ με την παράλληλη μετατροπή του ελληνικού χρέους από διεπόμενο από το ελληνικό δίκαιο σε διεπόμενο από το αγγλικό και από ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου σε επιβαρυμένο με αυτές αλλά και με την άδεια στους νέους δανειστές της Ελλάδας να διαχειρίζονται τα οικονομικά της έτσι ώστε να εξασφαλίζουν ότι οι αποπληρωμές των δόσεων θα γίνονται κανονικά.

Αν οι δόσεις πληρώνονται στην ώρα τους η Ελλάδα θα μπορεί να παραμένει στην αγκαλιά του μηχανισμού στήριξης. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν είναι δεδομένο ότι θα συμβεί καθώς το ελληνικό χρέος αυξάνεται αντί να μειώνεται και θα ανέρχεται στα 400 δις ευρώ μέχρι το 2012 (στοιχεία από το Bloomberg) ενώ, ήδη, σήμερα οι δόσεις της Ελλάδας ανέρχονται στα 4 δις ευρώ μηνιαίως, ποσό το οποίο είναι υπέρογκο. Επιπλέον και ως γνωστό, η Ελλάδα δεν ελέγχει το νόμισμα της ώστε να μπορεί να το υποτιμήσει, δεν έχει πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίων ώστε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της, ταλανίζεται από τον υψηλότερο πληθωρισμό στην Ευρώπη, το μεγαλύτερο αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας ενώ τρέχει ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα με τα σκληρότερα μέτρα που έχουν ληφθεί ποτέ σε χώρα εν καιρώ ειρήνης τουλάχιστον από το 1980 (σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ).

Έτσι, ένα σενάριο που δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να αποκλείσουμε είναι αυτό που θέλει τις ανάγκες της Ελλάδας για δανεικά κεφάλαια να αυξάνονται στα επόμενα χρόνια την ώρα που η ικανότητα της για αποπληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων θα μειώνεται.

Όταν η Ρωσία είχε βρεθεί σε ένα λιγότερο ασφυκτικό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό περιβάλλον από αυτό στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, αναγκάστηκε να πουλήσει 20 από τις 27 χιλιάδες δημόσιες επιχειρήσεις της περίπου στο 10% της πραγματικής τους αξίας (μεταξύ του 1993 και 1995) αλλά ακόμη και έτσι δε μπόρεσε να αποτρέψει την χρηματοπιστωτική κρίση που τη χτύπησε λίγα χρόνια αργότερα, φτάνοντας την στα όρια της πτώχευσης. Μα ακόμη και αν η Ελλάδα αποφασίσει να πουλήσει σε τιμή ευκαιρίας όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, τα χρήματα που θα συγκεντρώσει είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που απαιτούνται για να βγει από την κρίση στην οποία έχει επέλθει.

Υπάρχει, όμως, κάτι άλλο το οποίο θα μπορούσε να βγάλει προς πώληση και σύμφωνα με πληθώρα στοιχείων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας από το Νοέμβριο του 2009 μέχρι σήμερα αλλά και με στοιχεία από πρόσφατη έρευνα του Bloomberg αυτό είναι δημόσια γη και ελληνικά νησιά που ανήκουν στο κράτος, η συνολική αξία των οποίων φτάνει τα 300 δις ευρώ. Και πριν βιαστεί κανείς να σκεφτεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ η Ελλάδα να προβεί σε μία τέτοιου είδους πώληση είναι καλό να λάβει υπόψη του ότι, ήδη, από τον Ιανουάριο του 2010 έχουν γίνει σχετικές δηλώσεις από Έλληνες ιθύνοντες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τέτοιας πρόθεσης, ενώ μετά την υπογραφή της συμφωνίας για το μηχανισμό στήριξης οι δανειστές της Ελλάδας έχουν, πλέον, το δικαίωμα να βγάλουν μόνοι τους αυτήν την κρατική περιουσία προς πώληση προκειμένου να εισπράξουν τα χρήματα που της έχουν δανείσει, σε περίπτωση που η Ελλάδα καθυστερήσει στην αποπληρωμή των δόσεων των δανείων της.

Και αν τελικά το σενάριο αυτό επιβεβαιωθεί και η Ελλάδα αναγκαστεί να πουλήσει δημόσια γη και ελληνικά νησιά προκειμένου να ξεπληρώσει τους δανειστές της, το κακό που θα την έχει χτυπήσει θα είναι διπλό καθώς από τη μία θα έχει χάσει για πάντα εδάφη της και από την άλλη θα τα έχει δώσει σε τιμή ευκαιρίας μέσα σε ένα καθεστώς οικονομικής απελπισίας. Το χειρότερο όλων, ωστόσο, θα είναι αν μία τέτοια κίνηση βρει έρεισμα στο λαό, ο οποίος όντας σε κατάσταση εξαθλίωσης αποδεχτεί κάτι που μέχρι τότε θα θεωρούσε αδιανόητο.



Πάνος Παναγιώτου, Διευθυντής Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικής Ανάλυσης,


Tμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Η Βενεζουέλα αγοράζει τα υπερσύγχρονα μαχητικά πολλαπλών ρόλων SU-35.


Η Βενεζουέλα πιθανότατα θα είναι η πρώτη χώρα που θα αγοράσει το Su-35, σύμφωνα με ηγές από την Μόσχα, οι οποίες σε δηλώσεις τους πριν δύο ημέρες ανέφεραν ότι "Η Βενεζουέλα θέλει να ενισχύσει την δύναμη των 24 Su-30 που έχει, με νεότερα αεροσκάφη και υψηλότερων δυνατοτήτων.

Συζητάμε για την πώληση τουλάχισοτν 12 Su-35".

Οι δηλώσεις έγιναν εν όψει του ταξιδιού του Ούγκο Τσάβες στη Μόσχα. Η Βενεζουέλα φέρεται να ενδιαφέρεται για την αγορά αεροσκαφών Su-35, τα οποία θα μπορούσαν να ενισχύσουν το σημερινό στόλο των 24 Su-30 που διατηρεί η χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Πάντως οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι "Για την ώρα είναι διαθέσιμη μόνο η εξαγωγική έκδοση του αεροσκάφους. Το Su-35 έχει τόσες πολλές δυνατότητες που ακόμα και στην έκδοση εξαγωγής δεν υπάρχει αεροσκάφος πέρα από το F-22 που να μπορεί να του αντιταχθεί".

defencenet


Tμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Υπάρχει στρατηγική σχέση Κίνας-Τουρκίας;



Τον προηγούμενο μήνα, μεγάλος αριθμός πολεμικών αεροσκαφών της Κίνας, τύπου Su-27 και Mig-29, συμμετείχαν σε ευρεία άσκηση που έγινε από κοινού με τη Τουρκική πολεμική αεροπορία, και με έδρα τη βάση Konya στη κεντρική Ανατολία. Πρόκειται για τη πρώτη ανάλογη στρατιωτική άσκηση μεταξύ της Κίνας και ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ.

Η άσκηση έθεσε επί τάπητος αρκετούς παράγοντες, που οι σύμμαχοι της Τουρκίας θα πρέπει να αναλύσουν. Από δυτικής άποψης, η κίνηση της Κίνας αποτελεί μια πρόκληση, την στιγμή που οι σχέσεις της με τη Ουάσιγκτον αλλά και με αρκετές ευρωπαϊκές χώρες διανύουν περίοδο οικονομικής, και όχι μόνο, έντασης. Αυτός ίσως να ήταν και ο πρώτος σκοπός της Κίνας, ο πρωθυπουργός της οποίας συναντήθηκε με τα ηγετικά κλιμάκια της ΕΕ την 6/10. Το στρατηγικό μήνυμα όμως, είναι η θέληση του Πεκίνου να δείξει το πόσο μακριά εκτείνεται η επιρροή του. Αν και κάποιοι αμφισβητούν τη πραγματοποίηση της άσκησης, πολλοί είναι αυτοί που ανησυχούν για το τι ακριβώς μέλλει γενέσθαι όσον αφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με του δυτικούς συμμάχους της.

Οι δυο χώρες έχουν σοβαρές διαφορές αναφορικά με τη κινεζική αντιμετώπιση των τουρκογενών Ουιγούρων, τους οποίους το Πεκίνο θεωρεί ως παράγοντα ισλαμισμού και αποσχιστικών τάσεων. Από τη πλευρά τους, οι Τούρκοι τους υπερασπίζονται, ως θύματα του κινεζικού απολυταρχισμού, και μέσα στα πλαίσια της παν-τουρκικής αλληλεγγύης.

Η εύθραυστη σχέση της Άγκυρας με την ΕΕ, η οποία της αρνείται την είσοδο φοβούμενη μια αναβίωση του παλαιότερου μουσουλμανικού επεκτατισμού, έπαιξε σίγουρα κάποιο ρόλο στη πρόσκληση της Κίνας για διεξαγωγή κοινής αεροπορικής άσκησης. Η αμερικανική αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, καθώς και οι χλιαρές αντιδράσεις των ΗΠΑ απέναντι στο Ισραήλ για το θέμα της επίθεσης στον στολίσκο της ειρήνης (με 9 νεκρούς Τούρκους), συντελούν στο να δημιουργηθεί μια άποψη στη τουρκική κοινή γνώμη, πως η χώρα τους δεν απολαμβάνει ιδιαίτερου σεβασμού από τη Ουάσιγκτον.



Ένας άλλος λόγος για την κοινή άσκηση, μπορεί να ήταν η ανάγκη της Τουρκίας να υπογραμμίσει τις διαφορές της με την Ελλάδα. Η εξαθλιωμένη ελληνική οικονομία έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε διεθνή επαίτη, με πιο πρόσφατη την εξάρτηση της από τη Κίνα προκειμένου αυτή να εξαγοράσει το χρέος της και να χρηματοδοτήσει την ελληνική ναυτιλία. Αντιθέτως, η τουρκική κίνηση βοήθησε να υπογραμμιστεί, έστω και σε επίπεδο εσωτερικής κατανάλωσης, η ανεξαρτησία της χώρας, και το γεγονός της κυριαρχικής ισότητας της με μια παγκόσμια υπερδύναμη.

Από την άλλη, η αποδοχή της αποστολής πολεμικών αεροσκαφών στη Τουρκία, από τη Κίνα, μας δείχνει πως η χώρα αισθάνεται πλέον άνετα στο να επιδεικνύει τη δυνατότητα προβολής των στρατιωτικών της δυνατοτήτων σε τόπους που απέχουν αρκετά από εκεί όπου εντοπίζονται τα άμεσα γεωστρατηγικά της συμφέροντα. Οι συνήθως προσεκτικοί και μετριοπαθείς Κινέζοι διπλωμάτες, αγνοούνται από τις στρατιωτικές και πολιτικές ομάδες, οι οποίες δίνουν μεγάλη αξία στην επίδειξη, προκειμένου να κερδίσουν εσωτερική αποδοχή. Αυτό φάνηκε και με την αποστολή πολεμικών σκαφών στο Κόλπο του Άντεν τον Ιανουάριο του 2009, προκειμένου να συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις κατά της πειρατείας.

Με δεδομένες τις εντάσεις στη θάλασσα της Νότιας Κίνας μεταξύ ΗΠΑ και Πεκίνου, η «δραματική» εμφάνιση κινεζικών αεροσκαφών σε ασκήσεις στους ουρανούς ενός ΝΑΤΟϊκού κράτους, θα δώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις προγραμματισμένες συζητήσεις μεταξύ του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Robert Gates και του Κινέζου ομολόγου του στρατηγού Liang Guanglie, στο Ανόϊ του Βιετνάμ την 12/10/10


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Ποιός ενδιαφέρεται περισσότερο για την ασφάλεια της Ευρώπης



Η ενιαία περίμετρος της ευρωασιατικής ασφάλειας πολύ σύντομα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας σχεδιάζει να υποβάλει στην επικείμενη στο Ντοβίλ στις 18-19 Οκτωβρίου γαλλο-ρωσικο-γερμανική συνάντηση κορυφής, πρόταση για απότομη διεύρυνση της συνεργασίας της ΕΕ και της Ρωσίας.

Με σκοπό την προώθηση της ιδέας του ο Νικολά Σαρκοζί, όπως είπε ο ίδιος, χρησιμοποιεί την προεδρία του Παρισιού στην ομάδα των G20. Αυτές οι δηλώσεις του Νικολά Σαρκοζί προκάλεσαν οργή στην Ουάσιγκτον γιατί το σχέδιο του Γάλλου ηγέτη σημαίνει στην ουσία οικοδόμηση νέας παγκόσμιας τάξης, όπου η ευρωπαϊκή ασφάλεια περνά υπό τον έλεγχο των Βρυξελλών και της Μόσχας και παύει να είναι φροντίδα των Αμερικανών.

Εν τω μεταξύ, το Παρίσι ούτε καν κρύβει ότι γίνεται λόγος για τη δημιουργία νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής. Μάλιστα, η ουσία του ζητήματος δεν συνίσταται μόνο στα στρατιωτικά ζητήματα, αλλά και στην οικονομική ασφάλεια. Κατά τη γνώμη του Γάλλου προέδρου, για κανονική λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας χρειάζεται ώστε να πάρουν τις θέσεις τους εκεί η Ρωσία και η Κίνα. Όσον αφορά άμεσα τη Μόσχα, η Ρωσία και οι 27 χώρες της ΕΕ θα πρέπει, κατά τη γνώμη του Σαρκοζί, να αποκαταστήσουν στενές σχέσεις στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, των διπλωματικών σχέσεων, της οικονομικής πολιτικής, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της μετανάστευσης. Οι εν λόγω προτάσεις της Γαλλίας μπορούν να ονομαστούν Σχέδιο Μεντβέντιεφ-Σαρκοζί-2 ( το πρώτο είχε εμφανιστεί τον Αύγουστο του 2008 όταν οι δύο πρόεδροι διευθέτησαν την κατάσταση μετά την επίθεση της Γεωργίας εναντίον της Ν. Οσετίας). Το Παρίσι υπογραμμίζει ότι οι προτάσεις του είναι ιδιόμορφη απάντηση στην πρωτοβουλία του ηγέτη της Ρωσίας για τη δημιουργία νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη.

Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, όπως είναι γνωστό, πρότεινε τον Ιούνιο του 2008 να συνταχθεί νέο Σύμφωνο τη βάση του οποίου θα πρέπει να την αποτελέσουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις ότι κανένα κράτος είτε καμιά οργάνωση δεν μπορούν να ενισχύουν την ασφάλειά τους σε βάρος της ασφάλειας των άλλων χωρών και συνασπισμών.«Οι ρωσο-ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες είναι πραγματοποιήσιμες»,- είπε στο ΡΣ "Η Φωνή της Ρωσίας" ο Ευγκένι Μίντσενκο, διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Πολιτικής Εξπερτίζ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. «Αυτό εξαρτάται από τη θέση τέτοιων, παραδοσιακά φιλικών προς τη Ρωσία χωρών, όπως είναι η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία. Από την άλλη όμως μεγάλη σημασία έχει η δυνατότητα αλλαγής του κλίματος στις χώρες της λεγόμενης νέας Ευρώπης.

Άλλαξαν προς το καλύτερο οι σχέσεις της Ρωσίας με την Πολωνία. Παρατηρείται η διαδικασία ξεμεθύσματος και στις χώρες της Βαλτικής, οι οποίες παραδοσιακά ήταν οι πιο επιθετικές προς τη Ρωσία. Απ’ αυτή την άποψη η προεδρία της Γαλλίας στην ομάδα των G20 μπορεί να δόσει στη Ρωσία τη δυνατότητα μεγαλύτερης προσέγγισης με την Ευρώπη.Στη συνάντηση κορυφής στο Ντοβίλ, όπως φαίνεται, δεν θα υποβληθεί για συζήτηση η τυπική πρόταση για τη δημιουργία κοινού χώρου οικονομίας και ασφάλειας.

Το θέμα αυτό, όπως θεωρούν πολλοί εμπειρογνώμονες θα συζητιέται προς το παρόν στο πλαίσιο προσωπικών συναντήσεων των ηγετών των τρειών χωρών. Το κύριο όμως είναι η αρχή. Όσον αφορά την Ουάσιγκτον, σ΄αυτη την περίπτωση ,κατά τη γνώμη των αναλυτών, είναι δυνατός ο ευησυχασμός των ΗΠΑ γιατί η ΕΕ και η Ρωσία δεν συνεργάζονται εναντίον αυτής της χώρας, αλλά υπέρ της ασφάλειας της Ευρασιατικής περιοχής. Οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν, βέβαια, να παραχωρήσουν τη θέση τους ως παγκόσμιου ηγεμόνα γιατί τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει εδώ»,- παρατήρησε ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Ευγκένι Μίντσενκο.

Η Φωνή της Ρωσίας


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Η διπλωματία των F-16 στο Αιγαίο.(Υποβαθμίζεται η Ελληνική Π.Α)


Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Ποια είναι η παρούσα αναλογία των ελληνικών και τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών που πετάνε καθημερινώς στο Αιγαίο από τις αρχές του 2010;

Ιστορική χειραψία Ελληνα και Τούρκου το 2000 στην Ν. Αγχίαλο όταν 12 τουρκικά αεροπλάνα κατέφθασαν στο πλαίσιο της ΝΑΤΟϊκής άσκησης DYNAMIC ΜΙΧ 2000
Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία του υπουργείου Αμυνας αλλά και του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, η αναλογία διαμορφώνεται περίπου σε 90% τουρκικά (και μάλιστα πολλά από αυτά οπλισμένα) και 10% ελληνικά. Το 2009 έγιναν 593 τουρκικές παραβάσεις, 980 παραβιάσεις και υπήρξαν 236 εμπλοκές. Το 2010 οι εμπλοκές περιορίστηκαν σε 14.

Η αναλογία αυτή ισοδυναμεί με 16 έως 40 τουρκικά αεροσκάφη σε καθημερινή βάση στο Αιγαίο, ενώ μόνον 2 έως 4 ελληνικά απογειώνονται για να αναχαιτίσουν, αν και αποφεύγουν να προσεγγίσουν, τα τουρκικά. Ετσι δεν είναι τυχαίο ότι έχουν σχεδόν εκλείψει οι εμπλοκές.

Ομως η σημερινή αναλογία (10%-90%) των ελληνικών και τουρκικών πτήσεων στο Αιγαίο, είναι ακριβώς η αντίστροφη του 1978, όταν δηλαδή πραγματοποιήθηκε η πρώτη διερευνητική συνάντηση των γεν. γραμματέων των δύο υπουργείων Εξωτερικών.

Το 1978, η τουρκική πλευρά υποστήριζε ότι η στάση της Ελλάδας είναι εχθρική και συνιστά «απειλή» έναντι της Τουρκίας, διότι οι πτήσεις των ελληνικών μαχητικών στο Αιγαίο είναι 95% έναντι 5% των τουρκικών.

Η τουρκική προσπάθεια

Από τότε μέχρι σήμερα η Αγκυρα, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και κυβερνώντος πολιτικού κόμματος, βρίσκεται σε μια διαρκή και επίπονη προσπάθεια οργάνωσης και εκτέλεσης πτήσεων των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, έτσι ώστε να θεμελιώσει και να οριοθετήσει τα κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα που πιστεύει ότι έχει στην περιοχή αυτή.

Με το πέρασμα του χρόνου, καθώς οι ελληνικές θέσεις και αντιδράσεις ούτε βελτιώθηκαν ούτε εκσυγχρονίστηκαν, πολλά από τα κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα τείνουν πλέον να μετατραπούν σε τουρκικά κεκτημένα.

Ο τεράστιος όγκος επίσημων εγγράφων που έχει συσσωρευθεί πλέον επιτρέπει την καταγραφή της άμεσης σχέσης και σκοπιμότητας των τουρκικών πτήσεων, με την τουρκική πολιτική και διπλωματία στο Αιγαίο και δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις και παρερμηνείες:

* Το 5% των τουρκικών πτήσεων στο Αιγαίο το 1978, πενταπλασιάστηκε το 1979 και έφτασε το 25%. Οι τουρκικές πτήσεις το 1979 έφτασαν για πρώτη φορά μέχρι τις νησίδες Καλόγηροι (βόρεια της Ανδρου) και οριοθετούσαν τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά ώς περιοχή ελέγχου της Αγκυρας. Με τις πτήσεις αυτές, η Αγκυρα επιδίωξε να θεμελιώσει δικαιώματα και αρμοδιότητες στο Αιγαίο.

Την ίδια περίοδο η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε τη Σύμβαση του Αμβούργου του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ), με πολύ δύσκολες διατάξεις για τα ελληνικά συμφέροντα. Η Σύμβαση (άρθρα 2.1.4. και 2.1.5) επέβαλε στην Ελλάδα και την Τουρκία να συμφωνήσουν (σ.σ. δηλαδή ποτέ) στην οριοθέτηση και τον καθορισμό περιοχών ευθύνης για έρευνα και διάσωση θαλάσσιων ατυχημάτων και σε περίπτωση μη ύπαρξης συμφωνίας, η κάθε χώρα να οριοθετήσει μόνη της τη δική της περιοχή. Ετσι η Αγκυρα, γνωρίζοντας ότι δεν θα επέλθει συμφωνία, αφού αυτή διεκδικούσε σταθερά το μισό Αιγαίο, άρχισε σε καθημερινή βάση εντατικές και παρατεταμένες πτήσεις στα όρια του 25ου μεσημβρινού, με πλήθος υπερπτήσεων των ελληνικών νήσων, προκειμένου να θεμελιώσει πρακτική ελέγχου του μισού Αιγαίου.

Επιπροσθέτως το 2001 η τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε τον νόμο 24611, με τον οποίο οριοθετεί μονομερώς το μισό Αιγαίο και τα νησιά του ως περιοχή έρευνας και διάσωσης της Τουρκίας και το εντάσσει κάτω από έλεγχο της Αγκυρας, με την Αθήνα να παριστάνει τον απλό παρατηρητή.

Από το 1979 μέχρι και το τέλος του 1995 οι τουρκικές πτήσεις στο Αιγαίο παρέμειναν στο 25% και οι ελληνικές στο 75%

* Από τον Δεκέμβριο του 1995 παρουσιάστηκε μια ασυνήθιστα μεγάλη και βίαιη τουρκική αεροπορική δραστηριότητα, με δεκάδες υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά και με καθημερινές εμπλοκές, με αποτέλεσμα η αναλογία των ελληνοτουρκικών πτήσεων στο Αιγαίο να εξισωθεί στο 50%-50%.

Η τεχνητή κρίση στα Ιμια

Αν και ο τουρκικός στόχος ήταν πασιφανής και απέβλεπε στο να «απαγορεύσει» στην Ελλάδα να ασκήσει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ., καθώς επίσης και να «εκμηδενίσει» την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έλαβαν μέτρα αποτελεσματικής πρόληψης των τουρκικών προκλήσεων.

Τον Δεκέμβριο του 1995 η ελληνική Βουλή κύρωσε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Ενα μήνα μετά την ψήφιση της Σύμβασης, η Τουρκία προκάλεσε την τεχνητή κρίση στα Ιμια. Την ίδια χρονιά η Αγκυρα έθεσε θέμα γκρίζων ζωνών, υποστηρίζοντας ότι πάνω από 80 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες δεν ανήκουν στην Ελλάδα. Τη θέση της αυτή η Τουρκία προσπαθεί ακόμη και σήμερα να εδραιώσει, με τις τουρκικες πτήσεις πάνω από τα νησιά.

* Η εξίσωση των ελληνοτουρκικών πτήσεων 50%-50% διατηρήθηκε από το 1995 έως το 2006, όταν οι τουρκικές πτήσεις αυξήθηκαν ξαφνικά στο 75%, από τον Αύγουστο του 2006 και οι ελληνικές πτήσεις μειώθηκαν στο 25%.

Μία από τις αιτίες ήταν η επιτυχία της Τουρκίας, βάση της οποίας το ΝΑΤΟ εξέδωσε διαταγή με την οποία απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά να πετάνε πάνω από τα νησιά που βρίσκονται ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου.

Σήμερα οι ελληνικές πτήσεις έχουν πλέον μειωθεί στο 10% και οι τουρκικές έχουν αυξηθεί περίπου στο 9ο%.

Συνολικώς η Αθήνα από το 1996 μέχρι και σήμερα αρκείται μόνον σε αναποτελεσματικά διαβήματα - παράπονα προς την Αγκυρα, για τις υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, μέσα που ελάχιστα διασφαλίζουν στην πράξη την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας και διστάζει να επικαλεστεί ανώτατα διπλωματικά μέσα, όπως π.χ. προσφυγή στον ΟΗΕ.

Σε κάθε ένα από τα διαβήματα αυτά η Αγκυρα απαντά στερεότυπα κάθε φορά ότι τα τουρκικά μαχητικά δεν πέταξαν πάνω από νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα με διεθνείς Συνθήκες... *



Tμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki