Τελικά θα σωθεί η Ελλάδα ή όχι;

Θα εξαρτηθεί από τη Γερμανία σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ΄ ότι νομίζουμε...


Οι αριθμοί, ο χρόνος και οι καταστάσεις λένε ότι «δεν βγαίνουμε». Ή για να δώσουμε ένα τόνο…συγκρατημένης αισιοδοξίας, λένε ότι πάρα πολύ δύσκολα θα βγούμε από την σημερινή κρίση.
Απαιτείται εμπνευσμένη και μπαρουτοκαπνισμένη ηγεσία, τεράστια και διαρκής προσπάθεια από όλους, ένα ελάχιστο επίπεδο συνεννόησης και συναίνεσης, διεθνές περιβάλλον που να μπορεί να μας ρυμουλκήσει και μπόλικη τύχη. Δεν είναι εύκολο να συμπέσουν όλα αυτά και μάλιστα η σύμπτωση να είναι και διαρκείας.

Από την άλλη πλευρά, αν δεν γίνει η προσπάθεια, είμαστε καταδικασμένοι προκαταβολικά!
Το νέο ιδιαίτερα ανησυχητικό στοιχείο είναι η δήλωση του στελέχους του ΔΝΤ που εξέφρασε αμφιβολία αν οι ευρωπαίοι εταίροι θα είναι σε θέση να συνδράμουν με δάνεια και στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης. Με λίγα λόγια, με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη, ο άνθρωπος εκφράζει τον φόβο ότι πιθανώς οι ευρωπαίοι που ανέλαβαν την δέσμευση να μας χορηγήσουν τα δάνεια που τους αναλογούν στο πακέτο των 110 δις. ευρώ που έχει αποφασισθεί, δεν θα το κάνουν γιατί έχουν τα δικά τους πολύ μεγάλα προβλήματα.

Οι χθεσινές εξελίξεις στα χρηματιστήρια και στη σχέση του ευρώ (που έπεσε πάλι) με το δολάριο δείχνουν ότι ο έλεγχος ξεφεύγει και από την Ευρωζώνη στο σύνολό της. Τα μέτρα αυστηροποίησης που εισηγήθηκαν η Γερμανία και η Κομισιόν δεν πείθουν τις αγορές, όπως φαίνεται, παρ’ όλο που έγιναν γενικά αποδεκτά από όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Οι φόβοι για τον κλονισμό του ευρώ αυξάνονται και το ίδιο το νόμισμα χάνει τη σταθερότητά του. Ταυτόχρονα, σχεδόν όλες οι χώρες, από την Ισπανία και την Πορτογαλία, ως την Ιταλία και από τη Γερμανία και τη Γαλλία ως τη Βρετανία (που δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης) παίρνουν πρωτοφανή και σκληρά μέτρα λιτότητας και περικοπής δαπανών με κύριο θύμα το κράτος πρόνοιας.

Στο επίκεντρο των εξελίξεων και τα ερωτήματα που τις συνοδεύουν βρίσκεται βέβαια η Γερμανία. Όλοι σχεδόν οι ευρωπαίοι προσβλέπουν στην «Ατμομηχανή της Ευρώπης», παρατηρούν με προσοχή τις αποφάσεις και τις αντιδράσεις της, κρίνουν και επικρίνουν, αναρωτιούνται που το πάει το Βερολίνο και ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Παράλληλα όμως είναι φανερό ότι φθίνει η εμπιστοσύνη στη γερμανική κυβέρνηση και ειδικά στην Καγκελάριο Μέρκελ, ως επικεφαλής της Ενωμένης Ευρώπης. Ως και ο Πρόεδρος της Επιτροπής, ο Μπαρόζο, τα είπε έξω από τα δόντια σε συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα και επέκρινε την Άνγκελα Μέρκελ για τη στάση της απέναντι στα προβλήματα της Ευρωζώνης και το ευρώ.

Οι ενδείξεις είναι ότι η αποενεχοποιημένη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σημερινή Γερμανία θέλει να «γερμανοποιήσει» την υπόλοιπη Ευρώπη, με την έννοια την υποχρεώσει να συμπεριφέρεται δημοσιονομικά όπως ή ίδια. Σύμφωνα όμως με κάποιους καχύποπτους, πάλι ως αποενοχοποιημένη, θέλει να τη γονατίσει για να αγοράσει φθηνά ό,τι την ενδιαφέρει και στην ουσία να τη θέσει υπό οικονομική κατοχή, σε μία ειρηνική επανάληψη, και πάντως όχι εδαφική, των βλέψεών της που οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά άλλους, η Γερμανία θέλει Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, με την ίδια, τις χώρες της Benelux, την Φινλανδία και πιθανώς κάποια άλλη, να έχουν ως κοινό νόμισμα, ενώ οι υπόλοιπες και κυρίως τις χώρες του Νότου να υιοθετούν ένα άλλο κοινό νόμισμα. Μόνο που δεν ξέρουμε που θα πάει η Γαλλία σε αυτή την εξέλιξη. Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι η Γερμανία θέλει να εγκαταλείψει το ευρώ και να ξαναγυρίσει στο μάρκο, καθώς τώρα την ενδιαφέρει βασικά η σχέση της με τη Ρωσία, την Ουκρανία και γενικά την Ανατολική Ευρώπη.

Μόλις πρόσφατα, η Άνγκελα Μέρκελ διαλαλούσε ότι η κυβέρνησή της θα διαφυλάξει το ευρώ ως «κόρη οφθαλμού», γιατί αν χαθεί το ευρώ θα χαθεί και η Ευρώπη.
Το πιστεύει ή όχι, η αλήθεια είναι ότι η χώρα της είναι εξαιρετικά ωφελημένη από τη νομισματική ενοποίηση, ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των εξαγωγών της Γερμανίας κατευθύνεται προς την υπόλοιπη Ευρώπη και κυρίως προς τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και αν αυτές καταρρεύσουν θα πληγεί καίρια και η ίδια.

Επομένως, λογικά η Γερμανία δεν πρέπει να θέλει την οικονομική κατάρρευση καμιάς ευρωπαϊκής χώρας, περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Αλλά για να μη καταρρεύσουν οι χώρες του Νότου και το ευρώ, απαιτείται πιο ευέλικτη πολιτική, δηλαδή μία υποτίμηση του ευρώ.
Το αντέχει όμως αυτό η γερμανική ψυχή που είναι κολλημένη στο σταθερό ευρώ;

Τμήμα ειδήσεων : elliniki-stratigiki