Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Washington’s Far East strategy: US-China contradictions cause problems for Russian Far East


August 2010 saw an increase in U.S. military activity in the Asia-Pacific region. Joint U.S.-South Korean military exercises Invincible Spirit and Ulchi Freedom Guardian, the naval maneuvers Pacific Reach involving the United States, Japan, South Korea, Australia and Singapore, and the first ever U.S.-Vietnamese joint naval exercises took place. Some Japanese media report that in December Washington and Tokyo are to hold joint naval maneuvers in the south-west of Japan’s territorial waters. Experts believe they will test the defense of Senkaku Islands (Diaoyu) claimed by China.

Such military exercises involving the United States and its allies demonstrate the general contradiction in the U.S.-Chinese relations. On July 22, a meeting of ASEAN foreign ministers was held in Hanoi (Vietnam). At this meeting U.S. Secretary of State Hillary Clinton said that Washington supports the free navigation regime in the

South China Sea. However, in March 2010, Beijing announced this sea an “area of its key interest.” Moreover, Beijing viewed the increase in U.S. military activity in Asia Pacific as an attempt of the White House to interfere with China in its territorial disputes with the neighboring countries. On August 16, the U.S. Department of Defense submitted an annual report on the development of China’s military capability to Congress. The Foreign Ministry of China said that this report caused serious damage to the development of military cooperation between China and the United States.

These events have been brought about by certain strategic shifts. In February 2009, the Barack Obama Administration announced its intention to build constructive relations with China. Such relations were viewed in the White House as a dialogue between the two global economic leaders. Nowadays Washington’s policy increasingly resembles Clinton’s China strategy of the 1990s. In 1993 U.S. Under Secretary of State Robert Zoellick announced the policy of involving China in the new world order. However, the "National Military Strategy” (1995) used a much stronger term: the “containment of China.” It stipulates (1) U.S. security guarantees to its allies in the Asia-Pacific region (including Taiwan), and (2) U.S. power demonstrations near Chinese territory. In the mid-1990s Washington and Beijing were on the brink of a military conflict over Taiwan and the U.S. attempted to deploy THAAD systems in the Pacific area.

The problems in U.S.-Chinese relations affect Russian interests as well. American experts are increasingly concerned about the strengthening of economic relations between China and the Russian Far East. U.S. media have discussed the possibility of American business participation in the development of the Russian Far East. This could involve increasing the capacity of Russian ports in the Pacific Ocean, creating a free trade zone in the Bering Sea or between Alaska and Chukotka, and construction of Russian railways. They also mentioned the ambitious plans of building the “Transpolar Route,” “Northern Trans-Siberian Railway” or the “Bering Bridge.” These projects are only under discussion now, yet even this demonstrates that Washington is opposed to Chinese economic policy in the Russian Far East.

At first sight, the U.S. interest in the Far East is beneficial for Russia. The participation of American business in the Far East infrastructure development would help address many social and economic issues. But Washington’s
Far East policy may also have a negative impact on Moscow.

First, the plan to weaken Russia’s control over the Far East has already been repeatedly discussed in the United States. In the first half of the 20th century, the White House debated ways to oppose Japan in the Far East in case Russia/USSR is defeated. In the early 1920’s the United States fully supported the independence of the Far Eastern Republic. In the 1990’s, American experts argued about the danger of the Far East becoming a part of the Chinese geo-economic space. Of course, this is not the official U.S. position, but it gives Russia enough food for thought.

Second, Russia and the United States have a number of potential territorial conflicts. Moscow has not ratified the Washington Agreement (1990) on the transfer of the disputed sector of the Bering Sea. Also, Washington does not recognize Russia’s exclusive rights to a number of sections along the Northern Sea Route. Moreover, the United States has the Treaty of Alliance with Japan (1960) and supports Tokyo’s claims to the Kuril Islands. Finally, the Americans do not recognize the Sea of Okhotsk as Russia’s territorial sea.

Third, American investment would require Russia to deeply integrate in the APEC. But the strategic purpose of this forum is to establish free trade in the Pacific Ocean by 2020. Rapid implementation of this initiative would cause difficulties for many Russian companies and raise the question of how Russia can protect its borders and control migration.

Finally, the current U.S. economic policy in the Far East may alert China leaders. Beijing may consider options for countering the U.S. strategy in this region. This could jeopardize the Russian-Chinese treaty of 2001 and the border agreements between Russia and China.

Russia needs U.S. investment for the development of the Far East. However, the need to maintain effective control over the Far East is more crucial. Therefore, Russia should be extremely careful about the U.S. breakthrough economic projects for the “joint development” of the Far East.


Alexei Fenenko is Leading Research Fellow, Institute of International Security Studies of RAS, Russian Academy of Sciences


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Το αμερικανικό στρατιωτικό κατεστημένο ψάχνει νέες “απειλές”


Ιδού ένα παράδειγμα του πως τα διάφορα κέντρα που καθορίζουν την αμερικανική πολιτική, χειραγωγούν τη κοινή γνώμη, κινδυνολογώντας και ωθώντας την στο να αποδεχτεί ανάπτυξη οπλοστασίων, μεταφορές δυνάμεων, και πιθανή πολεμική σύγκρουση με τη Κίνα. Η αποχώρηση από το Ιράκ γεννά νέες ανάγκες για το αμερικανικό στρατιωτικό κατεστημένο


Η ανισορροπία δυνάμεων στην Ασία

Η διατήρηση της ισορροπίας των δυνάμεων στο πλανήτη είναι απαραίτητη, και στη προκειμένη περίπτωση αποτελεί ένα από τα βασικά καθήκοντα του προέδρου Ομπάμα. Όμως, η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ έχει αποδειχτεί αμελής. Πολλές φορές, οι πρόεδροι της χώρας αντιλαμβάνονται μετατοπίσεις στην όποια ισορροπία, μόνο όταν είναι ήδη αργά, και μάλιστα τότε δυσχεραίνουν τη κατάσταση με αμφισβητούμενες πρωτοβουλίες που παίρνουν. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος Eisenhower είχε αντιδράσει απέναντι στη σοβιετική πυρηνική απειλή στην Ευρώπη, με την απόφασή του για πλήρη αμερικανική πυρηνική υπεροπλία. Μπορεί το ενδεχόμενο μιας αμερικανικής πυρηνικής επίθεσης ως αντίδραση σε κάποια σοβιετική επιθετικότητα να μην ακούγονταν και πολύ καλά, όμως τουλάχιστον ήταν μια ένδειξη πως οι ΗΠΑ έπαιρναν στα σοβαρά την διαμορφωμένη κατάσταση. Επίσης, μερικές από τις αμφισβητούμενες πρωτοβουλίες εξοπλισμού που πήραν οι πρόεδροι Nixon και Carter, δεν ήταν παρά μια αντίδραση στην τότε στρατηγική υπεροπλία της ΕΣΣΔ. Δυστυχώς, πολλές φορές, οι πολιτικοί αργούν να αντιδράσουν, και το κάνουν μόνο όταν έχει ήδη συμβεί μια καταστροφή, π.χ. Πέρλ Χάρμπορ, σοβιετική εισβολή του Αφγανιστάν, 11/9/2001, κλπ.

Σήμερα, αυτό που βλέπουμε είναι μια αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων στην Ασία. Από το τέλος του Β`ΠΠ, οι ΗΠΑ κατάφεραν να κρατήσουν την ειρήνη στη περιοχή, μέσω της προωθημένης στρατιωτικής τους παρουσίας και της αναμφισβήτητης δυνατότητας τους να επιβληθούν στρατιωτικά. Για παράδειγμα, πριν από 14 χρόνια όταν η Αμερική αντιλήφτηκε τον κίνδυνο που αναδύεται από τις δοκιμές πυραύλων που διεξήγαγε η Κίνα γύρω από τη Ταϊβάν, ο Κλίντον απέστειλε ναυτικές δυνάμεις στη θαλάσσια περιοχή των στενών της Ταϊβάν, με αποτέλεσμα οι Κινέζοι να διακόψουν τις δοκιμές τους. Η Ταϊβάν προχώρησε σε εκλογές, και η σύγκρουση αποφεύχθηκε.

Σήμερα, οποιοσδήποτε πρόεδρος θα δίσταζε. Γιατί; Διότι η Κίνα έχει πετύχει υπεροπλία (σε συμβατικά όπλα) στη περιφέρεια της. Αν δεν διορθωθεί αυτή η κατάσταση, θα γίνει καθεστώς. Η ανάπτυξη του κινεζικού οπλοστασίου πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς, και τα σύγχρονα αεροσκάφη της, μπορούν όχι μόνο να πλήξουν την Ταϊβάν, αλλά ακόμη και τις δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ιαπωνία. Μαζί με την ταχέως αναπτυσσόμενη υποβρυχιακή δύναμη της Κίνας, οι πύραυλοι αυτοί θα μπορούσαν, μέσα στην επόμενη δεκαετία, να απειλήσουν σοβαρά τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα στην ευρύτερη περιοχή.

Ενώ το Πεκίνο έχει επικεντρωθεί στο πως θα μπορέσει να τρομάξει τη Ταϊβάν, και να αποτρέψει τυχόν αμερικανική ή ιαπωνική επέμβαση, η Ουάσιγκτον δεν έχει δώσει ιδιαίτερη σημασία στην άμυνα. Το πρόγραμμα κατασκευής νέων πλοίων έχει μαραζώσει, η δυνατότητα υπεράσπισης των αεροδρομίων είναι σχεδόν ανύπαρκτη, και δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο στον ορίζοντα, τόσο σε θέματα ναυτικά όσο και αεροπορικά, που να δείχνει ότι η παρούσα κατάσταση θα αλλάξει. Ως κράτος, η Αμερική έχει συνηθίσει στην ιδέα ότι η ναυτική και αεροπορική της δύναμη μπορεί να δρα σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, και μάλιστα χωρίς αντίπαλο. Η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να βυθιστεί ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο, ή να καταρριφθεί ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος, φαντάζει απίθανη. Όμως η Κίνα αυτό ακριβώς μελετάει εδώ και δεκαετίες, και μάλιστα με αποτελεσματικότητα.

Ένας Αμερικανός πρόεδρος που θα αποφάσιζε σήμερα να αντιδράσει σε μια κινεζική επιθετικότητα απέναντι στη Ταϊβάν, θα συναντούσε πολλά προβλήματα. Η Αμερική θα μπορούσε να μεταφέρει μια ισχυρή δύναμη στη περιοχή, όμως αυτό θα έπαιρνε χρόνο, και όπως δείχνουν πρόσφατες μελέτες των RAND και Center for Strategic and Budgetary Assessment, οι ΗΠΑ μάλλον θα έπρεπε να πλήξουν και στόχους μέσα στην ίδια τη Κίνα. Με δεδομένη όμως την κινεζική υπεροπλία σε συμβατικά όπλα, η όποια αμερικανική απόφαση να υπερασπιστεί στρατιωτικά τα συμφέροντα της χώρας ή αυτά των συμμάχων της απέναντι στη Κίνα, κινδυνεύει από ταχεία κλιμάκωση.

Το καλό είναι πως δεν είναι ακόμη αργά, ώστε να εξισορροπηθεί η κατάσταση. Οι ΗΠΑ είναι σαφώς πλουσιότερες και σταθερότερες από τη Κίνα. Με μικρές μόνο προσαρμογές στο πως δαπανώνται τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων, θα μπορούσε να αποκατασταθεί η ισορροπία δυνάμεων στον Ειρηνικό, και να δοθούν λύσεις στο αμερικανικό πρόβλημα του πώς να υπερασπιστεί τους συμμάχους της έναντι του Πεκίνου. Η Αμερική επιζητεί γόνιμη συνεργασία με τη Κίνα, και δεν θέλει τη σύγκρουση. Η Κίνα όμως, δεν σκέφτεται τίποτα άλλο παρά πώς να συγκρουστεί με τις ΗΠΑ. Για αυτό το λόγο, και για χάρη της ειρήνης, θα πρέπει η Αμερική να πάρει τη κατάσταση στα σοβαρά.


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Αρχαία ελληνικά: η μόνη "νοηματική" γλώσσα που δέχονται τα PC!!


Τα αρχαία ελληνικά, σύμφωνα με το διεθνή τύπο, επανέρχονται στο προσκήνιο ως μια «διεθνής γλώσσα».

• Εκφράζουν τους εξυπνότερους και καλύτερους φοιτητές των Πανεπιστημίων της Ευρώπης και της Αμερικής, με την έννοια των πιο δυνατών μυαλών σε πρωτότυπες και δημιουργικές συλλήψεις στο χώρο των υπολογιστών και στο χώρο των επιχειρήσεων
• Προκαλούν δέος και σεβασμό για τον πλούτο τους σε πλήθος ετερόκλητων ανθρώπων ανά τον κόσμο
• Ιάπωνες και Βρετανοί επιχειρηματίες προτρέπουν με παραινέσεις τους υφισταμένους-εργαζομένους στις επιχειρήσεις τους να μαθαίνουν αρχαία ελληνικά με την προοπτική να δυναμώσουν και να ανανεώσουν δημιουργικά την επιχειρηματική τους απόδοση!

Οι λέξεις-έννοιες κλειδιά για την ανάλυση και κατανόηση του θέματος:
«Ορθολογισμός, κοινή λογική, πρωτότυπη σκέψη, καινοτομία στην τεχνολογική εξέλιξη, δημιουργική επιχειρηματικότητα, εκπαίδευση υπό τη μορφή έρευνας, ερευνητικά προγράμματα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας, νοηματική γλώσσα».

Τα αρχαία ελληνικά θέλγουν τον τομέα των επιχειρήσεων, αφού δεν είναι λίγοι οι Άγγλοι επιχειρηματίες που προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη τους να διδαχθούν την αρχαία ελληνική γλώσσα, επειδή περιέχει μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργάνωσης, διοίκησης και διαχείρισης επιχειρήσεων. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι «η ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι αυτό έχει μεγάλη αξία όχι μόνο στην Πληροφορική και την υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης».

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΣΚΕΨΗΣ:

• Ιδιαίτερα στην Αγγλία, αρκετοί είναι εκείνοι που παρακολουθούν μαθήματα αρχαίων ελληνικών, ήδη από το σχολείο, χωρίς πάντα, βέβαια, την ανάλογη επιτυχία, εξαιτίας και του βαθμού δυσκολίας της εκμάθησής τους.
• Η ευρεία αποδοχή των αρχαίων ελληνικών ως «νοηματικής» γλώσσας καθώς και μια σειρά από ιδιότητες που συγκεντρώνουν, ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρβάιν της Καλιφόρνιας να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου τους.
• Επικεφαλής του ερευνητικού αυτού προγράμματος τοποθετήθηκαν αρχικά η γλωσσολόγος-ελληνίστρια κ. Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της Ηλεκτρονικής κ. Πάκαρι και κλασικής φιλολογίας κ. Μπρούνερ.
• Στο πλαίσιο αυτό, στον Η/Υ «Ίβυκο» αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της ελληνικής γλώσσας – όταν η αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους.

Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ / ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΣΑΥΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ:

Το τιτάνιο αυτό έργο καταγραφής συνεχίζεται. Αναφερόμενος στη συγκεκριμένη προσπάθεια, ο καθηγητής Μπρούνερ, ο οποίος πέθανε το 2007 και τον διαδέχτηκε η κ. Μαρία Παντελιά, είχε πει απευθυνόμενος σε ορισμένους που αμφισβητούσαν τη χρησιμότητα του εν λόγω επιστημονικού προγράμματος: 4.000 ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
• «Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της ελληνικής γλώσσας, απαντούμε: μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μ΄αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας».
• Αρχαία Ελληνικά: επιστροφή στο Μέλλον!

Το έναυσμα για την επίδειξη επιπλέον ενδιαφέροντος για τα αρχαία ελληνικά και από άλλα αμερικανικά πανεπιστήμια προέκυψε κυρίως από τη διαπίστωση των επιστημόνων Πληροφορικής και Υπολογιστών ότι οι Η/Υ προηγμένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνο την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές».

«Νοηματική» γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον», δηλαδή η λέξη, και το «σημαινόμενο», δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση, έννοια), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ «σημειολογική» είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α «πράγμα» (σημαινόμενο) εννοείται με το α (σημαίνον). Π.χ. δημοκρατία: δήμος=λαός+κρατώ / democracy

Με άλλα λόγια, η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια», ενώ σε όλες τις άλλες οι λέξεις είναι συμβατικές, δηλαδή σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που τη χρησιμοποιούν.

• Γκέιτς και Σκάλι, οι πρωτοπόροι των Υπολογιστών υπέρ της Ελληνικής Γλώσσας:Οι εξαιρετικές ιδιότητες της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας εκτιμήθηκαν από τα κορυφαία στελέχη Αμερικανικών εταιρειών Πληροφορικής, όπως ο Μπιλ Γκέιτς, ιδρυτής της Microsoft, και ο Τζον Σκάλι, πρώην πρόεδρος της Apple, ο οποίος είχε αναφερθεί και στην προώθηση ενός προγράμματος εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή «η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει να αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και να της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ΄ όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει».

• Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική Γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σε αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς της Πληροφορικής, αδυνατεί να προχωρήσει.


*Της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη,φιλολόγου-ιστορικού (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ’ το Α.Π.Θ.) Υπεύθυνης Σχολικής Βιβλιοθήκης 2ου Ε.Π.Α.Λ. Τρικάλων,


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Το "Βιετνάμ" του Ομπάμα.


Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Αντιφατικά παρουσιάζονται τα πράγματα στο Αφγανιστάν καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις έχουν κολλήσει και στον πόλεμο με τους αντάρτες και στην πολύφερνη διαδικασία ανοικοδόμησης της χώρας. Η εξέγερση δεν νικιέται στρατιωτικά και η κρατική διαφθορά, η ανίκανη κυβέρνηση και ο θολός ώς ανύπαρκτος διοικητικός χάρτης της χώρας ακυρώνουν κάθε πολιτική πρόθεση αναστήλωσης και οικονομικής ανάπτυξης.Καθηλωμένοι σ' έναν αδιέξοδο πόλεμο, με εχθρό την ίδια τη χώρα και τα «φαντάσματά» της

Αντίφαση εντοπίζουμε και στα γεωπολιτικά σχέδια Ομπάμα. Εκεί που είχε προαναγγείλει την έναρξη αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων τον Ιούλιο του 2011 και, επιπλέον, έδειξε να ενθαρρύνει τον διάλογο Ταλιμπάν - αφγανικής κυβέρνησης -όταν παλαιότερα η Ουάσιγκτον τον αποκήρυττε μετ' επιτάσεως- , τώρα εμφανίζεται να κάνει πίσω.

Πρόσφατα ανέπτυξε νέα δύναμη 30.000 στρατιωτών στη χώρα. Μάλλον ο Ομπάμα δεν επιθυμεί δεύτερη ταπεινωτική απόσυρση, μετά το Ιράκ, όχι χωρίς πρωτύτερα να έχει σημαδευτεί από κάποια εντυπωσιακή στρατιωτική επιτυχία.

Αυτή η εκτίμηση συνάδει με χθεσινές δηλώσεις ανώτατου διοικητή των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στη χώρα, του υποστράτηγου Νικ Κάρτερ. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, οι συμμαχικές δυνάμεις έχουν συντριπτική αριθμητική υπεροχή έναντι των Ταλιμπάν στη ζωτικής στρατηγικής σημασίας περιοχή γύρω από την πόλη Κανταχάρ, στα βόρεια της χώρας. Θεωρεί ότι ώς το τέλος Νοεμβρίου οι σύμμαχοι έχουν τη δυνατότητα να εξαλείψουν από την περιοχή κάθε εστία αντίστασης.

«Καθήλωση...»

Ολα αυτά όταν έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου (IISS) λέει σχεδόν τα αντίθετα. Οτι δηλαδή η διεθνής δύναμη έχει καθηλωθεί σε έναν ατελέσφορο δεκαετή πόλεμο και ότι, αντί να σκέφτεται στρατιωτικά, θα πρέπει πλέον να στραφεί προς διαπραγματεύσεις με τους τοπικούς πολέμαρχους και τους Ταλιμπάν και να ασχοληθεί με πολιτικά και πολιτειακά θέματα. Σύμφωνα με το IISS, η λύση θα προέλθει από την πολιτική, αφού ο πόλεμος δεν βγάζει πουθενά. Επισημαίνει μάλιστα ότι κάποια μορφή ομοσπονδίας θα προσέφερε σταθερό πολίτευμα, αφού θα γίνονταν σεβαστές οι ιδιαιτερότητες και οι αυτονομιστικές διαθέσεις των εθνικών ομάδων και των τοπικών κοινοτήτων.

Αυτό που δεν αποφεύγει η έκθεση είναι η αναφορά στη διαβόητη Αλ Κάιντα και η παρότρυνση οι στρατιωτικές επιχειρήσεις να περιοριστούν αποκλειστικά στην εξάρθρωση του δικτύου της ισλαμικής οργάνωσης και στο ξήλωμά της από το κατεξοχήν σημείο δράσης της (πάντα κατά το Ινστιτούτο), δηλαδή τη μεθόριο Πακιστάν-Αφγανιστάν. *


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

USA: Defense industry at risk from slow demand



The U.S. defense industry, currently top of global rankings with a record $700 billion turnover in 2009, risks losing its pre-eminence due to slowing demand and growing competition from rivals in Asia and South America.

Warnings of an impending slump followed a spate of defense cutbacks in Europe, the end of U.S. combat role in Iraq and predictions of a drop in U.S. military procurement. The Obama administration's plans to cut $100 billion in Pentagon overhead from 2012-16 is also set to affect on the industry overall.


Although U.S. Defense Secretary Robert Gates has characterized the cutback as part of an efficiency drive to protect future allocations for military modernization, industry analysts saw the savings drive as part of the trouble on the horizon.

Dublin's Research and Markets said in a report this week the U.S. defense and aerospace industry remains the largest in the world, driven by an almost 50 percent U.S. share of the global defense outlay at a staggering $700 billion.

The report said the growth was driven by the Sept 11, 2001, attacks on the United States followed by the conflicts in Iraq and Afghanistan.



However, it added, after "years of waging campaigns across several theaters against terrorism coupled with the ramifications of the worst-ever global economic crisis since the great depression, the U.S. economy has started showing signs of a potential economic overstretch and a potential resurgence of the classic, military-economic conundrum, once again."

Research and Markets said the U.S. defense industry landscape was "changing and evolving" and cited several restraining forces alongside key drivers that would shape the future of the industry.

U.S. government contracts are likely to be subjected to greater scrutiny and tougher negotiations and government contracts generally are likely to be harder to obtain because of the huge deficits facing procurement departments.

Analysts said slower growth in demand and loss of business could drive businesses to shed unprofitable operations, causing job losses.

Despite the slowdown, the largest contract still on the horizon remains the $50 billion refueling aircraft deal being considered by the U.S. Air Force. The Boeing Co. is in tough competition with its European rival EADS.

Analysts said the defense industry, in particular its aviation part, could tide over any coming difficulties if the current trend toward revival of air transport and substitution of aging aircraft with news continued into the coming years.

Based on current forecasts, future orders for Boeing's 787 Dreamliner plane alone could inject a lot of new cash into the multifaceted aircraft industry and avert a crisis.

earlier related report
Lula to decide on fighter jet deal after October elections
Brasilia (AFP) Sept 7, 2010 - President Luiz Inacio Lula da Silva will decide who gets Brazil's multi-billion dollar contract to build jet fighters, after the October elections but before he leaves office on January 1, his defense minister said Tuesday.

The finalists now battling it out in the final stages of the tender are France's Rafale made by Dassault, Sweden's Gripen NG by Saab, and the F/A-18 Super Hornet manufactured by US giant Boeing.

"After the (October 3) elections, the president will study the issue. He'll make a decision this year, during this administration," Defense Minister Nelson Jobim said after presiding an Independence Day parade, as quoted by Agencia Brasil news agency.

The deal is estimated to be worth between four and seven billion dollars, depending on details of armaments, maintenance and peripheral industrial involvement. Brazil could also end up buying up to another 100 fighter jets from the supplier over the long term.

Brazil has made technology transfer the main priority in the tender, so it can produce fighter aircraft itself and boost its aviation industry.

To that end, Lula has already stated his preference to purchase 36 French-made, semi-stealth Rafale jets.

Lula will call a meeting of his national defense council, and announce his decision after hearing its advice.

Throughout the bidding process, however, the president has made it clear the final decision involved politics and was his alone to make.

Brazil's Air Force has stated that from a defensive point of view all three bids meet the requirements of the national defense strategy that was approved last year.

Lula's candidate to succeed him in October, Dilma Rousseff, has taken a commanding lead over her nearest challenger Jose Serra, Sao Paulo's former governor.


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Οι προοπτικές του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης.


Χάρη στη μεταφορά πετρελαίου μέσω του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης η Βουλγαρία θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά τον εθνικό της προϋπολογισμό.

Στο αρχικό στάδιο θα έπαιρνε 30 εκατ. ευρώ το χρόνο και μετά το ποσό θα έφτανε
στα 50 εκατομμύρια. Γιατί λοιπόν δεν προχωρεί αυτό το προφανώς συμφέρον γι΄αυτή τη χώρα σχέδιο; Μήπως αυτό οφείλεται στην αλλαγή εξουσίας στη Σόφια; Αφού την πήραν, οι δεξιοί χωρίς καθυστέρηση απέρριψαν τρία ενεργειακά σχέδια με τη χώρα μας. Όμως με την πάροδο του χρόνου η νέα κυβέρνηση άναψε το «πράσινο φως» για την κατασκευή δυο αντιδραστήρων του Ατομικού Ηλεκτρικού Σταθμού «Μπελένε» και για τη συμμετοχή στον αεριαγωγό «Νότιο ρεύμα». Ασαφής παραμένει μόνο η θέση για το «Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης».

«Για τη βουλγαρική αντιπροσωπεία, που έρχεται στη Μόσχα, οργανώνουμε παρουσίαση του σχεδίου», - δήλωσε ο Γραμματέας Τύπου της εταιρίας «Τρανσνέφτ» Ίγκορ Ντιόμιν:


«Σκοπεύουμε να δείξουμε όλα τα πλεονεκτήματα του σχεδίου. Η γραμμή του αγωγού πρέπει να περάσει από το έδαφος της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Η τελευταία, ας σημειωθεί, δεν έχει καμιά αμφιβολία για το εθνικό της συμφέρον από τη συμμετοχή στο κοινό έργο. Ενώ οι Βούλγαροι αμφιταλαντεύονται. Και λένε ότι φοβούνται για το οικολογικό περιβάλλον ένεκα της κατασκευής του τερματικού σταθμού στο Μπουργκάς. Εμείς σκοπεύουμε να επιδείξουμε στους εταίρους μας, πως λειτουργεί παρόμοια εγκατάσταση στο λιμενικό σύστημα της «Τρανσνέφτ» στο παράδειγμα του πετρελαϊκού λιμανιού Κοζμινό (τελικό σημείο του πετρελαιαγωγού «Ανατολική Σιβηρία - Ειρηνικός ωκεανός» και του λιμανιού στο Πριμόρσκ. Μετά την έναρξη της λειτουργίας τους η οικολογική κατάσταση μόνο βελτιώθηκε! Εφόσον η σοβαρή μας υπηρεσία οικολογικής παρακολούθησης σημειώνει και την μικρότερη πετρελαιοκηλίδα και προσδιορίζει αμέσως τον ένοχο».

Μήπως εδώ δεν επηρεάζει το σύνδρομο του ατυχήματος στον κόλπο του Μεξικού; «Όμως το σχέδιό μας δεν προβλέπει εξόρυξη πετρελαίου!» - είπε αντιδρώντας ο Ίγκορ Ντιόμιν. Άλλη είναι η πραγματικότητα - το ότι χρόνος για το έργο απομένει όλο και λιγότερος. Ως το 2012-2013, που θα ολοκληρωθεί η διεύρυνση του Μεταφορικού Κονσόρτσιουμ της Κασπίας, στη λεκάνη της Μαύρης θάλασσας θα υπάρχουν έτοιμοι περίπου 135-140 εκατ. τόνοι πετρέλαιο. Όμως από τα στενά της Μαύρης θάλασσας μπορούν να περάσουν μάξιμουμ 110-115 εκατ. τόνοι το χρόνο. Αυτό είναι το όριό τους. Οι πετρελαιαγωγοί κατά παράκαμψη των στενών είναι ζωτικής σημασίας. Και πρέπει να σημειωθεί ότι ανταποκρίνονται και στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διαφοροποίηση των διαδρομών μεταφοράς ενεργειακών πρώτων υλών.

Ο Ίγκορ Ντιόμιν είπε συνεχίζοντας:

«Μετά την απόφαση των Βουλγάρων να αναστείλουν τη συμμετοχή τους στο σχέδιο, η Τουρκία πρότεινε να κατασκευαστεί ο αγωγός Σαμψούντα-Ντζεϊχάν. Όμως αυτό το σχέδιο μας αρέσει λιγότερο, από το υφιστάμενο...»


Για το ότι ο πετρελαιαγωγός «Σαμψούντα-Ντζεϊχάν», που θα περνά μέσα από το έδαφος της Τουρκίας, είναι αδιαμφισβήτητα εφαρμόσιμος δήλωσε στη χθεσινή συνάντηση με τα μέλη της Διεθνούς Λέσχης Συζητήσεων «Βαλντάι» ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Και αυτή η δήλωση δεν μπορεί να μη ληφθεί υπόψη από τη βουλγαρική πλευρά, όταν θα αποφασίσει αν θα συμμετάσχει ή όχι στο σχέδιο «Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης».


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Σλοβάκος ΥΠΕΞ: "Η βοήθεια δεν σώζει την Ελλάδα, αλλά τις τράπεζες"!!!



Eπιτέλους κάποιος Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν δίστασε να πει την αλήθεια για την δήθεν "βοήθεια της τρόϊκας προς την Ελλάδα": "Η οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ είναι ουσιαστικά βοήθεια προς τις μεγάλες τράπεζες" κατήγγειλε ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβακίας, Μίκουλας Ντζουρίντα, μία χώρα που της οποίας το Κοινοβούλιο ορθότατα απέρριψε την "βοήθεια της τρόϊκας προς την Ελλάδα". Έχουμε γράψει επανειλημμένα, ότι η Ελλάδα δεν εισπράττει ούτε ένα ευρώ, αλλά όλη το ποσό διατίθεται για την διάσωση των μεγάλων τραπεζών που τόσο ανεύθυνα δανειοδοτούσαν τις εγχώριες τράπεζες και την πολιτική ελίτ της χώρας.
"Η βοήθεια προς την Ελλάδα είναι ένας ευφημισμός. Πρόκειται για την διάσωση των κερδών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών", δήλωσε ο Ντζουρίντα σε ερώτηση που του έγινε από το γαλλικό πρακτορείο.

Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι τα χρήματα αυτά είναι "αλληλεγγύη των ανθρώπων που εργάζονται τίμια και πληρώνουν φόρους, προς τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, για να μπορέσουν αυτές να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με ανεύθυνο τρόπο".
Σημειώνεται πως η Σλοβακία έχει συγκεντρώσει τις επικρίσεις από την Ε.Ε. γιατί είχε το θάρρος να αρνηθεί την συμμετοχή της στον μηχανισμό στήριξης.

Νωρίτερα σήμερα ο επίτροπος για θέματα οικονομίας, Όλι Ρεν, δήλωσε πως το μερίδιο της Σλοβακίας στον μηχανισμό θα καλυφθεί από τα υπόλοιπα κράτη.
«Πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλούσε την κατάρρευση των τραπεζών με μεγάλη έκθεση σε κρατικά ομόλογα», δηλώνει ο Konrad Becker, χρηματοοικονομικός αναλυτής στη Merck Finck & Co.

Προσθέτει δε πως μια χρεοκοπία οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας θα οδηγούσε σε πλήρη απώλεια της εμπιστοσύνης στις τράπεζες. «Εάν οι επενδυτές δεν είναι πρόθυμοι να επενδύσουν σε τράπεζες πλέον, τότε πολλές τράπεζες θα καταρρεύσουν εντός μηνών και όχι ετών». Όπως επισημαίνει το περιοδικό Bloomberg Markets στην έκδοση του Οκτωβρίου, η νέα ανησυχία σχετικά με το πόσο ευάλωτες είναι οι τράπεζες της περιοχής, έρχεται καθώς οι πολιτικοί και οι ρυθμιστικές αρχές ανυπομονούν να ανακοινώσουν την πρόοδο στην «διόρθωση» του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος, σχεδόν δύο χρόνια μετά από την κατάρρευση της πιστωτικής αγοράς.

Επισημαίνει δε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διεξάγει stress tests σε 91 πιστωτικά ιδρύματα, με τις 84 εξ αυτών να περνούν τα κριτήρια. «Τα stress tests δεν ήταν αρκετά αυστηρά. Πολλοί είναι οι επενδυτές ομολόγων που δεν πείθονται ότι οι Έλληνες έχουν ξεπεράσει τον κίνδυνο. Και εάν η Ελλάδα δεν έχει βγει από την κρίση ακόμη, τότε δεν το έχει κάνει και καμία τράπεζα που έχει στην κατοχή της ελληνικά ομόλογα», σχολιάζει ο Julian Chillingworth, που διαχειρίζεται 21 δισ. δολάρια στη λονδρέζικη επενδυτική εταιρεία Rathbone Brothers.

Aυτό είναι και το πραγματικό εργαλείο που έχει στα χέρια της η κυβέρνηση: Ο φόβος της κατάρρευσης των τραπεζών που μας έχουν δανείσει. Θα μπορέσει να το χρησιμοποιήσει κατάλληλα και να διαπραγματευθεί σωστά την βέβαιη αίτηση αναδιάρθρωσης χρέους που θα υποβάλουμε το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι;


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Η ΠΑ δεν αναμένεται να προμηθευτεί το T-50



http://fox2e-mag.blogspot.com/2010/09/t-50.html#comment-form

Η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των πιθανών προμηθευτών του ρωσικού μαχητικού πέμπτης γεννεάς, το γνωστό T-50 του προγράμματος PAK FA, ούτε ακόμη και στο μακρινό μέλλον. Ο όγκος των παραδόσεων για την εξαγωγική αγορά του μαχητικού της Sukhoi θα μπορούσε να υπερβαίνει τις 600 μονάδες, αναλόγως των διεθνών εξελίξεων σε σχέση με την εμφάνιση νέων εστιών έντασης σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Με ένα ευνοϊκό οικονομικό σενάριο, η πολεμική αεροπορία της Ρωσίας θα προμηθευτεί 400-450 μαχητικά του τύπου, σύμφωνα με δηλώσεις του διευθυντή του ρωσικού κέντρου ανάλυσης για το παγκόσμιο εμπόριο όπλων, κ.Igor Korotchenko.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ένας πραγματικός ανταγωνιστής του T-50 στο προσεχές μέλλον θα υπάρχει μόνο στην κατασκευή του F-35 Lightning II, και λιγότερο στην κατασκευή του F-22, διότι το τελευταίο είναι πολύ δαπανηρό στην παραγωγή - περίπου 250 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος με εξαγωγικές επιδόσεις.

Οι εμπειρογνώμονες από την Ρωσία αναφέρουν πάνω από δώδεκα χώρες ως πιθανούς προμηθευτές του ρωσικής κατασκευής T-50. Μεταξύ αυτών είναι: η Αλγερία με υποτιθέμενη αγορά 24-36 μονάδων κατά την περίοδο του 2025-2030, η Αργεντινή με 12-24 μονάδες κατά τα έτη 2035-2040, η Βραζιλία με 24-36 μονάδες κατά τα έτη 2030-2035, η Βενεζουέλα με 24-36 μονάδες κατά τα έτη 2027-2032, το Βιετνάμ με 12-24 μονάδες κατά τα έτη 2030-2035, η Αίγυπτος με 12-24 μονάδες κατά τα έτη 2040-2045.

Επίσης, στον κατάλογο αναφέρεται η Ινδονησία (6-12 μονάδες κατά τα έτη 2028 - 2032), το Ιράν (36 - 48 μονάδες κατά τα έτη 2035 - 2040), το Καζακστάν (12-24 μονάδες κατά τα έτη 2025 - 2035), η Κίνα ( έως και 100 μονάδες το 2025 -2035 χρόνια), η Λιβύη (12-24 μονάδες κατά τα έτη 2025 - 2030), η Μαλαισία (12-24 μονάδες κατά τα έτη 2035 - 2040) και η Συρία (12-24 μονάδες κατά τα έτη 2025-2030). Η Ινδία αναμένεται να προμηθευτεί τουλάχιστον 250 μαχητικά T-50.


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Απίστευτο:Ένοπλη συμπλοκή Αμερικανών-Κούρδων σε αγώνα ποδοσφαίρου!


Ένα απίστευτο επεισόδιο έλαβε χώρα στο Ιρακινό Κουρδιστάν όταν ποδοσφαιρικός αγώνας Αμερικανών-Κούρδων κατέληξε σε ένοπλη σύγκρουση με νεκρούς εκατέρωθεν.

Δύο μέλη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων σκοτώθηκαν και εννιά τραυματίστηκαν από Κούρδους Πεσμεργκά σε ιρακινή στρατιωτική βάση στην επαρχία Σαλαχουντίν κοντά στην πόλη Τουζ Χουρματού.

Σύμφωνα με δυτικές πηγές οι οποίες επικαλούνται δηλώσεις ιρακινών εκπροσώπων το περιστατικό έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ποδοσφαίρου (!) μεταξύ αμερικανών και κούρδων.

Κατά τα φαινόμενα, Κούρδος μέλος των Πεσμεργκά λογομάχησε με Αμερικανό με αποτέλεσμα η ένταση να ανέβει και ο καβγάς να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ο Πεσμεργκά Σοράν Ραχμάν Σαλέχ Ουαλί, σύμφωνα με το υπουργείο άμυνας του Ιράκ, ξεκίνησε τους πυροβολισμούς κατά των Αμερικανών με αποτέλεσμα αυτοί να απαντήσουν.

Η συμπλοκή έληξε με δύο Αμερικανούς νεκρούς και εννιά τραυματίες ενώ ο Κούρδος Πεσμεργκά έχασε και αυτός τη ζωή του κατά τη διάρκεια της συμπλοκής.

Χθές οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν το θάνατο 2 στρατιωτών τους χωρίς όμως (περιέργως)να διευκρινίσουν τις συνθήκες κατώ από τις συνέβη αυτό


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Η Κροατία αρνείται την μέγγενη του ΔΝΤ σε αντίθεση με εμάς...


Καμία πιθανότητα να προσφύγει στο ΔΝΤ δεν εξετάζει η Κροατία, σύμφωνα και με όσα δήλωσε η πρωθυπουργός της χώρας, Γιάτρανκα Κόσορ. Η κ. Κόσορ αποκλείοντας αυτό το ενδεχόμενο διαψεύδει δημοσιεύματα σχετικά με την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αναγκαίες για τη δημοσιονομική εξυγίανση. Η πρωθυπουργός τόνισε ότι η κυβέρνηση είναι σε θέση να υλοποιήσει το πακέτο μέτρων που υιοθέτησε, με στόχο την ανάκαμψη της κροατικής οικονομίας.

Πότε, άραγε, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, θα απαντήσει ειλικρινά στο ερώτημα: "Γιατί και πως η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ"; Το ότι άλλες χώρες, απαξιώνουν τον ρόλο, αμφισβητούν την δράση και αρνούνται οποιαδήποτε επαφή με τα ανθρωποειδή του ΔΝΤ, προφανώς δεν σημαίνει τίποτε για τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπόλοιπη κουστωδία που τον ακολουθεί στην κυβέρνηση και στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ.


Μπορεί οι φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου πέραν του Ατλαντικού να νιώθουν ήσυχοι μετά την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, όμως την ευθύνη καταρράκωσης της χώρας, μετατροπής της σε αποικιοκρατία και υποθήκευσης κάθε πλούτου της καθώς και κάθε εμβιου οργανισμού που ζει και υπάρχει σε αυτήν, αποτελεί καθολική παραβίαση του Συντάγματος που συντελέσθηκε από μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι και φέρουν ακέραια την αποκλειστική ευθύνη της επικείμενης εξαθλίωσης της χώρας.

Τα μηνύματα που μας στέλνει η Κροατία, είναι σαφή. Πάντα υπάρχει άλλος δρόμος. Πάντα υπάρχουν άλλες λύσεις. Πάντα υπάρχει διέξοδος από οποιοδήποτε πολιτικό ή οικονομικό αδιέξοδο προβάλουν οι διεθνείς οικονομικοί τρομοκράτες. Στην περίπτωση της Ελλάδας υπήρχε απλά μονόδρομος στο μυαλό(;) του ιδεοληπτικού Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος ένιωθε μέγιστη την ανάγκη να υπεραπιστεί τα συμφέροντα των συμπατριωτών του (πέραν του Ατλαντικού) και να γεμίσει τις τσέπες των οικονομικών τρομοκρατών του πλανήτη... Του είναι αδιάφορο εάν άλλοι πολιτικοί ηγέτες ακολουθούν τον δρόμο της λογικής και τον δρόμο που επιτάσσει το συμφέρον της χώρας και του λαού που εκπροσωπούν.

O Γιώργος Παπανδρέου αδιαφορεί για την Ελλάδα επειδή δεν την θεωρεί πατρίδα του (σε καμία εκφορά των λόγων του όταν αναφέρει την λέξη "πατρίδα" δεν την συνοδεύει αμέσως μετά από την λέξη "Ελλάδα"), όπως αδιαφορεί και για τους Έλληνες τους οποίους δεν θεωρεί συμπολίτες του.

Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης των κρατών και της εφαρμογής μίας παγκόσμιας κυβέρνησης, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτελεί χρέη ανθύπατου - εκτελεστή - αντιπροσώπου της τρόικας και του ΔΝΤ, ενώ αδιαφορεί παντελώς για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα τα οποία πρώτος απεμπόλησε. Ίσως ο θάνατος του Ούγγρου πρωθυπουργού (σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα) όταν αυτός αρνήθηκε το ΔΝΤ, να έχει φοβίσει τον Γιώργο Παπανδρέου. Ίσως... όμως θα ήταν καλύτερο να μην προτιμήσει την θανάτωση αγνώστου αριθμού Ελλήνων πολιτών (έχετε άραγε παρατηρήσει την αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα;)

Η κυρία Κόσορ δίνει δωρεάν μαθήματα πολιτικής ευταξίας και ηθικής στάσης προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Δεν γνωρίζω εάν αυτός είναι σε θέση να τα παρακολουθήσει λόγω του φορτωμένου προγράμματός του. Άλλωστε, πού να βρεθεί χρόνος για μελέτη των εξωτερικών θεμάτων; Πρωί γυμναστική, ποδηλασία, πισίνα... χυμός κουβέντα για θέματα υγιεινής διατροφής και λίγο χαλάρωμα. Ακολουθούν υπογραφές που απαιτούνται για την πορεία της κυβέρνησης (απλές υπογραφές και ούτε καν συζήτηση, αφού έχει ξεκαθαρισθεί πως άλλοι κυβερνάνε). Διάλλειμα για μεσημέρι. Ακολουθεί απογευματινός περίπατος - τζόκινγκ. Κολύμβηση και γυμναστήριο... Βαρύ το φορτίο του Έλληνα πρωθυπουργού! Δεν μπορεί να ασχολείται και με τις δηλώσεις της κάθε... μανταμίτσας κομμουνίστριας...!!! Θα πέσει φωτιά να τον κάψει... Ένας σοσιαλιστής πρέπει πάντα να κρατάει την θέση του. Όσο για τους υπόλοιπους, ας φρόντιζαν να είχαν πιαστεί από κάπου, ειδάλλως ας πέσουν στον γκρεμό... Το ζητούμενο είναι να σωθεί ο σοσιαλισμός και οι εκφραστές του...!

Πολύ φοβάμαι πως, εάν ο κύριος Παπανδρέου δεν εξηγήσει επαρκώς τους λόγους που μας οδήγησε στο ΔΝΤ, θα πρέπει να γνωρίζει πως θα συναντήσει μεγάλες δυσκολίες στο να συνεχίσει να εξακολουθεί ελεύθερος... Διαβλέπω, δε, πως πολύ μεγάλο μέρος του υπόλοιπου της ζωής του θα το περάσει φρουρούμενος και... όχι στο σπίτι του...


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Λάδι στην φωτιά ρίχνει η έκθεση της ΙΑΕΑ για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν


Η συνολική παραγωγή ουρανίου χαμηλού εμπλουτισμού από το Ιράν έχει αυξηθεί κατά περίπου 15% από το Μάιο και έχει φθάσει τους 2,8 τόνους, αναφέρεται σε έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), γεγονός που δείχνει ότι η Τεχεράνη προχωρά με το αμφιλεγόμενο αυτό έργο της παρά τις αυστηρότερες κυρώσεις.
Στην έκθεση αναφέρεται επίσης ότι η ΙΑΕΑ εξακολουθεί να ανησυχεί για πιθανές δραστηριότητες στην Ισλαμική Δημοκρατία για την ανάπτυξη πυρηνικού ωφέλιμου φορτίου (γόμωσης) για έναν πύραυλο.

Επιπλέον, το Ιράν αρνείται την είσοδο των έμπειρων επιθεωρητών της στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις και εμποδίζει με αυτό τον τρόπο τις έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη για το αμφιλεγόμενο πυρηνικό του πρόγραμμα, σύμφωνα με την ίδια έκθεση. Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας διαμαρτυρήθηκε για «τις επαναλαμβανόμενες αρνήσεις του Ιράν προς τους πραγματογνώμονες που έχουν ορισθεί προκειμένου να μεταβούν στις ιρανικές εγκαταστάσεις όπου παράγεται το πυρηνικό καύσιμο» και πρόσθεσε ότι «εμποδίζει τις διαδικασίες επιθεώρησης». Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε από την πλευρά του ότι η έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας για το Ιράν δείχνει σαφώς ότι η Τεχεράνη εξακολουθεί να προσπαθεί να αναπτύξει την ικανότητα κατασκευής πυρηνικών όπλων.

"Η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας για το Ιράν δείχνει εκ νέου ότι το Ιράν αρνείται να συμμορφωθεί με τις διεθνείς δεσμεύσεις ως προς τα πυρηνικά και συνεχίζει τις προσπάθειές του να επεκτείνει το πυρηνικό του πρόγραμμα ενώ πλησιάζει όλο και περισσότερο στην ικανότητα απόκτησης πυρηνικών όπλων", αναφέρει ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Τόμι Βίτορ.

Τέλος, το Ιράν ανακοίνωσε ότι διατηρεί το δικαίωμα επιλογής των επιθεωρητών της ΙΑΕΑ που έχουν επιφορτιστεί με τον έλεγχο των πυρηνικών του εγκαταστάσεων.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Παραμένει η Αμερική υπερδύναμη;




The New York Times

Τα τελευταία χρόνια συνηθίζω να ρωτάω όλο και πιο συχνά τους Ευρωπαίους φίλους μου: «Ωστε δεν σας άρεσε ένας κόσμος στον οποίο οι ΗΠΑ ήταν πανίσχυρες. Πώς σας φαίνεται λοιπόν ένας κόσμος στον οποίο η Αμερική θα είναι όλο και πιο αδύναμη – διότι αυτό πρόκειται να συμβεί στο γεωπολιτικό πεδίο;». Πράγματι, η θέση της Αμερικής τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξε σημαντικά. Από θριαμβεύτρια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε μία από τις δύο υπερδυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου και από αναμφισβήτητη κυρίαρχος της μεταψυχροπολεμικής εποχής, η «φειδωλή υπερδύναμη» του σήμερα. Συνηθίστε το λοιπόν. Ετσι να μας βλέπετε από εδώ και πέρα. Οι Αμερικανοί ειρηνιστές δεν χρειάζεται να ανησυχούν ότι θα εμπλεκόμαστε στο εξής σε πολέμους από επιλογή. Κάτι τέτοιο δεν θα ξαναγίνει. Δεν θα ήμασταν σε θέση να εισβάλουμε στη Γρενάδα σήμερα.

Από τη στιγμή που ξέσπασε η μεγάλη κρίση του 2008, κατέστη σαφές ότι ο ρόλος των ηγετών –τόσο των πολιτικών όσο και των επιχειρηματιών– άλλαξε στην Αμερική. Ενώ από το τέλος του Β΄ Π.Π. και έπειτα οι ηγέτες ήταν εκείνοι που μοίραζαν στον λαό, σήμερα –και για την επόμενη δεκαετία τουλάχιστον– οι ηγέτες θα παίρνουν από τον λαό. Και δεν είναι φυσικά δυνατόν να αφαιρείς από τον λαό και να μην προσπαθείς ταυτόχρονα να εξοικονομήσεις χρήματα από τα πεδία της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής. Βέβαια, πριν από αυτά, γίνονται πρώτα περικοπές αλλού. Αλλά σύντομα θα έλθει και η σειρά τους, όπως φαίνεται και από τις σχετικές προειδοποιήσεις του υπουργού Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς. Επομένως, είναι αναμενόμενο ότι ο περιορισμός των πόρων που δαπανώνται να έχει αντίκτυπο και στην παγκόσμια ισχύ της Αμερικής.

Μάλιστα, «Η Φειδωλή Yπερδύναμη: Ο Ηγετικός Ρόλος της Αμερικής σε μια Εποχή Ισχνών Αγελάδων» (The Frugal Superpower: America’s Global Leadership in a Cash-Strapped Era) αποτελεί και τίτλο του νέου βιβλίου του δάσκαλου και φίλου μου Μάικλ Μαντελμπάουμ, ο οποίος είναι ειδικός επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins. «Το 2008», γράφει ο Μαντελμπάουμ, «οι παροχές υγείας και σύνταξης από το κράτος προς τους πολίτες αποτελούσαν το 4% του αμερικανικού ΑΕΠ. Αν διατηρηθούν όμως οι σημερινές τάσεις και συνταξιοδοτηθεί η μεταπολεμική γενιά, τότε μέχρι το 2050 οι δαπάνες του κράτους για την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση θα εκτοξευθούν στο 18% του ΑΕΠ».

Στο κόστος αυτό θα πρέπει να προστεθούν και τα ποσά που ξοδεύτηκαν για τη διάσωση της αμερικανικής οικονομίας από την ύφεση. Ο τελικός λογαριασμός «θα αλλάξει συθέμελα τον δημόσιο βίο, άρα και την εξωτερική πολιτική της Αμερικής». Καθ’ όλη τη διάρκεια των επτά προηγουμένων δεκαετιών, η λέξη που χαρακτήριζε την εξωτερική, αλλά και την εσωτερική μας πολιτική ήταν «περισσότερα». Από τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και έπειτα όμως, το νέο μότο θα είναι «λιγότερα».

Οταν ωστόσο η μοναδική υπερδύναμη του κόσμου στενάξει υπό το βάρος των χρεών της, θα το νιώσει και ολόκληρη η υφήλιος. Πώς; Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς. Αυτό που ξέρω είναι ότι τον περασμένο αιώνα οι Αμερικανοί διπλωμάτες και οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ παρείχαν παγκόσμιες υπηρεσίες, από τις οποίες επωφελούνταν και άλλες χώρες, και ότι η Ουάσιγκτον υπήρξε παράγων σταθερότητας και κέντρο λήψης αποφάσεων επί 70 χρόνια. Δεν λέω βέβαια ότι η Αμερική δεν θα έχει πια ρόλο στη διεθνή σκηνή, απλώς ο ρόλος της θα είναι μειωμένος.

Βέβαια, μεγάλες δυνάμεις υποχώρησαν και στο παρελθόν. Ωστόσο, όταν αυτό γινόταν, υπήρχε έτοιμος αντικαταστάτης. Για παράδειγμα, όταν η βρετανική αυτοκρατορία παρήκμασε, τη θέση της ανέλαβε αμέσως η Αμερική.

Σήμερα, κανένα άλλο κράτος δεν είναι έτοιμο να αναλάβει τον ρόλο των ΗΠΑ: η Ευρώπη είναι πλούσια, αλλά αδύναμη. Η Κίνα είναι πλούσια συλλογικά ως κράτος, αλλά πάμφτωχη ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα, γεγονός που σημαίνει ότι θα συνεχίσει να ασχολείται κυρίως με την εσωτερική της ανάπτυξη. Η Ρωσία, μεθυσμένη από τους υδρογονάνθρακες, μπορεί να κάνει φασαρίες, αλλά δεν είναι σε θέση να προβάλει ισχύ σε παγκόσμια κλίμακα. «Γι’ αυτό και ο κόσμος μας θα είναι πιο χαοτικός και επικίνδυνος», προβλέπει ο Μαντελμπάουμ.

Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε αυτήν την εξέλιξη; Υπάρχουν τρεις τρόποι: πρώτον, η Αμερική πρέπει να ξαναμπεί στον δρόμο της ανάπτυξης και της επανεκβιομηχάνισης, ανεξαρτήτως θυσιών ή πολιτικού κόστους που θα απαιτηθούν για κάτι τέτοιο. Δεύτερον, πρέπει να τεθούν προτεραιότητες. Απολαύσαμε έναν αιώνα κατά τον οποίο είχαμε και ό,τι ήταν απαραίτητο και ό,τι απλώς επιθυμούσαμε στην εξωτερική πολιτική. Για παράδειγμα, αν διαθέταμε ανεξάντλητους πόρους, υποθέτω ότι θα κερδίζαμε στο Αφγανιστάν και αυτό είναι επιθυμητό. Είναι όμως αυτό απαραίτητο;

Τέλος, πρέπει να ισοσκελίσουμε τους προϋπολογισμούς μας και να αποδυναμώσουμε τους προϋπολογισμούς των αντιπάλων μας και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι να αυξήσουμε σημαντικά τη φορολογία στα καύσιμα.

Η Αμερική πρόκειται να πάρει ένα πολύ σκληρό μάθημα: Οτι μπορείς να ευημερείς για λίγο χάρη στον δανεισμό, αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν μπορείς να παραμείνεις υπερδύναμη για πολύ. Και το «για λίγο» μας τελείωσε. Κάποτε, νομίζαμε ότι άλλο η εξωτερική πολιτική και άλλο η οικονομική πολιτική. Οχι πια. Για να παραμείνει η Αμερική γεωπολιτική δύναμη, πρέπει να ανατάξει την οικονομία της.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki