Raytheon-Boeing Team Successfully Completes Second Government-Funded JAGM Test

WHITE SANDS MISSILE RANGE, N.M

Raytheon Company and The Boeing Company completed the second of three government-sponsored firings of the Joint Air-to-Ground Missile. The JAGM used its imaging infrared (IIR) guidance system to hit an armored vehicle target at 4 kilometers (2.5 statute miles).

The Raytheon-Boeing JAGM features a fully integrated tri-mode seeker that incorporates semiactive laser, uncooled imaging infrared and millimeter wave guidance. The weapon leverages proven components from other Raytheon and Boeing programs, such as the Raytheon GBU-53/B Small Diameter Bomb II and the Boeing Brimstone.

"This test demonstrates the reliability of our mature and proven uncooled IIR sensor," said Bob Francois, Raytheon vice president of Advanced Missiles and Unmanned Systems. "Our uncooled IIR technology helps reduce the JAGM's complexity and dramatically reduces its total ownership cost by eliminating costly coolants and components. Warfighters will benefit from enhanced operational capabilities and elimination of post-mission maintenance on cooling systems."

This test marks the fourth time the Raytheon-Boeing team test-fired the weapon; the team conducted two successful company-funded tests of JAGM in April and a government-funded test June 28. During the most recent test, all three guidance systems operated simultaneously and provided telemetry data that enabled engineers to conduct further analysis of the weapon.

"Because Boeing builds two of JAGM's threshold platforms, and because our two companies are the world leaders in weapons integration, the Raytheon-Boeing team's weapon will provide a best-value solution to the warfighter," said Carl Avila, director of Boeing Advanced Weapons and Missile Systems.

JAGM, designed to replace three legacy systems, offers the warfighter improved lethality, range, operational flexibility, supportability and cost savings compared with older weapons like the Hellfire missile.

Raytheon Company, with 2009 sales of $25 billion, is a technology and innovation leader specializing in defense, homeland security and other government markets throughout the world. With a history of innovation spanning 88 years, Raytheon provides state-of-the-art electronics, mission systems integration and other capabilities in the areas of sensing; effects; and command, control, communications and intelligence systems, as well as a broad range of mission support services. With headquarters in Waltham, Mass., Raytheon employs 75,000 people worldwide.

A unit of The Boeing Company, Boeing Defense, Space & Security is one of the world's largest defense, space and security businesses specializing in innovative and capabilities-driven customer solutions, and the world's largest and most versatile manufacturer of military aircraft. Headquartered in St. Louis, Boeing Defense, Space & Security is a $34 billion business with 68,000 employees worldwide.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Ο Ρωσο-Ινδικός Brahmos κατέρριψε νέο ρεκόρ ταχύτητας

Ο "ιπτάμενος" πύραυλος BrahMos ινδο-ρωσικής κατασκευής στη διάρκεια των δοκιμών του ανέπτυξε για νέα υπερηχητική ταχύτητα πτήσης, καταρρίπτωντας το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ.

Η είδηση αυτή μεταδόθηκε από το πρακτορείο ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ, επικαλούμενο τα ινδικά ΜΜΕ χωρίς όμως να δώσουν στην δημοσιότητα περισσότερες λεπτομέρειες.

Ο πύραυλος BrahMos είναι έτοιμος να συμπεριληφθεί στους εξοπλισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων των 2 χωρών, δήλωσαν οι κατασκευαστές τους.

Για τα επόμενα χρόνια, κατά τη γνώμη τους,ο εν λόγω πύραυλος δεν θα έχει ισάξιο ανταγωνιστή πουθενά στον κόσμο.

Τώρα συνεχίζονται οι εργασίες κατασκευής υπερηχητικού μοντέλου του πυραύλου BrahMos.


Tμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Τακτικές ψυχρού πολέμου από τα νέα Ρωσικά Υποβρύχια

Σύμφωνα με δημοσίευμα της καναδικής εφημερίδας «The Vancuver Sun», τα ρωσικά υποβρύχια επιστρέφουν σε τακτικές ψυχρού πολέμου αναφορικά με την «κατασκοπεία» υποβρυχίων του βρετανικού αλλά και του αμερικανικού Ναυτικού, τακτικές που είχαν να εφαρμόσουν εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια.

Έτσι σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από το βρετανικό Ναυτικό, ενα ρωσικό υποβρύχιο κλάσης Akula τα οποία πρόσφατα έχουν αναβαθμιστεί εντοπίστηκε προσπαθώντας να καταγράψει το ακουστικό ίχνος ενός βρετανικού πυρηνοκίνητου υποβρυχίου κλάσης Vanguard.

Η προσπάθεια έχει να κάνει με την ακουστική καταγραφή της προπέλας του υποβρυχίου, η οποία είναι διαφορετική για κάθε κλάση υποβρυχίου. Δεν έγινε γνωστό σε πια θαλάσσια περιοχή έγινε το περιστατικό ή αν αφορούσε μόνο μια φορά, ούτε και η ακριβής ημερομηνία –εκτιμάται όμως ότι έγινε στα μέσα του καλοκαιριού- και το ρωσικό Akula εντοπίστηκε να χρησιμοποιεί το sonar του επιχειρώντας την καταγραφή.

Ένα τουλάχιστον ανάλογο περιστατικό έχει καταγραφεί και με αμερικανικό υποβρύχιο.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Βουλιάζουν οι Ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες

Σχέδιο εξυγίανσης προωθεί η κυβέρνηση και βάζει μαχαίρι στις σπατάλες- ΕΑΣ-ΕΑΒ και ΕΛΒΟ στα χνάρια του ΟΣΕ

Μαχαίρι στα αυξανόμενα χρέη των αμυντικών βιομηχανιών, πρόσληψη συμβούλων για αναδιάρθρωση, αποκρατικοποιήσεις και αναζήτηση στρατηγικών συνεργασιών προωθεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Το δύσκολο έργο έχει αναλάβει ο αναπληρωτής υπουργός κ. Π.Μπεγλίτης, ο οποίος πριν από όλα έχει να αντιμετωπίσει τη σθεναρή αντίσταση των συνδικαλιστών, ιδιαίτερα στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), που είναι η πλέον προβληματική των αμυντικών βιομηχανιών- οι άλλες δύο είναι η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ). Η αναδιάρθρωση των αμυντικών βιομηχανιών κρίνεται αναγκαία από τα υπουργεία Εθνικής Αμυνας και Οικονομικών, καθώς σε αυτές απασχολούνται περίπου 4.000

άτομα. Ωστόσο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η μετάταξη πολλών εξ αυτών σε άλλες υπηρεσίες με σκοπό να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά τους.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα ΕΑΣ. Επειτα από χρόνια κακοδιαχείρισης τα συσσωρευμένα χρέη τους ανέρχονται σήμερα σε περίπου 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Μια ματιά στα οικονομικά στοιχεία του ομίλου δείχνει ότι «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Ο κύκλος εργασιών συρρικνώνεται κάθε χρόνο, ενώ πέρυσι το καθαρό αποτέλεσμα του ομίλου μετά φόρων ήταν μείον κατά περίπου 170 εκατομμύρια ευρώ. Και οι δανειακές ανάγκες του ομίλου στις 31 Δεκεμβρίου 2009 ανέρχονται σε περίπου 900 εκατομμύρια ευρώ. Το διοικητικό προσωπικό υπερβαίνει το εργατοτεχνικό, ενώ οι συνδικαλιστές που ελέγχουν την επιχείρηση, κυρίως από τον χώρο του ΠαΣοΚ, είναι εξοργισμένοι με την τακτική των κκ. Ευ. Βενιζέλου και Μπεγλίτη.

Στο Πεντάγωνο η λύση που προκρίνεται είναι η είσοδος στρατηγικού επενδυτή στα ΕΑΣ. Ηδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από την αμερικανική ΑΤΚ ώστε να αγοράσει κάποιες από τις εγκαταστάσεις των ΕΑΣ. Ούτως ή άλλως αναμένονται συγχωνεύσεις των παραγωγικών μονάδων που ανέρχονται σε έξι (Υμηττός, Αίγιο, Μάνδρα, Ελευσίνα και δύο στο Λαύριο). Η είσοδος στρατηγικού επενδυτή θα μπορούσε να συνδυαστεί, επισημαίνουν πηγές του Πενταγώνου, με συμπαραγωγές σε πυρομαχικά και άλλες εξοπλιστικές ανάγκες.

Την ίδια στιγμή η ΕΑΒ ζητεί εξειδικευμένο προσωπικό προκειμένου να ανταποκριθεί στις παραγγελίες της. Οι τελευταίες προσλήψεις έγιναν πριν από πέντε χρόνια, το 2005. Το 2009 είχαν εγκριθεί 247 προσλήψεις (80 για το 2009 και 167 για το 2010), πάγωσαν όμως λόγω των εκλογών του περασμένου Οκτωβρίου. Ακολούθησε το γενικό πάγωμα προσλήψεων, με αποτέλεσμα να μην έχει γίνει τίποτα. Η ΕΑΒ, η οποία ουσιαστικά ανήκει στο υπουργείο Οικονομικών, βλέπει επίσης να αποχωρεί και προσωπικό.

Το πρόβλημα επιτείνεται από το γεγονός ότι επί ΝΔ αυξήθηκαν οι διοικητικές θέσεις στο οργανόγραμμα με αποτέλεσμα τη διόγκωση του μισθολογικού κόστους. Σημειώθηκαν μεγάλες σπατάλες σε χορηγίες και αμοιβές συμβούλων, που σε ορισμένες περιπτώσεις ανέρχονταν σε 25.000 ευρώ μηνιαίως. Ολα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα τα χρέη της ΕΑΒ να εκτοξευθούν σε πάνω από 550 εκατομμύρια ευρώ ως τα τέλη του 2009. Οι δυσκολίες επιτείνονται από το γεγονός ότι δεν έχει διοριστεί ακόμη νέα διοίκηση και οι αποφάσεις καθυστερούν.

Ωστόσο τόσο στο Πεντάγωνο όσο και στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν ότι η ΕΑΒ μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο, καθώς είναι η μόνη εξωστρεφής αμυντική βιομηχανία. Το 55% των πελατών της για το 2009 προέρχεται από το εξωτερικό και το 45% από το εσωτερικό. Οι διεθνείς συνεργασίες της είναι με μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, μεταξύ άλλων τη Lockheed Μartin, τη γαλλογερμανική ΕΑDS και την ιταλική Αlenia. Ωστόσο όσο δεν επιλύονται τα προβλήματα με το προσωπικό οι συμβάσεις που εκκρεμούν θα παραμένουν ανεκτέλεστες.

Παράλληλα θα δημιουργούνται προστριβές με την ηγεσία του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στις επισκευές μαχητικών αεροσκαφών, καθώς οι κινητήρες τους καταπονούνται λόγω της αυξημένης δραστηριότητας στο Αιγαίο.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

Υπάρχουν τρεις εταιρείες: τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία και η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων Απασχολούν περίπου 4.000 εργαζομένους Τα χρέη τους για το 2009 έφτασαν τα 250 εκατομμύρια ευρώ Παραμένουν εξαρτημένες από τις παραγγελίες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων Στη χειρότερη κατάσταση βρίσκονται τα ΕΑΣ με συσσωρευμένα χρέη 1,2 δισ. ευρώ Αναμένεται η πρόσληψη συμβούλου για την είσοδο στρατηγικών επενδυτών Θα υπάρχουν σαρωτικές μετατάξεις σε άλλες υπηρεσίες

πηγή:Το Βήμα


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Σπάνιο συμβόλαιο προμήθειας φυσικού αερίου υπέγραψαν Ρωσία - Αζερμπαϊτζάν

Σημαντική συμφωνία μεταξύ των χωρών στον ενεργειακό τομέα.
Συγκεκριμένα, το συμβόλαιο διακρίνεται από το ότι το ανώτερο όριο αγοράς από μέρους της Ρωσίας αζέρικου «γαλάζιου καυσίμου» δεν έχει περιορισμούς. Το έγγραφο είναι αποτέλεσμα της επίσκεψης στο Αζερμπαϊτζάν του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντιεφ.

Η βασική συμφωνία προβλέπει αγορά από μέρους της Ρωσίας 500 εκατ. κβ.μ «γαλάζιου καυσίμου» το χρόνο από το Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο από το ερχόμενο έτος οι προμήθειες θα πολλαπλασιαστούν

«Στην περίοδο 2011-2012 θα αυξηθεί η προμήθεια αζερμπαϊτζανικού φυσικού αερίου στα 2 και αργότερα στα 4 δισεκ. κβ.μ. Η γειτονική θέση της Ρωσίας και του Αζερμπαϊτζάν και η απουσία χωρών-διαμετακομιστών συμβάλλει στην ανάπτυξη των ενεργειακών σχέσεων. Η προμήθεια φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στη Ρωσία άρχισαν φέτος την 1η Ιανουαρίου. Ενώ στο παρελθόν το Μπακού ήταν αγοραστής ρωσικού φυσικού αερίου, μετά την ανακάλυψη το 2006 του κοιτάσματος Σαχ-Ντενίζ - του μεγαλύτερου στη χώρα κοιτάσματος φυσικού αερίου και υγραεριου - μετατράπηκε σε εξαγωγέα και ανταγωνιστή της «Γκαζπρόμ» στην ευρωπαϊκή αγορά».

Για το αζερμπαϊτζανικό φυσικού αερίου ενδιαφέρεται πολύ η Ευρώπη. Ως πρόσφατα οι χώρες της ΕΕ υπολόγιζαν στην προμήθεια «γαλάζιου καυσίμου» από αυτή την περιοχή μέσω του αεριαγωγού «Nabucco». Ωστόσο αυτό το σχέδιο ως σήμερα εξακολουθεί να παραμένει σχέδιο, γιατί προς το παρόν δεν βρέθηκαν επιθυμούντες να επενδύσουν χρήματα στην κατασκευή του αγωγού, ο οποίος δεν έχει εξασφαλιστεί με πρώτη ύλη για το γέμισμά του. Έτσι τελικά το Αζερμπαϊτζάν κατα την υλοποίηση των ενεργειακών του σχεδίων έδωσε την προτίμηση στη «Γκαζπρόμ». Η Ευρώπη παρόλα αυτά θα πάρει αζερμπαϊτζανικό φυσικό αέριο - μέσω των αγωγών του «Νοτίου Ρεύματος», ρωσο-ευρωπαϊκού σχεδίου, που θα αρχίσει να λειτουργεί κατα το 2015.

Η συμφωνία φυσικού αερίου δεν είναι το μόνο έγγραφο, που υπογράφτηκε κατα τη διάρκεια της επίσκεψης του Ρώσου Προέδρου στο Μπακού. Έχει υπογραφεί και Συνθήκη για τα κρατικά σύνορα. Εκτος αυτού, ο Ντμίτρι Μεντβέντιεφ και ο Αζερμπαϊτζανός ηγέτης Ιλχάμ Αλίεφ συμφώνησαν - από κοινού με τον Πρόεδρο της Αρμενίας - να συνεχίσουν το έργο διευθέτησης της διένεξης του Ορεινού Καραμπάχ.

Τα αποτελέσματα της επίσκεψης ο Πρόεδρος της Ρωσίας τα συνόψισε σε συνάντηση με τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Μπακού. Ο Μεντβέντιεφ χαρακτήρισε την επίσκεψή του στο Μπακού ως θεμέλιο για την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών τις επόμενες δεκαετίες.

Για την ενίσχυση των ρωσο-αζερμπαϊτζανικών σχέσεων το Επιστημονικό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου απένειμε στο Ντμίτρι Μεντβέντιεφ τον τίτλο του επίτιμου δόκτορα. Στην αντιφώνησή του ο ρώσος ηγέτης τόνισε ότι ο νέος επιστημονικός τίτλος του παρέχει τη δυνατότητα να ξαναέρθει στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν - με διάλεξη για τους φοιτητές.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Το μνημόνιο φέρνει...ανασχηματισμό!!

Το αδιέξοδο -πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό- στο οποίο έχει βρεθεί ο ανθύπατος του ΔΝΤ και της Τρόικας, Γιώργος Παπανδρέου, τον οδηγεί με υψηλότατη ταχύτητα στην λήψη απόφασης για τον πολυδιαφημισμένο ανασχηματισμό εντός της ημέρας.

Οι αρνήσεις κομματικών στελεχών, βουλευτών και υπουργών, να κατέβουν ως υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ήταν ουσιαστικά αρνήσεις προς το πρόσωπο του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου και των πολιτικών του επιλογών. Κάποιοι από αυτούς φοβούνται να εκτεθούν στην λαϊκή ετυμηγορία -και να λήξουν άδοξα την πολιτική τους καριέρα-, ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν τον υπουργικό θώκο (και μισθό) για όσο διάστημα αντέξει η τραγική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Εξάλλου, τον τόνο για τον επικείμενο ανασχηματισμό έδωσε και η "παρεμβολή" του Νίκου Παπανδρέου, που επέκρινε το έργο του Παπακωνσταντίνου (τον αδελφό του δεν τον βλέπει πουθενά σε αυτό το έργο ή μήπως σε αυτή την κυβέρνηση ο κάθε υπουργός κάνει ό,τι του καπνίσει και δεν δίνει σημασία στον πολιτικό προϊστάμενο και πρωθυπουργό της χώρας;). Έτσι, σήμερα από νωρίς το πρωί, κυκλοφορούν έντονες φήμες για ανακοίνωση του ανασχηματισμού εντός της ημέρας. Ένας ανασχηματισμός που γίνεται, εξάλλου, για να λειτουργήσει και ως επιμήκυνση του χρόνου λειτουργίας αυτής της κυβέρνησης, αλλά κυρίως για να δώσει ένα άλλοθι "νέας προσπάθειας" στην επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη...

Όσο για τους αποχωρούντες από το κυβερνητικό σχήμα, αν επιβεβαιωθούν τα σενάρια, την πόρτα της εξόδου θα δουν η Κατερίνα Μπατζελή, η οποία αρνήθηκε να είναι υποψήφια για την περιφέρεια Κεντρικής Ελλάδας, αλλά και ο Γιάννης Μαγκριώτης ο οποίος δεν δέχτηκε να είναι υποψήφιος στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Το τέλος είναι κοντά για το Ιράν

Το νέο κύμα πληροφοριών που διαρρέονται στα δυτικά ΜΜΕ για τη έπίθεση είτε από το Ίσραήλ ή από τις ΗΠΑ, επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, αυτή τη φορά μπορεί να έχει αληθινή βάση, υποστηρίζει το ινστιτούτο STRATFOR.

Τα ποικίλα σενάρια πιθανής επίθεσης στο Ιράν, που θεωρείται ότι έχουν προέλθει τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης, είχαν εμφανιστεί και παλιότερα και εκτιμάτο ότι επρόκειτο περί «ψυχολογικής βίας» κατά της Τεχεράνης για να αναγκαστεί αυτή να έρθει σε συμβιβασμό με τη Δύση.

Ωστόσο η μέθοδος δεν λειτούργησε σημειώνει ο Τζορτζ Φρίντμαν, εκτελεστικός διευθυντής του STRATFOR.

«Είναι παράδοξο, αλλά αυτή τη φορά ο επόμενος γύρος διαπραγματεύσεων μπορεί να έχει ως στόχο να πείσει το Ιράν ότι δεν θα γίνει πόλεμος, την ίδια ώρα που ήδη ετοιμάζονται γι’ αυτόν», θεωρεί ο Φρίντμαν.

Ο πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ για μια ακόμη φορά δήλωσε τον Αύγουστο ότι το Ιράν δεν φοβάται αμερικανική επίθεση από τις ΗΠΑ, εφόσον οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να νικήσουν ούτε τον ολιγάριθμο στρατό του Ιράκ.

Ο αναλυτής σημειώνει την πιθανότητα το Ισραήλ να πραγματοποιήσει μόνο του τη στρατιωτική επιχείρηση χωρίς την αμερικανική υποστήριξη, αλλά και χωρίς να έχει την απαιτούμενη ισχύ. Οι ΗΠΑ, αντίθετα με το Ισραήλ, από στρατιωτικής άποψης διαθέτουν αρκετή δύναμη στην περιοχή του Περσικού κόλπου ώστε να πραγματοποιήσουν αεροπορική επιδρομή στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

«Αναμφίβολα, δεν πιστεύουμε ότι το Ισραήλ μπορεί μόνο του να επιτεθεί στο Ιράν. Χωρίς τη συνδρομή των ΗΠΑ αυτό μάλιστα είναι αδύνατο να το φανταστούμε», γράφει ο Φρίντμαν στην ιστοσελίδα του αναλυτικού κέντρου του.

Κατά την άποψή του, «οι ΗΠΑ, η μοναδική υπολογίσιμη δύναμη, δεν θα προβεί σε αεροπορικά πλήγματα μόνο εξαιτίας των θεμάτων που αφορούν τα πυρηνικά. Αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις ΗΠΑ. Όμως η συνεχιζόμενη αποχώρηση των δυνάμεων από το Ιράκ και οι συμβατικές δυνάμεις του Ιράν αποτελούν πρόβλημα για την Αμερική. Η καταστροφή των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων απλώς θα σταθεροποιήσει τις θέσεις της στην περιοχή του Κόπλου», αναφέρει ο αναλυτής.


Ο Φρίντμαν σημειώνει ότι η μεγαλύτερη συνέπεια της πιθανής επίθεσης κατά του Ιράν θα είναι η περίπτωση που η Τεχεράνη καταφέρει να φράξει την είσοδο των στενών του Ορμούζ τα οποία συνδέουν τον Περσικό κόλπο με εκείνον του Ομάν, γεγονός που θα παραλύσει την παράδοση του 45% του πετρελαίου παγκοσμίως, και θα δυσχεράνει την έξοδο από την παγκόσμια οικονομική κρίση

Tμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Tο casus belli παραμένει!

Ο κ. Νταβούτογλου και οι ελληνικές ψευδαισθήσεις
Του Σταυρου Λυγερου

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο Αχμέτ Νταβούτογλου διέλυσε τις ψευδαισθήσεις περί κατάργησης του τουρκικού casus belli (αιτία πολέμου), που με τόση επιπολαιότητα έσπευσαν να καλλιεργήσουν κυβερνητικοί κύκλοι και το σύνολο σχεδόν των ελληνικών ΜΜΕ, στηριζόμενοι σ’ ένα ρεπορτάζ της «Σαμπάχ». Ο υπουργός Εξωτερικών ξεκαθάρισε ότι «στο ζήτημα των 12 μιλίων, η Τουρκία δεν θα κάνει μονομερές βήμα. Με αμοιβαία βήματα θα αλλάξουν στάση η Τουρκία και η Ελλάδα, η μία απέναντι στην άλλη». Ουσιαστικά συνέδεσε την κατάργηση του casus belli με την παραίτηση της Αθήνας από το δικαίωμα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι τα 12 μίλια.

Η δήλωση Νταβούτογλου δεν πρέπει να εκπλήσσει. Οταν στο παρελθόν ο Ταγίπ Ερντογάν είχε ερωτηθεί σχετικά, είχε πει ότι το casus belli θα αρθεί μόνο εάν η Ελλάδα δεσμευθεί ότι δεν θα κάνει επέκταση. Είναι άλλο πράγμα η κατάργηση του casus belli κι άλλο η Ελλάδα να μη χαρακτηρίζεται εφεξής εχθρική χώρα.

Η Αγκυρα επιδιώκει παγίως εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση για το Αιγαίο. Η διαφορά του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου από τους προκατόχους τους είναι ότι την πολιτική αυτή δεν την προωθούν μόνο με τις γνωστές στρατιωτικές προκλήσεις, αλλά και με μια φιλειρηνική ρητορική. Η νεοοθωμανική κυβέρνηση ορκίζεται στον διμερή διάλογο, επειδή έχει μόνο να κερδίσει ακόμα και εάν δεν υπάρξει συμφωνία. Οταν οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης μετατρέπονται στα μάτια της διεθνούς κοινότητας σε πολιτικά νομιμοποιημένες διμερείς διαφορές.

Επισήμως, η Αθήνα αναγνωρίζει ως νομική διαφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Γι’ αυτό και δηλώνει ότι διαπραγματεύεται μόνο αυτό το ζήτημα. Ας σημειωθεί ότι θα έπρεπε προ πολλού να μιλάει για οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Πρώτον, επειδή το Δίκαιο της Θάλασσας έχει υποκαταστήσει την παρωχημένη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας από την οικονομική έννοια της ΑΟΖ. Δεύτερον, επειδή το Διεθνές Δίκαιο προβλέπει ρητά ότι νησιά που κατοικούνται και έχουν οικονομική δραστηριότητα δικαιούνται ΑΟΖ.

Παγίως, η Αθήνα θεωρεί τα άλλα προβλήματα στο Αιγαίο πολιτικές διαφορές, που έχουν προκύψει από μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις. Στην πράξη, όμως, έχει διολισθήσει απ’ αυτή τη θέση. Επισήμως, δηλώνει ότι η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας πρέπει να γίνει στη βάση χρονοδιαγράμματος και εάν δεν προκύψει συμφωνία, να υπάρξει παραπομπή στη Χάγη. Το Διεθνές Δικαστήριο, όμως, μπορεί να λύσει οριοθετημένες διαφορές. Αυτό σημαίνει ότι για την παραπομπή απαιτείται συνυποσχετικό. Από το περιεχόμενό του ουσιαστικά εξαρτάται και η δικαστική απόφαση.

Επιπροσθέτως, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (και της ΑΟΖ) συνδέεται με το εύρος των χωρικών υδάτων. Η Ελλάδα έχει χωρικά ύδατα έξι μιλίων, επειδή η Τουρκία την απειλεί με πόλεμο εάν τα επεκτείνει στα 12 μίλια. Εάν η οριοθέτηση γίνει με χωρικά ύδατα έξι μιλίων, η Ελλάδα θα χάσει οριστικά το δικαίωμά της να τα επεκτείνει. Ας σημειωθεί ότι το δικαίωμα επέκτασης το έχουν ασκήσει όλες οι μεσογειακές χώρες. Και η Τουρκία στα βόρεια και νότια παράλιά της. Εάν η Ελλάδα αποκτούσε χωρικά ύδατα 12 μιλίων θα ακύρωνε αυτομάτως σε μεγάλο βαθμό όλες σχεδόν τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Αυτός είναι και ο λόγος που η τουρκική Εθνοσυνέλευση υιοθέτησε με ψήφισμά της το casus belli.

Η ρύθμιση του εύρους των χωρικών υδάτων, λοιπόν, λογικά προηγείται της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ο Γιώργος Παπανδρέου διαπραγματεύεται αυτό που διαπραγματευόταν την περίοδο 1999-2004 ως υπουργός Εξωτερικών: χωρικά ύδατα διαφοροποιημένου εύρους. Σε γενικές γραμμές, στις περιοχές που απέχουν πολύ από την Τουρκία (π.χ. Ιόνιο) θα τα επεκτείνει στα 12 μίλια, στις περιοχές που γειτνιάζουν θα τα αφήσει 6 και στις ενδιάμεσες περιοχές θα τα επεκτείνει στα 8-10 μίλια.


Tμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Χαμός στο Πολεμικό Ναυτικό

Άλλος ένας Ναύαρχος, ο τρίτος μάχιμος μέσα σε τέσσερις μήνες, υπέβαλε την παραίτησή του από τις τάξεις του Πολεμικού Nαυτικού. Μόνο που οι παραιτήσεις αυτές δεν ήταν απλές παραιτήσεις.

Στις επιστολές τους οι Ναύαρχοι άφησαν πολλά υπονοούμενα για παρακμιακά φαινόμενα μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μετά τον Ναύαρχο Φενέκο, ο οποίος παραιτήθηκε αφήνοντας αιχμές για τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο η πολιτική ηγεσία αντιμετωπίζει τα στελέχη των ΕΔ, ήρθε προ ολίγων ημερών η παραίτηση βόμβα του Ναυάρχου Α. Παπαϊωάννου ο οποίος κατηγορεί την ηγεσία για αλλαγή των «αξιακών κωδίκων» του Πολεμικού Ναυτικού, «έλλειψη οράματος», μη αξιοκρατικές τοποθετήσεις, «ανούσια και τυπική» λειτουργία του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου, ενώ εκφράζει «ανησυχίες» για τη μελλοντική εξέλιξη στο ΠΝ.

Πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή παραίτησης ο Ναύαρχος Παπαϊωάννου χαρακτηριστικά αναφέρει: «Κατά την προσωπική μου άποψη, το τελευταίο διάστημα, το ΠΝ έχει μεταβάλει σημαντικά τον αξιακό του Κώδικα που έχει σαν αποτέλεσμα τη δυσαρέσκεια του στρατιωτικού προσωπικού και την έλλειψη οράματος και φιλοδοξίας που απορρέει από αυτό. Δεν ισχυρίζομαι ότι κατά το παρελθόν και στην έκταση που μου ήταν δυνατόν να αντιληφθώ δεν συνέβαιναν γεγονότα που έρχονταν σε προφανή αντίθεση με τους όρους της ορθής και αξιοκρατικής λειτουργίας του ΠΝ, πλην όμως, κατά την άποψή μου, τα φαινόμενα αυτά μεγεθύνθηκαν σε βαθμό που πάγιοι κανόνες και αρχές να κλονίζονται σημαντικά… Παρά το γεγονός ότι η υφιστάμενη οικονομική συγκυρία δεν αποτελεί επ' ουδενί αιτιολογία για τη μη υλοποίηση θεσμικών αλλαγών που θα βελτιώσουν και θα ανακουφίσουν τα χρόνια προβλήματα του στρατιωτικού προσωπικού, όσον αφορά κυρίως αξιοκρατικά κριτήρια τοποθέτησης, φαίνεται ότι ουδεμία κινητικότητα προς την κατεύθυνση αυτή υπάρχει. Τούτο μου δημιουργεί εύλογη ανησυχία για τη μελλοντική εξέλιξη στο ΠΝ που με αγάπη και σεβασμό υπηρέτησα για 35 χρόνια… Ήλπιζα ότι η προαγωγή μου σε Υποναύαρχο και η επακόλουθη συμμετοχή μου στο Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) που αξιωματικά αποτελεί το ανώτατο όργανο λήψεως αποφάσεων του ΠΝ, θα μου έδινε τη δυνατότητα να επεμβαίνω και διατυπώνοντας τις απόψεις μου να παρουσιάζω την εικόνα που από την πλευρά μου έχρηζε άμεσης αλλαγής. Δυστυχώς, οι προσδοκίες μου αυτές διαψεύστηκαν και είδα την παρουσία μου σε αυτό να μετατρέπεται σε μια ανούσια και τυπική συμμετοχή… Θα ευχόμουν τα παραπάνω να αποτελούν δική μου λανθασμένη αντίληψη. Φοβούμαι όμως ότι όσο και αν η υποκειμενικότητα αποτελεί στρέβλωση της πραγματικότητας, η σημερινή κατάσταση στο ΠΝ είναι διαφορετική από το προσωπικό μου σύστημα αξιών που ούτε εγώ μπορώ να την εκφράσω, αλλά ούτε αυτή να με εκπροσωπεί».

Είναι χαρακτηριστική η αγωνιώδης απάντηση του Αρχηγού του Ναυτικού που προσπαθεί μάταια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, λέγοντας μεταξύ των άλλων το εξής απίθανο: «Η γενικότερη αναφορά του (Υποναύαρχου Αντώνιου Παπαϊωάννου) και ο αόριστος σχολιασμός του με υπαινικτικές διατυπώσεις που δεν μορφοποιούν συγκεκριμένο αίτημα/παράπονο και δεν προτείνουν συγκεκριμένο σχήμα ή μοντέλο λειτουργίας του Στρατεύματος, δεν αφήνουν περιθώρια στη Διοίκηση να αντιληφθεί τις κατά την άποψή του οφειλόμενες υποχρεώσεις της τόσο έναντι του συνόλου του προσωπικού του ΠΝ, όσο και προς το πρόσωπό του». Και εν συνεχεία αναφέρεται σε σωρεία κυβερνητικών πρωτοβουλιών όπως η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου για την εξέλιξη των στελεχών, τη νέα Δομή Δυνάμεων, τα εξοπλιστικά κ.λπ., ως αιτιολογία ότι τα πράγματα στις ΕΔ βαίνουν καλώς.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η παραίτηση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ναύαρχος Παπαϊωάννου κατέλαβε τη θέση τού επίσης παραιτηθέντος για λόγους ευθιξίας Ναυάρχου Φενέκου μόλις πριν από τέσσερις μήνες, ενώ έχει στενή συγγενική σχέση με εν ενεργεία βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Οι γνωρίζοντες λένε ότι ο έμπειρος αξιωματικός που, σημειωτέον, διετέλεσε και Διοικητής της Ναυτικής Δύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον των πειρατών της Σομαλίας, με την επιστολή παραίτησης «κόλαφο» ήθελε να αναδείξει και να καταδικάσει το σύστημα της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού και την ανυπαρξία ουσιαστικών διαδικασιών εντός του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου. Με την πράξη του αυτή ο Ναύαρχος δείχνει ότι το σύστημα των «αποστράτων», που ουσιαστικά κυβερνά αυτήν τη στιγμή το Πολεμικό Ναυτικό, δεν προσφέρει όραμα ούτε διέξοδο στα προβλήματα των στελεχών, αλλά μόνο δυσαρέσκεια.

Χαρακτηριστικά, την ημέρα της παραίτησής του φέρεται να έχει πει στους ανωτέρους του: «Εγώ έχω περάσει 7 φορές τη διώρυγα του Σουέζ σε επιχειρησιακές αποστολές, ενώ άλλοι δεν έχουν φτάσει ούτε στην Κάρπαθο κι όμως αυτοί μας κάνουν κουμάντο» υπονοώντας προφανώς τα ελλιπή προσόντα άλλων Ναυάρχων του ΠΝ οι οποίοι όμως είναι «αρεστοί» στο σύστημα.

Όλη αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει έντονο προβληματισμό και αγανάκτηση στα στελέχη του ΠΝ, που πλέον αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας αφού, εκτός από τις πρωτοφανείς σε αριθμό παραιτήσεις, αδυνατεί να συμπληρώσει το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο όπου υπάρχουν δύο θέσεις κενές στους μάχιμους (ποσοστό 20%), επειδή μετά το πογκρόμ των κρίσεων του Μαρτίου, όπου αποστρατεύτηκαν ικανότατοι αξιωματικοί για να προωθηθούν οι «ημέτεροι», οι υπάρχοντες Αρχιπλοίαρχοι δεν έχουν συμπληρώσει τον ελάχιστο χρόνο στον βαθμό για να προαχθούν σε Υποναυάρχους.

Μαθαίνουμε επίσης ότι το θέμα οδεύει για τη Βουλή. Αλήθεια, τι έχει να πει ο πολυπράγμων υπουργός κ. Ε. Βενιζέλος; Είναι ικανοποιημένος από τα συμβαίνοντα; Τι θα κάνει για να σταματήσει την κατρακύλα;


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Ο αμερικανικός αιώνας έχει ημερομηνία λήξης;

Ως πότε η Ουάσιγκτον θα έχει στρατιωτική παρουσία σε 150 από τις 200 χώρες του κόσμου, όλη η Γη θα πίνει Coca-Cola και ο ένοικος του Λευκού Οίκου θα φέρει τον τίτλο του «πλανητάρχη»;

Ο 21ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ξεκίνησε αναμφισβήτητα αμερικανικός, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πώς θα τελειώσει. Την ώρα που όλοι μιλάμε αγγλικά και «γκουγκλάρουμε» την παραμικρή απορία μας στο Ιnternet, αναρωτιόμαστε αν οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά, διπλωματικά και πολιτιστικά ύστερα από 90 χρόνιαμια ερώτηση την οποία, παρεμπιπτόντως, μπορούμε να θέσουμε στο Google.Ο «μακρύς αμερικανικός αιώνας»,όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, στην πραγματικότητα έχει διαρκέσει λίγο παραπάνω από 60 χρόνια. Πολλοί προβλέπουν ότι θα δικαιώσει τον τίτλο του, άλλοι αρχίζουν ήδη να μαθαίνουν μανδαρίνικα ή καντονέζικα. Ενα, όμως, είναι βέβαιο:η Αμερική δεν θα πέσει χωρίς να δώσει μάχη.

Περί τις 150 από τις 200 χώρες στον κόσμο έχουν κάποιου είδους αμερικανική στρατιωτική παρουσία. Και οι 200 πίνουν Κόκα-Κόλα- ακόμη και το Ιράν για το οποίο οι ΗΠΑ είναι «ο μεγάλος σατανάς». Χαμπουργκεράδικα ΜcDonald΄s υπάρχουν σε 119 χώρες και ο Μπαράκ Ομπάμα, εκτός από πρόεδρος της Αμερικής, φέρει τον τίτλο του «πλανητάρχη».

Μόνο που σήμερα οι ΗΠΑ πλήττονται από τη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία τους μετά τη Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του ΄30. Το επίσημο ποσοστό της ανεργίας είναι 9,5%, αλλά το πραγματικό είναι πολύ υψηλότερο αν λάβουμε υπ΄ όψιν όσους εργάζονται με μειωμένο ωράριο ενώ θα επιθυμούσαν πλήρες.

Η αγορά ακινήτων καταβαραθρώνεται. Και η αμερικανική οικονομία κινείται σε ρυθμό φαύλου κύκλου: η κατάρρευση των τιμών των ακινήτων οδηγεί σε υψηλότερη ανεργία, που με τη σειρά της αυξάνει τις κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας, γεγονός που πιέζει ακόμη πιο κάτω τις τιμές των ακινήτων. Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων διογκώνουν την ανεργία και οδηγούν σε ακόμη χαμηλότερες τιμές ακινήτων...

Οσοι έχουν άχτι την αμερικανική παντοκρατορία σπεύδουν να προβλέψουν την πτώση της: από το κραχ των λεγόμενων εταιρειών dotcom το 2000-2001 ως την οικονομική κρίση του

Απολυμένοι από το εργοστάσιο της Τογιότα στις ΗΠΑ ζητούν πίσω τη δουλειά τους. Το επίσημο ποσοστό της ανεργίας είναι 9,5%, αλλά το πραγματικό είναι πολύ υψηλότερο 2007-2008 με την προβληματική στρατιωτική εμπλοκή σε Ιράκ και Αφγανιστάν στο ενδιάμεσο, γι΄ αυτούς όλα δείχνουν ότι η υπερδύναμη βρίσκεται στη δύση της. Ως χώρα οι ΗΠΑ ήταν ο μεγαλύτερος πιστωτής στον κόσμο και σήμερα έχει γίνει ο μεγαλύτερος οφειλέτης.

Την ίδια στιγμή όμως έρευνα που πραγματοποιήθηκε για τις γιγαντοαφίσες και τις διαφημίσεις που πλαισιώνουν τα αθλητικά γεγονότα στον αναπτυσσόμενο κόσμο έδειξε ότι οι αμερικανικές μάρκες που προωθούνται αυξήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια: Νike, Μicrosoft, Χerox, Ρepsi, Visa. Από αυτή την άποψη η αμερικανική κυριαρχία όχι μόνο έχει ενισχυθεί αλλά και δεν απειλείται από καμία χώρα.

Η βρετανική αυτοκρατορία, στην οποία στις αρχές του 20ού αιώνα ανήκε ο ένας στους τέσσερις κατοίκους της Γης και όπου ως γνωστόν ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, ήταν η μεγάλη δύναμη ως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν παρέδωσε τη σκυτάλη στις ΗΠΑ και στη Σοβιετική Ενωση.

Ο πόλεμος είχε ευνοήσει την Αμερική: μακριά από τα σύνορά της στο μεγαλύτερο μέρος του, δεν της προκάλεσε τις υλικές καταστροφές και τις ανθρώπινες απώλειες που υπέστησαν η Ευρώπη και η Ασία. Επιπλέον της έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τεχνολογικές και βιομηχανικές προόδους, που κορυφώθηκαν με την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Μετά τον πόλεμο αναδύθηκε ένας διπολικός κόσμος την ηγεμονία του οποίου διεκδικούσαν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. Ωσπου, υπό την πίεση του Πολέμου των Αστρων, η Σοβιετική Ενωση κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και η Αμερική, με ένα τεράστιο φάσμα ισχύος, από την υπεροχή του στρατού της ως τη «μαλακή δύναμη» του Χόλιγουντ, έμεινε κυρίαρχη σε έναν μονοπολικό κόσμο. Τότε ήταν που ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Υμπέρ Βεντρίν εφηύρε τον όρο «σουπερδύναμη» και ο πανεπιστημιακός Φράνσις Φουκουγιάμα αναφέρθηκε στο «τέλος της Ιστορίας». Επειτα από 20 χρόνια, έναν Τζορτζ Μπους νεότερο, έναν Μπιν Λάντεν, δύο Δίδυμους Πύργους, έναν πόλεμο στο Ιράκ και μια οικονομική κρίση ολκής αναρωτιόμαστε αν η Κίνα και, σε μικρότερο βαθμό, η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ρωσία θα διεκδικήσουν σαν «δικό τους» τον 21ο αιώνα.


ΗΠΑ: η ανατομία μιας υπερδύναμης


Ετσι ήταν, έτσι είναι, και στο μέλλον βλέπουμε...

Μια γνήσια υπερδύναμη δεν πρέπει απλώς να έχει στρατιωτική και πολιτική ισχύ,αλλά να βρίσκεται ταυτοχρόνως στην κορυφή της οικονομικής,επιστημονικής και πολιτισμικής πυραμίδας. Με αυτά τα κριτήρια, η ΕΣΣΔ ήταν μόνο μερικώς υπερδύναμη.Η πιο πρόσφατη γνήσια υπερδύναμη πριν από τις ΗΠΑ ήταν η βρετανική αυτοκρατορία.

Με όρους ΑΕΠ,για το 2009, οι ΗΠΑ έρχονται πρώτες με 14.256 τρισ. δολ.έναντι 5.068 τρισ. για την Ιαπωνία και 4.908 τρισ.για την Κίνα.

Οι ΗΠΑ έχουν δυνατότητα προβολής ισχύος σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και στρατιωτικές δαπάνες που ξεπερνούν τα 663 δισ.δολάρια,μακράν τις μεγαλύτερες από οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Η Κίνα θα πρέπει να πιάσει ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 12% αν θέλει να φθάσει τις ΗΠΑ μέσα στα επόμενα 10 χρόνια,με την Αμερική να περιορίζεται στο 2%,κάτι που θεωρείται απίθανο.


Από την Ρax Αmericana στην αμφισβήτηση

Ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ απολαμβάνει τη διπλή νίκη της χώρας του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εναντίον του Αξονα και της συμμάχου Σοβιετικής Ενωσης Ο αμερικανικός αιώνας είναι «εφεύρεση» του εκδότη του περιοδικού «Τime» Χένρι Λους, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο πρώτη φορά το 1941 σε ένα άρθρο γνώμης, όπου προέτρεπε τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν την πολιτική απομονωτισμού που ακολουθούσαν και να αναλάβουν έναν σχεδόν αποστολικό ρόλο ενεργώντας σαν «καλοί Σαμαρείτες» της γης και προωθώντας τη δημοκρατία.

Ο Λους κάλεσε την Ουάσιγκτον να μπει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές αξίες και «να δημιουργήσει τον πρώτο μεγάλο αμερικανικό αιώνα» .

Υπό την καθοδήγηση του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ (φωτογραφία), ο οποίος ως διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη σχεδίασε την απόβαση στη Νορμανδία, η Αμερική βγήκε από τον πόλεμο νικήτρια και με κύρος υπερδύναμης. Πολλοί τοποθετούν την αρχή του αμερικανικού αιώνα στο 1945, όταν ξεκίνησε η περίοδος της αμερικανικής υπεροχής και της σχετικής ειρήνης στον κόσμο που είναι γνωστή ως Ρax Αmericana. Οι πιο σφοδροί επικριτές των ΗΠΑ ταυτίζουν το τέλος του αμερικανικού αιώνα με το τέλος του 20ού αιώνα.

Ο Χένρι Κίσινγκερ θεωρεί ότι η φθορά της υπερδύναμης άρχισε ακόμη νωρίτερα, με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν έπαψε να υφίσταται η σοβιετική απειλή: πολλά κράτη της Δυτικής Ευρώπης και η Ιαπωνία απομακρύνθηκαν από την επιρροή της Ουάσιγκτον γιατί δεν είχαν πια ανάγκη την αμερικανική προστασία.


Στιούαρτ Πάτρικ, Council on Foreign Relations:


«Εχουν πανίσχυρο στρατό, αλλά χάνουν στο Αφγανιστάν»

«Ηδη οδεύουμε σταδιακά προς μια εποχή όπου οι ΗΠΑ δεν είναι η ηγεμονική δύναμη που ήταν στη δεκαετία του ΄90.Η σημερινή εποχή είναι πολύ πιο περίπλοκη και έχει περισσότερους πόλους ισχύος.Στη δεκαετία του ΄90 οι ΗΠΑ ήταν τόσο ισχυρές που οι Γάλλοι τις αποκάλεσαν “σουπερδύναμη”, όμως το ερώτημα είναι τι είδους δύναμη.Αν μιλάμε σε σχέση με τους υλικούς πόρους αναμφίβολα οι ΗΠΑ παραμένουν εξαιρετικά ισχυρές,ιδίως στρατιωτικά.Δεν υπάρχει καμία άλλη χώρα που να έχει ή να πλησιάζει την παγκόσμια παρουσία της Αμερικής ή την ικανότητά της να προβάλλει ισχύ,βίαιη καταστροφική ισχύ, εναντίον των εχθρών της.Ομως,όπως βλέπουμε σε διάφορες περιοχές του κόσμου,π.χ.στο Αφγανιστάν,η ικανότητα να μεταφραστεί αυτή η δύναμη σε αποτελεσματική έκβαση του πολέμου περιορίζεται.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αμερικανική υπεροχή θα διατηρηθεί για δεκαετίες.Οσο και αν μιλάμε για στρατιωτική άνοδο της Κίνας,αυτή θα αλλάξει σταδιακά την ισορροπία των δυνάμεων στην Ανατολική Ασία, όμως οι ΗΠΑ θα παραμείνουν μπροστά από τους υπολοίπους για πολύ καιρό.

Από άποψη οικονομικής δύναμης η ΕΕ έχει ήδη ισοφαρίσει τις ΗΠΑ.Την τελευταία δεκαετία υπήρξε μια τεράστια μετατόπιση ισχύος,κυρίως λόγω εσωτερικών προβλημάτων στις ΗΠΑ αλλά και λόγω της μεγάλης ανάπτυξης των αναδυόμενων Μια τεράστια αμερικανική σημαία αντικατοπτρίζεται στο Κτίριο του 21ου Αιώνα στη Νέα Υόρκη, απέναντι από το «Σημείο Μηδέν» των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Η εικόνα πήρε τον τίτλο της Φωτογραφίας της Χρονιάς το 2003 (ΕΡΑ/Αndrew Gombert) οικονομιών,κυρίως της Κίνας αλλά και της Ινδίας,και σε κάποιον βαθμό της Βραζιλίας και άλλων χωρών.Γι΄ αυτό βλέπουμε μια αλλαγή στον καταμερισμό της οικονομικής δύναμης.

Αυτό που δεν έχει αλλάξει ακόμη όσο θα έπρεπε είναι ο βαθμός στον οποίον οι παγκόσμιοι οργανισμοί και θεσμοί έχουν προσαρμοστεί στην άνοδο άλλων κέντρων επιρροής.

Η ιδεολογική ισχύς των ΗΠΑ αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερη αμφισβήτηση απ΄ όσο πριν από μία δεκαετία,εν μέρει λόγω του ότι η περίοδος Μπους υπήρξε πολύ επιβλαβής για τη “φίρμα” των ΗΠΑ παγκοσμίως. Ο Ομπάμα προωθεί λύσεις μέσω συνεργασίας στα παγκόσμια προβλήματα,όμως δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στη δεκαετία του ΄90.Σε πολιτιστικό επίπεδο οι ΗΠΑ διατηρούν μεγάλη επιρροή.

Την τελευταία δεκαετία είδαμε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν ταυτίζεται πλέον με την αμερικανοποίηση.

Τα αμερικανικά πολιτιστικά προϊόντα κυριαρχούν, όμως η επιρροή του Μπόλιγουντ αυξάνει,δηλαδή η εικόνα σ΄ αυτόν τον τομέα γίνεται πιο περίπλοκη.

Ενας λόγος για τον οποίο φθίνει η επιρροή των ΗΠΑ συνδέεται με την παγκόσμια οικονομική κρίση.Το ότι ξεκίνησε από εκεί έχει κάνει πολλούς να αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το αμερικανικό καπιταλιστικό μοντέλο.


Γιάνους Μπουγκάισκι, Center for Strategic and Ιnternational Studies:


«Ολοι οι πόλοι δεν είναι ίσοι ούτε θα φτάσουν την Αμερική»

«Εκατό χρόνια είναι πολύς καιρός.Δεν θέλω να διακινδυνεύσω προβλέψεις,όμως κατά πάσα πιθανότητα στα επόμενα 10-20 χρόνια η Αμερική θα συνεχίσει να είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική,διπλωματική και ίσως οικονομική δύναμη. Αλλά δεν ισχύει πια ό,τι ίσχυε πριν από 10 χρόνια,όταν διέθετε το μονοπώλιο της δύναμης.

Από την άλλη πλευρά δεν πιστεύω ότι σε έναν πολυπολικό κόσμο όλοι οι πόλοι είναι ίσοι.Το ότι άλλες χώρες ανεβαίνουν δεν σημαίνει ότι θα φθάσουν στο επίπεδο της Αμερικής.Σημαίνει απλώς ότι η Αμερική θα πρέπει να συνεργάζεται πιο στενά με τις άλλες δυνάμεις για να λύνει παγκόσμιες προκλήσεις,περιφερειακές κρίσεις και ανθρωπιστικές καταστροφές.

Βρισκόμαστε στη διαδικασία του σταδιακού περιορισμού της αμερικανικής ισχύος. Στα ερχόμενα 10-20 χρόνια θα δούμε την άνοδο άλλων περιφερειακών δυνάμεων,ιδίως της Κίνας αλλά και της Βραζιλίας και ίσως μιας-δυο χωρών ακόμη.Με άλλα λόγια, την άνοδο δυνάμεων σε περιφερειακό κυρίως επίπεδο. Ομως δεν πιστεύω ότι κάποια από αυτές τις χώρες θα αποκτήσει την παγκόσμια εμβέλεια που διαθέτει η Αμερική.

Η στρατιωτική ισχύς, η διεθνής σημασία του δολαρίου, η δύναμη των αμερικανικών επιχειρήσεων, όλοι αυτοί οι παράγοντες και οι διασυνδέσεις με χώρες όπως η Κίνα,η Ινδία και η Ευρωπαϊκή Ενωση δείχνουν ότι η Αμερική είναι πολύ πιο εδραιωμένη παγκοσμίως από άλλα κράτη.Αυτό θα αλλάξει,επειδή ο αυξανόμενος πληθυσμός της Κίνας και της Ινδίας θα ενισχύσει το μερίδιο των χωρών αυτών στην παγκόσμια οικονομία όμως η στρατιωτική τους φιλοδοξία είναι πολύ πιο περιορισμένη από εκείνη της Αμερικής.

Οι ΗΠΑ κυριαρχούν σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο, έχουν στενή σχέση με την ΕΕ, ισχυρά συμφέροντα στην Απω Ανατολή- Ιαπωνία και Νότια Κορέαγι΄ αυτό η παρουσία τους ανά τον κόσμο είναι πολύ πιο ισχυρή από οποιασδήποτε άλλης χώρας.

Στρατιωτικά είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσει κάποιος τις ΗΠΑ,όμως δεν πιστεύω ότι η Αμερική θα παραμείνει στο μέλλον όσο ικανή και πρόθυμη είναι σήμερα να διεξάγει πολέμους που δεν έχουν την παγκόσμια υποστήριξη.Θεωρώ ότι ακόμη και η στρατιωτική ικανότητα της Αμερικής θα περιοριστεί κάπως, όχι όμως στο σημείο που θα την ξεπεράσει κάποια άλλη χώρα.

Θα προσέξατε ότι δεν αναφέρθηκα στη Ρωσία ως πιθανό πόλο ισχύος στον 21ο αιώνα. O λόγος είναι ότι ο πληθυσμός της μειώνεται.Ανέφερα τη Βραζιλία, για παράδειγμα, επειδή ο πληθυσμός της αυξάνεται,κάτι που θεωρώ απαραίτητο για να έχει μια χώρα δύναμη».

πηγή:ΤοΒήμα


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigigi

Transneft: «Απαράδεκτοι οι τουρκικοί όροι για τον Σαμψούντα-Τζεϊχάν»

Σύμφωνα με την Transneft, oι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Άγκυρας και της Μόσχας για την επίτευξη συμφωνία αναφορικά με τον αγωγό πετρελαίου Σαμψούντα-Τσεϊχάν κατέρρευσαν με υπαιτιότητα της Τουρκίας.

Όπως ανακοινώθηκε από τον ρωσικό πετρελαϊκό κολοσσό, οι δύο πλευρές θα ξαναρχίσουν τα διαπραγματεύσεις από μηδενική βάση. Ο διευθύνων σύμβουλος της ρωσικής εταιρείας, Νικολάι Τοκάρεφ δήλωσε χωρίς περιστροφές πως «Η τουρκική προσφορά προβλέπει να υπογραφεί μία διακυβερνητική συμφωνία με την οποία προσπαθεί να μας σύρει στο να συμφωνήσουμε σε όρους οικονομικά απαράδεκτους για εμάς. Αρχίζουμε τον νέο γύρο διαπραγματεύσεων ουσιαστικά από την αρχή».

Ο Ν. Τοκάρεφ συμπλήρωσε πως τα δύο μέρη θα πρέπει είτε να εξορθολογήσουν τις απαιτήσεις τους έτσι ώστε να βασίζονται σε ρεαλιστικά πλαίσια είτε θα πρέπει να τερματίσουν τις διαπραγματεύσεις.

H υλοποίηση του αγωγού Σαμψούντα-Τσειχάν εξαρτάται με από τον δικό μας Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.Αν δεν προχωρήσει ο ΕλληνοΒουλγαρικός αγωγός τότε η Ρωσία θα στραφεί προς τον Τουρκικό αγωγό.

Βέβαια εάν συμβεί κάτι τέτοιο και η Άγκυρα καταλάβει πως «παίζει χωρίς αντίπαλο», τότε η Μόσχα θα καταλάβει τι σημαίνει τουρκικό… παζάρι. Το ερώτημα βέβαια παραμένει τι θα συμβεί στην περιοχή εάν η Ρωσία αντιληφθεί πως «κάποιος» παίζει με τα ζωτικά της συμφέροντα που δεν είναι άλλα από τα έσοδα από τις εξαγωγές των υδρογονανθράκων της?


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki