Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

"Δημοκρατικές" διαδικασίες στην Τουρκία......


Σε μία ετυμηγορία με πιθανώς εκρηκτικές συνέπειες, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας απαγόρευσε τη λειτουργία του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) επικαλούμενο διασυνδέσεις με το PKK. Αφαιρέθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα 37 μελών του κόμματος, «εξορίστηκε» από τη Βουλή ο ηγέτης του DTP Αχμέτ Τουρκ.


Από το 1963 πρόκειται για το 25ο κόμμα που απαγορεύεται η λειτουργία του στην Τουρκία, και από το 1993 το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας είναι το πέμπτο που τίθεται εκτός νόμου με δικαστική απόφαση.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας απαγόρευσε σε 37 μέλη του DPT τη συμμετοχή σε πολιτικό κόμμα για διάστημα μίας πενταετίας, περιλαμβανομένης της Λεϊλά Ζάνα. Δύο βουλευτές του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας αποπέφθηκαν από την τουρκική Εθνοσυνέλευση, περιλαμβανομένου του Αχμέτ Τουρκ και η συμπρόεδρος του κόμματος Αϊσέλ Τουγλούκ.

Ομόφωνη ήταν η απόφαση του Δικαστηρίου, ο πρόεδρος του οποίου, Χασίμ Κιλίτς, ανακοίνωσε πως το κόμμα έκλεισε επειδή «εξελίχθηκε σε εστία δραστηριοτήτων εναντίον της ακεραιότητας του έθνους και της χώρας».

Παρομοίασε, μάλιστα, την υπόθεση με το κλείσιμο στην Ισπανία του κόμματος Μπατασούνα, που θεωρείτο πολιτική πτέρυγα της βασικής οργάνωσης ΕΤΑ.

Ο Αχμέτ Τουρκ, αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης δήλωσε ότι «η Τουρκία δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα κλείνοντας πολιτικά κόμματα».

Αντιδράσεις υπήρξαν κι από πλευράς του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Ο πρώην αντιπρόεδρος του κόμματος και νυν βουλευτής Ντενκίρ Μεχμέτ Φιράτ, ο οποίος είναι κουρδικής καταγωγής, είπε πως «η Τουρκία είναι νεκροταφείο πολιτικών κομμάτων».

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου κινδυνεύει να προκαλέσει ανάφλεξη εν μέσω γενικευμένου κλίματος έντασης γύρω από το Κουρδικό, και να περιπλέξει περαιτέρω τις προσπάθειες της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε «άνοιγμα» στους Κούρδους για τον τερματισμό της 25ετούς σύγκρουσης.

Φέρνει, δε, την Τουρκία σε δεινή θέση έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είχε προειδοποιήσει κατά της απαγόρευσης του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας επισημαίνοντας ότι συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων των Κούρδων. Και ταυτόχρονα υπάρχει προοπτική εκλογών.

Ειδικά το τελευταίο θα προκύψει αν παραιτηθούν από το βουλευτικό αξίωμα οι υπόλοιποι βουλευτές του Κόμματος Δημοκρατικής Κοινωνίας.

Αφού είναι δεδομένο ότι θα εκπέσει η βουλευτική ιδιότητα δύο βουλευτών, απομένουν άλλοι 19 βουλευτές. Αν παραιτηθούν όλοι, τότε οι κενές έδρες -μαζί με τις έξι που είναι ήδη κενές λόγω θανάτου βουλευτών- θα είναι 27, δηλαδή μία λιγότερη από τις 28 για τις οποίες το Σύνταγμα ορίζει διεξαγωγή συμπληρωματικών βουλευτικών εκλογών σε τρεις μήνες.

Ωστόσο για να τεθεί σε ισχύ η παραίτηση των βουλευτών, με βάση το Σύνταγμα θα πρέπει να εγκριθούν από την Ολομέλεια της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.

Το ενδεχόμενο των συμπληρωματικών εκλογών δεν αποκλείεται να ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου για την κυβέρνηση, δεδομένου ότι οι πληροφορίες για μυστικές δημοσκοπήσεις κάνουν λόγο για μεγάλη πτώση του ποσοστού του κυωερνώντος ισλαμιστικού ΑΚΡ, σε επίπεδα του 30%.

Την υπόθεση έφερε ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου ο εισαγγελέας Αμπντουραχμάν Γιαλτσινκάγια, ο οποίος είχε επιχειρήσει ανεπιτυχώς να θέσει εκτός νόμου το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το 2008 με την κατηγορία ότι προβαίνει σε ενέργειες που αντιβαίνουν στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους.

Στελέχη του DTP έχουν αντιμετωπίσει δεκάδες διώξεις, κυρίως για στήριξη του αυτονομιστικού κινήματος του PKK και του φυλακισμένου ηγέτη του PKK Αμπντουλάχ Οτζαλάν.




Τμήμα ειδήσεων:elliniki-stratigiki

Εκλεψαν τη σορό του Τάσου Παπαδόπουλου


Σε πολιτικο-αστυνομικό θρίλερ εξελίσσεται η πρωτοφανής υπόθεση της κλοπής από αγνώστους του λειψάνου του τέως Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου από τον τάφο του στο Κοιμητήριο Δευτεράς, έξω από τη Λευκωσία. Η μακάβρια είδηση ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου με την κυπριακή αστυνομία να εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα από την απαγωγή του λειψάνου από ανεγκέφαλους υπερπατριώτες ή κοινούς εγκληματίες με σκοπό την είσπραξη λύτρων, έως ακόμα το πιο ακραίο την ανάμειξη της τουρκικής ΜΙΤ.


Οι δράστες φαίνεται πως είχαν προετοιμάσει καλά την μακάβρια πράξη τους. Επέλεξαν να βεβηλώσουν τον τάφο ξημερώματα της Παρασκευής κάτω από καταρρακτώδη βροχή ώστε να μην αφήσουν ίχνη. Επέλεξαν την συγκεκριμένη ημέρα που κορυφώνονταν οι προετοιμασίες για το ετήσιο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου και την ώρα που ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Δ. Χριστόφιας απουσίαζε από το νησί συμμετέχοντας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Με μια βαριοπούλα έσπασαν την μαρμάρινη πλάκα που σκέπαζε τον τάφο, έβγαλαν έξω το φέρετρο, πήραν μαζί τους το λείψανο και άφησαν το φέρετρο μερικά μέτρα μακριά από τον τάφο. Η αστυνομία ενημερώθηκε για το μακάβριο γεγονός από ένα μέλος της πρώην φρουράς του πρώην Προέδρου, ο οποίος πήγαινε καθημερινά στο κοιμητήριο ώστε να μένει συνεχώς αναμμένο το καντήλι στον τάφο. Τις έρευνες διεξάγει η Υπηρεσία Εγκληματολογικών Ερευνών, ενώ στο Κοιμητήριο βρέθηκαν ο βοηθός αρχηγός της αστυνομίας κ. Α. Ιατρόπουλος, ο αστυνομικός διευθυντής κ. Κ. Μηχαηλίδης και ο πρώην υπουργός Οικονομικών και προσωπικός φίλος του Τάσσου Παπαδόπουλου κ. Μ. Κεραυνός. Μόλις έγινε γνωστή η είδηση, έφθασαν στο κοιμήτηριο και μέλη της οικογένειας του θανόντος Προέδρου.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος απεβίωσε, μετά από μακρά μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, στις 12 Δεκεμβρίου 2008 και η πολιτική ηγεσία της Κύπρου είχε προγραμματίσει να πραγματοποιήσει το ετήσιο μνημόσυνό του, το Σάββατο από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου, στην Κάτω Δευτερά. Η οικογένεια του πρώην Προέδρου ανακοίνωσε χθες το πρωί ότι το μνημόσυνο θα τελεσθεί κανονικά και ήδη πολιτικές οργανώσεις προγραμματίζουν να το μετατρέψουν σε συλλαλητήριο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ο πέμπτος κατά σειρά Πρόεδρος της Κύπρου και ήταν ένας από τους ανθρώπους που πολιτική του διαδρομή τους ταυτίσθηκε με τη σύγχρονη ιστορία του νησιού. Αντιτάχθηκε στην αποδοχή του Σχεδίου Ανάν, το 2004, παρα τις εξωτερικές πιέσεις που δέχθηκε τότε από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, αλλά και από την κεντροδεξιά παράταξη στη μεγαλόνησο. Ο υιός του κ. Νικόλας Παπαδόπουλος είναι βουλευτής, σημαντικό στέλεχος του ΔΗΚΟ και από τους πολιτικούς που συχνά επικρίνει τον Πρόεδρο Χριστόφια για την πολιτική του στο κυπριακό.

Η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα, ενώ τα κυπριακά μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν διάφορα σενάρια. Ένα απ΄αυτά είναι να έκλεψαν την σωρό ανεγκέφαλοι εθνικιστές για να αναβιώσουν τον «Παπαδοπουλισμό», την σκληρή, δηλαδή γραμμή στις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό. Δεν είναι τυχαίο, ότι η βεβήλωση του τάφου έγινε 24ωρες μετά την έκκληση του Προέδρου Χριστόφια προς τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ για εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης για την εφαρμογή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Το δεύτερο σενάριο, που θεωρείται και πιθανόν, είναι η «απαγωγή» να έγινε από εγκληματίες με σκοπό την είσπραξη λύτρων από την εύπορη οικογένεια του πρώην Προέδρου. Το τρίτο σενάριο δεν αποκλείει την προβοκάτσια, ενώ κυκλοφορεί δειλά και ένα τέταρτο με την ανάμειξη της τουρκικής ΜΙΤ. Το τελευταίο σενάριο κυκλοφορούν οπαδοί του πρώην Προέδρου.




Τμήμα ειδήσεων:elliniki-stratigiki

Ο αγωγός της... καχυποψίας


Η πρόσφατη συμφωνία Ερντογάν - Πούτιν ώστε να περάσει ο αγωγός φυσικού αερίου South Stream από τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας δεν είναι αρκετή για να παραμερίσει το πέπλο καχυποψίας που εξακολουθεί να αιωρείται πάνω από τις ρωσοτουρκικές σχέσεις.


Οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών έχουν αναπτυχθεί ραγδαία την τελευταία δεκαετία (ο όγκος του διμερούς εμπορίου ανήλθε σε 38 δισεκατομμύρια ευρώ το 2008 με πρόβλεψη να ανέλθει σε 50 δισ. ευρώ το 2009), αλλά ο ανταγωνισμός στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας –ιδιαίτερα για τις οδούς διέλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου προς τη Δύση– ελλοχεύει σε κάθε κίνηση είτε της μίας είτε της άλλης πλευράς.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι τεταμένες πολιτικές σχέσεις Μόσχας – Άγκυρας επισκίαζαν τις οικονομικές σχέσεις. Το κλίμα άλλαξε στη δεκαετία του 1990. Κρίσιμο έτος ήταν το 1997, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ρωσίας Βίκτορ Τσερνομίρντιν επισκέφθηκε την Τουρκία. Από την επίσκεψη αυτή «γεννήθηκε» ο υποθαλάσσιος αγωγός Blue Stream, ο οποίος μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στην Τουρκία μέσω Μαύρης Θάλασσας.

Ωστόσο οι διμερείς σχέσεις απέκτησαν έντονη δυναμική μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Τουρκία από το ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την εμφάνιση του Βλάντιμιρ Πούτιν στη ρωσική πολιτική σκηνή. Η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 έφερε κοντά τις δύο χώρες σε μία προσπάθεια αντιμετώπισης του ισλαμικού εξτρεμισμού. Μάλιστα, η απόφαση της Άγκυρας να μην επιτρέψει, τον Μάρτιο του 2003, τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός της στο πλαίσιο της εισβολής στο Ιράκ ενίσχυσε την άποψη του Κρεμλίνου ότι η Τουρκία λειτουργεί πιο ανεξάρτητα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής σε σχέση με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Όσο και αν οι δύο πλευρές επιθυμούν να το κρύψουν, υπάρχει ενδόμυχος ανταγωνισμός για την περιφερειακή πρωτοκαθεδρία σε μία από τις πλέον ευαίσθητες περιοχές του κόσμου. Ο ανταγωνισμός αυτός τροφοδοτείται κατ’ αρχήν από τον ρόλο που και οι δύο χώρες επιδιώκουν να διαδραματίσουν στην ενεργειακή σκακιέρα. Η Άγκυρα αυτοπροβάλλεται ως αναγκαίος κρίκος σε όλα τα ενεργειακά projects που είναι ανοιχτά αυτή τη στιγμή, με πρώτο όλων τον αγωγό φυσικού αερίου Nabucco. Ο συγκεκριμένος αγωγός, τον οποίο επιθυμούν πολύ να δουν να υλοποιείται οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρακάμπτει τη Ρωσία και μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη σε μία προσπάθεια, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του σχεδίου, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ε.Ε. από τη Ρωσία. Ωστόσο, η κυβέρνηση Ερντογάν δεν επιθυμεί να εξοργίσει τη Μόσχα, όπως είχε συμβεί παλαιότερα με την κατασκευή του αγωγού πετρελαίου Μπακού - Τιφλίδας - Τζεϊχάν (BTC) που επίσης παρέκαμπτε τη Ρωσία. Άλλωστε, το 2008 εισήγαγε το 63% του φυσικού αερίου και το 29% του πετρελαίου που κατανάλωσε από τους Ρώσους. Για τον λόγο αυτό συμφώνησε να επιτρέψει το πέρασμα του South Stream από τα χωρικά της ύδατα, τάσσεται υπέρ της συμμετοχής της Ρωσίας ακόμη και στον Nabucco και εξετάζει το ενδεχόμενο κατασκευής νέου αγωγού πετρελαίου από τη Σαμψούντα στο Τζεϊχάν (ο οποίος, σημειωτέον, είναι ευθέως ανταγωνιστικός του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη).

Πέραν της ενέργειας όμως, υπάρχουν και γεωπολιτικοί λόγοι που τροφοδοτούν μία υπόγεια καχυποψία. Το Κρεμλίνο θεωρεί ότι ο Καύκασος και η Κεντρική Ασία αποτελούν περιοχές που εντάσσονται στη μετασοβιετική σφαίρα επιρροής της. Επομένως παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τη δραστηριοποίηση της Άγκυρας στην περιοχή, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η τελευταία αξιοποιεί τον «υβριδικό» της ρόλο (ως ευρωπαϊκός αλλά και ευρασιατικός δρων) για να διευρύνει την επιρροή της.

Ο ιδιόμορφος προσανατολισμός της Άγκυρας δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης του Αυγούστου 2008 με τον πόλεμο Ρωσίας - Γεωργίας για τη Νότια Οσετία. Η Τουρκία τήρησε χαμηλό προφίλ για να αποφύγει να πάρει θέση σε μία πιθανή αντιπαράθεση Ρωσίας - Δύσης. Έμεινε προσκολλημένη στο γράμμα της Σύμβασης του Μοντρέ, η οποία ρυθμίζει την πρόσβαση πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα κατέθεσε πρόταση για μία Πλατφόρμα Σταθερότητας για τον Καύκασο με τη συμμετοχή και των δύο κρατών.

Η πρωτοβουλία αυτή της Άγκυρας έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τη Μόσχα και κατά κάποιον τρόπο διευκόλυνε και την προσέγγιση της Τουρκίας με την Αρμενία. Η Μόσχα, η οποία είναι ο στενότερος σύμμαχος του Ερεβάν, δεν αντιτάχθηκε στην προσέγγισή του με την Άγκυρα. Επιχείρησε μάλιστα να συνδράμει στην επίλυση του ζητήματος του Ναγκόρνο - Καραμπάχ που αποτελεί το αγκάθι στις σχέσεις Αρμενίας - Αζερμπαϊτζάν. Η στάση του Κρεμλίνου όμως είχε έναν παράλληλο στόχο που ίσως να μην έγινε αρχικά αντιληπτός από την Τουρκία. Η κίνηση των Τούρκων να πλησιάσουν τους Αρμενίους έστρεψε το Μπακού προς τη Μόσχα, χωρίς όμως την ίδια στιγμή να πλήξει τις ρωσοαρμενικές σχέσεις.

Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις είναι πολυδιάστατες, αλλά δεν θα πάψουν να είναι ανταγωνιστικές. Άλλωστε, η στενή συνεργασία της Άγκυρας με την Ουάσινγκτον σε σειρά θεμάτων δεν περνά απαρατήρητη στο Κρεμλίνο. Κορυφαίοι αναλυτές αμερικανικών ινστιτούτων δεν διστάζουν μάλιστα να επισημάνουν ότι οι σχεδιαστές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής «καλοβλέπουν» την ανάδυση της Τουρκίας ως αντίβαρο στη ρωσική επιρροή στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Η Άγκυρα δεν πρόκειται φυσικά να αποδεχθεί δημοσίως τέτοιου είδους σχεδιασμούς, καθώς δεν επιθυμεί να θέσει εν κινδύνω τις οικονομικές και ενεργειακές της σχέσεις με τη Μόσχα. Τα προσεχή χρόνια όμως προμηνύονται πολύ ενδιαφέροντα στο τρίγωνο ΗΠΑ - Τουρκίας - Ρωσίας.




Τμήμα ειδήσεων:elliniki-stratigiki