του Γ.Δελαστίκ
Κυοφορούνται σοβαρές αλλαγές στον συσχετισμό δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Τα αποτρόπαια εγκλήματα του αιμοσταγούς κράτους του Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες -η πειρατεία σε διεθνή ύδατα, οι δεκάδες εν ψυχρώ δολοφονίες, η απαγωγή σχεδόν επτακοσίων ατόμων από πολλές χώρες, τα βασανιστήρια και η φυλάκισή τους στα ισραηλινά κάτεργα όπου μεταφέρθηκαν με τη βία των όπλων- εστίασαν την προσοχή όλης της ανθρωπότητας στην πολιτική του Τελ Αβίβ, προκαλώντας βαθύτατη απέχθεια προς το ισραηλινό κράτος και τον βάρβαρο χαρακτήρα του.
Παράλληλα, η επέκταση των κατά συρροήν εγκλημάτων του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων και των Αράβων τώρα πλέον και σε στυγερά εγκλήματα εναντίον όλης της ανθρωπότητας, οδήγησε μέσα από το σοκ και την οργή σε προσεκτικότερη μελέτη των ανακατατάξεων που συντελούνται στην περιοχή και οι οποίες εξηγούν εν μέρει γιατί η ισραηλινή ηγεσία γίνεται διαρκώς επιθετικότερη και πιο αιμοδιψής.
Καταλύτης των υπό εκκόλαψη αλλαγών είναι η πολιτική του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία αποσκοπεί στη στενότερη συνεργασία της Αγκυρας με το Ιράν και στην υπέρβαση του ιστορικού χάσματος Τούρκων - Αράβων. Η πολιτική αυτή σημειώνει θεαματική επιτυχία, καθώς συναντά ανταπόκριση από τις ενδιαφερόμενες πλευρές.
Ο Ερντογάν υπερασπίζεται με εξαιρετική πολιτική γενναιότητα την υπόθεση των Παλαιστινίων. Ανεξαρτήτως του αν αυτό το κάνει για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ή εκ πεποιθήσεως, το αδιαφιλονίκητο αποτέλεσμα είναι ότι αυτήν τη στιγμή ο Ερντογάν είναι κυριολεκτικά ο ήρωας του παλαιστινιακού λαού και το κύρος του στον αραβικό, αλλά και γενικότερα στον μουσουλμανικό κόσμο βρίσκεται στο ζενίθ. Αυτή η πολιτική του Ερντογάν προφανώς διαταράσσει την επί δεκαετίες υφιστάμενη σχέση στρατηγικής συμμαχίας ανάμεσα στην Αγκυρα και στο Τελ Αβίβ.
Παρ' όλο που στόχος του Ερντογάν δεν είναι η υπονόμευση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων αλλά η στενότερη συνεργασία με το Ιράν και τους Αραβες, ο κλονισμός της συμμαχίας Τουρκίας - Ισραήλ είναι αναπόφευκτος στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής.
Οι δολοφονίες Τούρκων πολιτών από τους Ισραηλινούς, στη διάρκεια της πειρατείας εναντίον του στολίσκου της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, βαθαίνουν το ρήγμα στις σχέσεις Αγκυρας - Τελ Αβίβ. Αν αυτή η πορεία συνεχιστεί και οδηγήσει σε οριστικοποίηση της ρήξης των δύο χωρών, αυτό θα σήμαινε ήττα στρατηγικής σημασίας του Ισραήλ. Θα σηματοδοτούσε την πλήρη στρατιωτική απομόνωση του Τελ Αβίβ στην περιοχή.
Αν αυτό συνδυαστεί με το γεγονός ότι επιτέλους το καθεστώς Μουμπάρακ στην Αίγυπτο βαδίζει προς τη δύση του λόγω εξάντλησης και των βιολογικών ορίων του ηγέτη του, ενώ παράλληλα δεν φαίνεται να έχει ετοιμαστεί αποτελεσματικά η συνέχιση του καθεστώτος και πρωτίστως της γραμμής του χωρίς του Χόσνι Μουμπάρακ. Η προώθηση από τη Δύση του Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι ως διαδόχου του Μουμπάρακ δεν φαίνεται για την ώρα να ευδοκιμεί, ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως η πλειοψηφία του λαού της Αιγύπτου τάσσεται υπέρ ενός σκληρού ισλαμικού καθεστώτος.
Σε τοπικό επίπεδο όμως -πέρα φυσικά από την άνευ όρων υποστήριξη των ΗΠΑ- η στρατιωτική κυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή στηρίζεται ακριβώς στη συμμαχία με την Αίγυπτο και την Τουρκία, καθώς η υποταγή στο Τελ Αβίβ της Ιορδανίας και κατά καιρούς του Λιβάνου έχει δευτερεύουσα σημασία. Αν η Αγκυρα και το Κάιρο χαθούν ως στηρίγματα, το Ισραήλ θα περιέλθει σε δύσκολη θέση - πόσω μάλλον αν περάσουν στο εχθρικό στρατόπεδο, οπότε η απομόνωση του Τελ Αβίβ θα είναι πλέον ολοκληρωτική.
Η αλαζονεία των Ισραηλινών τούς οδήγησε στο εντελώς λανθασμένο συμπέρασμα ότι, αν δολοφονήσουν και τραυματίσουν δεκάδες Τούρκους, θα ταπεινώσουν τον Ερντογάν και θα τον υποχρεώσουν να τους προσκυνήσει, υπενθυμίζοντάς του ποιος είναι ο αφέντης της περιοχής. Μένει να δούμε αν θα πληρώσουν όντως ακριβά αυτήν τη στάση τους ή αν οι απειλές του Ερντογάν ήταν απλώς λόγια του αέρα.
ΕΡΝΤΟΓΑΝ Τριπλή συμμαχία με Αραβες - Ιράν
Μεγαλεπήβολο είναι το σχέδιο που προωθεί ο Ερντογάν. Θέλει να συγκροτήσει μια τριπλή συμμαχία Τουρκίας - Αράβων - Ιράν, με την Αγκυρα να λειτουργεί ως συγκολλητικός ιστός, παρά το ιστορικό μίσος Τούρκων - Αράβων και Αράβων - Ιράν! Το εντυπωσιακό είναι ότι μέχρι στιγμής η πολιτική αυτή υλοποιείται με επιτυχία. Καθώς μάλιστα σήμερα και οι Αραβες είναι εξαιρετικά αποδυναμωμένοι εξαιτίας της πολιτικής της Αιγύπτου και το Ιράν βρίσκεται σε φάση διεθνούς απομόνωσης, ούτε οι Αραβες ούτε οι Ιρανοί αντιτίθενται στο να εμφανίζονται οι Τούρκοι ως ισχυροί σύμμαχοι και υπερασπιστές των αραβικών και ιρανικών συμφερόντων, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τμήμα ειδήσεων: elliniki-stratigiki
