Τέσσερις Ισραηλινοί νεκροί σε ένοπλη επίθεση στη Δυτική Όχθη

Οι ισραηλινές Αρχές ανησυχούν για προσπάθειες υπονόμευσης των ειρηνευτικών συνομιλιών

Τέσσερις Ισραηλινοί σκοτώθηκαν την Τρίτη, όταν το όχημά τους δέχθηκε πυρά κοντά στην πόλη Χεβρόνα στη Δυτική Όχθη. Η επίθεση έρχεται λίγο πριν την επανάληψη των απευθείας ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, έπειτα από 20 μήνες.

Το Associated Press μεταδίδει ότι τα πυρά προέρχονται από Παλαιστίνιο ένοπλο.

Οι ισραηλινές Αρχές ανησυχούν ότι πρόκειται για μια προσπάθεια να υπονομευτούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες.

Τον αριθμό των νεκρών επιβεβαίωσε και εκπρόσωπος της ισραηλινής αστυνομίας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταβαίνουν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς για την επανάληψη των απευθείας ειρηνευτικών συνομιλιών έπειτα από 20 μήνες διακοπής.

Οι δύο ηγέτες θα παρακαθίσουν την Τετάρτη σε δείπνο που θα παραθέσει στο Λευκό Οίκο ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, παρουσία του προέδρου της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ και του βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας.

Την Πέμπτη η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον αναμένεται να ανακοινώσει επίσημα, παρουσία των Νετανιάχου και Αμπάς, την επανάληψη των απευθείας διαπραγματεύσεων, οι οποίες πρέπει να καταλήξουν σε συμφωνία σε ένα χρόνο από την έναρξή τους


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Ένταση και θρίλερ στις διαπραγματέυσεις ΥΠΕΘΑ - Γερμανών για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Συνεχίζεται με ένταση η τριμερής συνάντηση μεταξύ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και των εκπρόσωπων της TKMS και ADM στο Υπουργείο Εθνικής άμυνας για το μέλλον των ΕΝΑΕ.

Η συνάντηση άρχισε την αρχικά προβλεφθείσα ώρα (14.00) παρουσία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας μέσα σε κλίμα έντασης καθώς τις αρχικές αιτιάσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας αντέκρουσαν σε εξίσου έντονο ύφος τόσο ο εκπρόσωπος της TKMS όσο κι ο εκπρόσωπος της ADM. Κύριο αντικείμενο της διαφωνίας ήταν η κωλυσιεργία της ελληνικής πλευράς στην υλοποίηση της συμφωνίας-πλαίσιο της 18ης Μαρτίου 2010 και οι επανειλημμένες αναβολές στην τήρηση του χρονοδιαγράμματος που από την αρχική ημερομηνία της 10ης Ιουλίου μετατέθηκε τα τέλη Ιουλίου στη συνέχεια στις 23 Αυγούστου και τελικά την 31η Αυγούστου καταληκτική ημερομηνία της συμφωνίας-πλαίσιο της 18ης Μαρτίου 2010.

Στη συνέχεια η κατάσταση εξομαλύνθηκε και οι τρεις πλευρές άρχισαν να συζητούν τα θέματα ουσίας και πιο συγκεκριμένα τους πέντε όρους του σχεδίου της σύμβασης για τους οποίους η ελληνική πλευρά επιθυμεί τη βελτίωσή τους. Οι συνομιλίες διακόπηκαν για μία περίπου ώρα και άρχισαν εκ νέου κατά τις 17.00.

Νωρίτερα το πρωί, είχε προηγηθεί το ναυάγιο των επιτροπών διαπραγμάτευσης της σύμβασης. Η συνάντηση των επιτροπών άρχισε στις 10.45 και ολοκληρώθηκε στις 11.45. Κατά τη διάρκειά της η ελληνική πλευρά παρέδωσε στους εκπροσώπους της γερμανικής πλευράς τρισέλιδο υπόμνημα με τις παρατηρήσεις της επί του σχεδίου της σύμβασης.

Η γερμανική πλευρά ζήτησε δεκάλεπτο διάλειμμα και με την επιστροφή της στην αίθουσα και την τράπεζα των διαπραγματεύσεων ανακοίνωσε ότι οι παρατηρήσεις αυτές δεν μπορούν να συζητηθούν, ότι η απόφασή της είναι να κηρύξει τα ΕΝΑΕ σε πτώχευση και να παραπέμψει στη διαιτησία τις συμβάσεις ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ και ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΙΙ και ότι σε τελική ανάλυση το ζήτημα να παραπεμφθεί στη συνάντηση κορυφής που ήταν προγραμματισμένη για τις 14.00 το μεσημέρι

Πρίν λίγη ώρα το Υπουργείο εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

"Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος συναντήθηκε σήμερα στις 2 μμ στο γραφείο του με τον εκπρόσωπο της ThyssenKrupp Marine Systems κ. Hans Kristof Atzpodien και τον εκπρόσωπο της Abu Dhabi Mar κ. Iskandar Safa, με τους οποίους συζήτησε σχετικά με την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για τη μεταβίβαση της πλειοψηφίας των μετοχών των Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ (Σκαραμαγκά) και την ανανέωση και συμπλήρωση των συμβάσεων των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.

Οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται στο τελικό τους στάδιο συνεχίζονται. Το απόγευμα επαναλαμβάνεται η σύσκεψη με τη συμμετοχή των διαπραγματευτικών ομάδων και των νομικών συμβούλων των εμπλεκομένων πλευρών.

Όπως δήλωσε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, «βασικό μέλημα της Κυβέρνησης είναι η τήρηση όλων των κανόνων νομιμότητας και διαφάνειας και η υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, του συμφέροντος του Πολεμικού Ναυτικού και του συμφέροντος της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας».

Ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε ότι «υπάρχει μία ενιαία αταλάντευτη κυβερνητική γραμμή στο όνομα της οποίας το ΥΠΕΘΑ χειρίζεται τα θέματα αυτά, στο πλαίσιο των σαφών αποφάσεων του ΚΥΣΕΑ και της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων σε άμεση συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό και τα συναρμόδια υπουργεία. Στόχος μας είναι η υπογραφή μιας συμφωνίας που μετά τον έλεγχό της από το Ελεγκτικό Συνέδριο θα κυρωθεί με ευρεία συναίνεση από τη Βουλή προκειμένου να τεθεί σε ισχύ".


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

ΥΠΟΠΤΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Ο ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ

Μεγάλη υπόθεση κατασκοπείας αποκαλύπτεται στον Τουρκικό στρατό καθώς υπό έρευνα τελεί ο Αντιστράτηγος Aslan Güner, Υπαρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, ο οποίος κατηγορείται ότι, χρησιμοποιώντας συσκευή υποκλοπών που είχε προμηθευτεί από το Ισραήλ, παρακολουθούσε το 2007 και υπέκλεψε συνομιλίες 2000 περίπου σημαντικών προσώπων, πολιτικών, ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία μόνο η υπηρεσία πληροφοριών ΜΙΤ έχει αυτή την αρμοδιότητα ενώ η παράνομη παρακολούθηση και καταγραφή συνομιλιών και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων επιβάλλει ποινή τριετούς φυλάκισης. Ο Στρατηγός Güner από τη πλευρά του ισχυρίζεται ότι οι παρακολουθήσεις είχαν σκοπό να εντοπίσουν …Κούρδους τρομοκράτες.

Η ΜΙΤ, μετά και την ανάληψη της διοίκησης από τον Ισλαμιστή και φιλοιρανό Hakan Fidan ,ελέγχεται σημαντικά από την κυβέρνηση Ερντογάν και εικάζεται ότι συνέβαλλε τα μέγιστα στην αποκάλυψη των υποθέσεων Εργκενεκόν και βαριοπούλα.


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigki

Lockheed Martin’s New Multi-Purpose HELLFIRE II Missile

ORLANDO, FL,
HELLFIRE II Missile Flight Test

Lockheed Martin’s [NYSE: LMT] multi-purpose AGM 114R HELLFIRE II missile struck and destroyed a stationary tank target in its third proof-of-principle flight test, a ground-launch test configured to simulate launch from an unmanned aerial system (UAS). The R model, or “Romeo” missile, features a multi-purpose warhead that enables a single HELLFIRE missile to cover all of the target sets of the currently fielded laser-guided variants.

A team consisting of personnel from Lockheed Martin and the U.S. Army Joint Attack Munitions Systems program office located in Huntsville, AL, conducted the test at Eglin Air Force Base, FL. The missile, armed with a live warhead, was fired at a stationary M60 tank located 6.4 kilometers downrange. Immediately before launch, test equipment emulating an airborne UAS launch platform sent targeting data and warhead delay selection commands for an armored target to the missile.

The missile was launched in lock-on-after-launch mode with a high trajectory to simulate launch from a UAS. It used its inertial measurement unit and targeting data to fly to the approximate location of the target before beginning its search for the laser signal generated by the ground-based targeting laser. The missile acquired the laser spot and struck the target within inches of the laser aimpoint.

“One of the most noticeable operational enhancements in the AGM-114R missile is that the pilot can now select the type of lethality effects while on the move and without having to have a pre-set mission load prior to departure, ” said U.S. Army Lt. Col. Mike Brown, HELLFIRE Systems product manager. “This is a big deal in insurgency warfare, as witnessed in Afghanistan where the Taliban are fighting in the open and simultaneously planning their next attacks in amongst the local populace using fixed structure facilities to screen their presence. The AGM-114R is currently that ‘one missile’ that can service all targets.”

“The success of this flight test demonstrates that the HELLFIRE Romeo can defeat HELLFIRE’s toughest target; a heavily armored vehicle,” said Ken Musculus, director of Air-to-Ground Missile System programs at Lockheed Martin Missiles and Fire Control. “It can fly to an area before acquiring a target, which enables a high-altitude platform to strike targets behind it without additional maneuvering, and defeat a tank when it gets there. We’ve worked closely with our customer to develop a next-generation all-in-one HELLFIRE, and we’re pleased that we’re that much closer to getting it into the hands of the Warfighter.”

Lockheed Martin performs all work on behalf of the HELLFIRE Systems Limited Liability Company, and will produce the missiles at its manufacturing facilities in Troy, AL, and Ocala, FL.

Headquartered in Bethesda, Md., Lockheed Martin is a global security company that employs about 136,000 people worldwide and is principally engaged in the research, design, development, manufacture, integration and sustainment of advanced technology systems, products and services. The Corporation’s 2009 sales from continuing operations were $44.5 billion.


Tμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

CNN: Ο τελευταίος Ορθόδοξος Πατριάρχης στην Τουρκία;

Istanbul, Turkey (CNN) -- Ecumenical Patriarch Bartholomew is the living embodiment of an ancient tradition. From his historic base in Istanbul, Turkey, the 270th Patriarch of Constantinople claims to be the direct successor of the Apostle Andrew.

Today he's considered "first among equals" in the leadership of the Greek Orthodox church, and is the spiritual leader of 250 million Orthodox Christians around the world. But few of them are in his own home country.

"We are a small Christian minority," Bartholomew laments.

"We have suffered because of Greek-Turkish confrontation, struggle, and a lack of mutual trust and confidence. And that is why we lost most of our faithful."

Turkey's once-flourishing Greek community is fading away. The country is predominantly Muslim and led by a secular government that's had a complicated relationship with the patriarchate.

If Turkish laws, demographics and attitudes aren't changed, Bartholomew could ultimately be the last Patriarch of Constantinople.

"We are not all in despair for the future of our church," Bartholomew said. "It is not easy, but it is not impossible."


The Turkish government can veto any candidate put forward for the position of patriarch. And it requires the patriarch be a Turkish citizen. Bartholomew is, but most of those best qualified to succeed him are not.

So the government has proposed offering Turkish citizenship to Orthodox archbishops overseas. Several have applied; so far, none has been approved.

The Turkish government also refuses to recognize the title Ecumenical Patriarch, or Bartholomew's role as an international religious leader.

Officially, he is viewed as a local bishop who leads a shrinking community of a few thousand Greek Orthodox citizens. Yorgo Stefanopulos is one of them. "I am a curiosity now in Turkey," he said. "We used to be a minority; now we are a curiosity."

Stefanopulos is an outspoken leader of Istanbul's Greek community. About 50 years ago, that community numbered more than 100,000. Today, it's probably less than 3,000.

He insists that decline was not accidental. Instead, he blames the Turkish government. Decades ago, he said, they targeted ethnic Greeks with nationalist policies, like wealth taxes, property seizures, and campaigns to speak only Turkish in the streets.

Then there was the pogrom in 1955: riots directed against Greeks and Greek-owned property. The violence was later found to have been orchestrated by Turkish authorities.

As a result, Greeks left Istanbul in droves. "The Turkish government somehow managed to do a bloodless ethnic cleansing," Stefanopulos said. Today's Turkish government says those events are from the distant past, and they're now looking ahead to reconciliation.

"Turkey is going through a period of transition," said Egemen Bagis, the country's Minister for European Union Affairs. "Turkey's becoming a much more democratic, much more prosperous, much more transparent society."

Yet, the government has resisted calls to reopen the patriarchate's main school of theology.

For more than a century, the Halki seminary educated future Greek Orthodox bishops, theologians and patriarchs, until Turkey's highest court ordered it closed in 1971. Since then, it's remained empty, worrying former students like theologian Satirios Varnalidis.

"We want to reopen this school so that we can provide new priests to the Ecumenical Patriarchate," Varnalidis said. "Otherwise, in a little while our community just won't have any more priests."

For years, Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan has talked of reopening the school. Bagis insists the government is still working on it.

Despite these difficulties, Patriarch Bartholomew is heartened by new signs of hope that his community and his church will survive.

"We have many young people from Greece who want to come and be established in Turkey," he says. "This is an opposite current than before."

Haris Rigas is part of that trickle of fresh immigration, which offers perhaps the best hope of reviving Istanbul's Greek community. "The minute I came I was in love with the city and felt that I had to live here," he said.

Rigas has been studying the city's indigenous Greek community. He's also a musician in a band that plays Rembetiko, a genre of old, mostly Greek, folk songs. His studies and his music are focused on the preservation and promotion of Greek culture.

"The only way for the community to survive is to attain a degree of visibility," he said. "They've played an important historical role in this city throughout the centuries, and I think they should still do it."

Earlier this month, the Turkish state and the Ecumenical Patriarchate made a historic step towards reconciliation.

Thousands of Orthodox Christians gathered for a prayer service at the ancient cliffside monastery of Sumela, near Turkey's Black Sea Coast, on August 15. Patriarch Bartholomew conducted a divine liturgy, the first Christian service of its kind at Sumela, in more then 80 years.

Even if Istanbul's Greek community makes a comeback, some fear that the patriarchate itself may not last much longer, due to demographics and lingering suspicion from the Turkish government.

And the patriarch remains hopeful and resolute. He rejects conjecture that he could be the last Ecumenical Patriarch of Constantinople.

"Absolutely not," Bartholomew insists. "We trust a divine providence, and the guarantee given to us by our Lord himself, that the church can survive.

"This is our faith, this is our conviction, this is our hope, this is our prayer. And all the rest we leave at the hands of God."


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Παγιώνεται η Ρωσική κυριαρχία στον Καύκασο

Νέα ισορροπία δυνάμεων παγιώνεται στον Καύκασο μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Δέκα χρόνια νωρίτερα πριν λήξει η ισχύουσα συμφωνία ρωσικής μίσθωσης της αεροπορικής βάσεως στο Gjumri της Αρμενίας, 100 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Εριβάν, η Ρωσία και η Αρμενία προχώρησαν σε μια νέα συμφωνία ανανέωσης της μίσθωσης της στρατιωτικής βάσεως, έως το 2044.

Ως αντάλλαγμα, ο Ρώσος Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ διασφαλίζει στην Αρμενία την στρατιωτική υποστήριξη της Μόσχας, σε περίπτωση πολέμου με το Αζερμπαιτζάν, για την περίπτωση που το Μπακού αποφασίσει με στρατιωτικά μέσα να καταλάβει την περιοχή του Καραμπάχ.

Παράλληλα, η ρωσική εταιρία πυρηνικής ενέργειας „Rosatom“ κέρδισε από την Αρμενία ένα συμβόλαιο για την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού στην Αρμενία. Η αξία του συμβολαίου αναφέρεται με 5 δισεκατομμύρια δολάρια. Το συμβόλαιο επιθυμούσε να εξασφαλίσει και η Ουάσιγκτον, χωρίς όμως επιτυχία.

Το νέο σύμφωνο μεταξύ της Μόσχας και του Εριβάν αποτελεί ένα μήνυμα προς τον Μπακού, ότι η Μόσχα δεν θα δεχτεί αλλαγές στο εδαφικό καθεστώς της περιοχής του Καυκάσου. Παράλληλα όμως, η Μόσχα θα προμηθεύσει το Μπακού με αντιεροπορικά συστήματα τύπου S-300, ώστε να μην διαταραχθεί το στρατιωτικό ισοζύγιο στην περιοχή.

Μετά την πολεμική αναμέτρηση με την Γεωργία τον Αύγουστο το 2008 και με τις τελευταίες εξελίξεις στο πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο με το Κίεβο, το Εριβάν και το Μπακού, η Ρωσία αποκατέστησε το κύρος της στην περιοχή και αποτελεί τη νέα δύναμη σταθερότητας, στην περιοχή μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας.


Στο αρμενικό Gyumri βρίσκεται η 102η ρωσική στρατιωτική βάση με 5000 άτομα στρατιωτικό προσωπικό, και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στο πλαίσιο του αντιαεροπορικού συστήματος των Ηνωμένων Ανεξαρτήτων Κρατών της Κοινοπολιτείας (ΚΑΚ).

Στην αεροπορική βάση έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των άλλων, 18 μαχητικά τύπου MiG-29 της 426ης Αεροπορικής Ομάδας, όπως και μια σειρά διάφορων αντιεροπορικών πυροβολαρχειών του συστήματος S-300, δύο συντάγματα συνολικά. Η βάση υπόκειται στην ομάδα των ρωσικών στρατευμάτων στην Υπερκαυκασία, και η Αρμενία παρέχει τις απαραίτητες υπηρεσίες κοινής ωφελείας δωρεάν.

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η συνθήκη υπεγράφη μεταξύ των δύο πλευρών το 1995 για 25 χρόνια, και πλέον θα ισχύει η ανανέωση μέχρι το 2044.

Σύμφωνα με δηλώσεις Αρμένιων αξιωματούχων σε τοπικά ΜΜΕ, η νέα συμφωνία για την βάση θα λύσει το πρόβλημα της διατήρησης της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή. Μετά τις αλλαγές στη λειτουργία της βάσης, η νέα συμφωνία περιλαμβάνει όχι μόνο την προστασία των συνόρων της Αρμενίας, αλλά και την εφαρμογή μηχανισμών για την προστασία της ασφάλειας της χώρας. Μια στρατιωτική λύση στη σύγκρουση για το Καραμπάχ μπορεί να αποκλειστεί στην πράξη.

Το αμερικανικό State Department έχει περιγράψει την κατάσταση της συμφωνίας για την στρατιωτική βάση στην Αρμενία ως αποκλειστικό θέμα μεταξύ της Ρωσίας και της Αρμενίας.

Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη συμφωνία σχετικά με την ανάπτυξη των ρωσικών στρατευμάτων στην Αρμενία έχει συναφθεί από το 1992, αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Βάει αυτής της πρώτης συμφωνίας, συνοριοφύλακες της Ρωσίας σνέχισαν να προστεύουν τα εξωτερικά σύνορα της Αρμενίας με την Τουρκία.

Για τη Ρωσία είναι μια πραγματική ευκαιρία να διατηρήσει για πολλά χρόνια τη στρατιωτική και πολιτική παρουσία της στο Νότιο Καύκασο. Τα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-300, που βρίσκονται στην Αρμενία, μαζί με ίδια συγκροτήματα στην Αμπχαζία και στον Βόρειο Καύκασο, μπορεί να προσφέρουν μια αξιόπιστη αεράμυνα στα νότια σύνορα της Ρωσίας. Η συνέχιση της ύπαρξη της στρατιωτικής βάσης στην Αρμενία θάβει στην πραγματικότητα όλα τα πιθανά σχέδια για τη συμμετοχή αυτής της χώρας στη Συμμαχία του ΝΑΤΟ, ένα θέμα για το οποίο εργάζονταν εντατικά η Αρμενική Διασπορά.

Η παρουσία αυτής της βάσης στην Αρμενία, προστατεύει την Αρμενία από την τουρκική παρέμβαση στις προσπάθειες του Αζερμπαϊτζάν για την οριστική επίλυση της σύγκρουσης για την περιοχή του Καραμπάχ.

Η εξέλιξη περιέχει ένα σοβαρό ερώτημα: Θα επιβαρύνει το θέμα τις σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν; Η τουρκική ηγεσία γνωρίζει πολύ καλά ότι η ρωσική βάση δεν απειλεί τουρκική επικράτεια. Όσον αφορά την τουρκική συνεργασία με τη Ρωσία για τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου, καθώς και την κατασκευή των ενεργειακών υποδομών, μάλλον η Τουρκία ενδιαφέρονται περισσότερο για τη διάθεση της ρωσικής πλευράς, και όχι το αντίστροφο.

Στο Αζερμπαϊτζάν, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και ίσως κριθεί ως μια αρνητική τροπή στις σχέσεις του Μπακού με την Μόσχα. Στο Μπακού δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η Αρμενία μπορεί να περιμένει περισσότερα από τη Ρωσία όσον αφορά τη στρατιωτική συνεργασία, επειδή η Αρμενία είναι μέρος του οργανισμού CSTO, και εκείνο - όχι.

Tμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

H μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση

Σε παλαιότερο άρθρο με τίτλο το ‘κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας’ είχα παραθέσει στοιχεία από τις εκθέσεις δύο μεγάλων πανεπιστημίων και μίας δικηγορικής εταιρίας των ΗΠΑ τις οποίες επιμελήθηκαν καθηγητές του Harvard, που έδειχναν πως η Ελλάδα έχει ένα μοναδικό νομικό πλεονέκτημα που μπορεί να την βοηθήσει να δώσει ένα ικανοποιητικό τέλος στην κρίση σε μικρό χρονικό διάστημα αρκεί να πάρει την απόφαση να το χρησιμοποιήσει, κάτι που είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής.

Δυνατότητα για γρήγορη λύση της ελληνικής κρίσης δια της νομικής οδού
Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις το δίκαιο το οποίο διέπει τις δανειακές συμβάσεις ενός κράτους είναι εξαιρετικά σημαντικό και είναι πάντα προς συμφέρον του δανειζόμενου κράτους να πετύχει οι δανειακές συμβάσεις του να διέπονται από το τοπικό του δίκαιο και όχι, για παράδειγμα, από το αγγλικό, το οποίο προστατεύει ιδιαίτερα το δανειοδότη και όχι το δανειζόμενο κράτος. Αυτό γιατί σε περίπτωση οποιουδήποτε κωλύματος στην αποπληρωμή χρέους που διέπεται από το τοπικό δίκαιο, το κράτος μπορεί να επηρεάσει την έκβαση των διαπραγματεύσεων για το νέο τρόπο καταβολής των δόσεων, τροποποιώντας τον κρατικό νόμο που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, κάτι που έχει συμβεί τόσο από την Ισλανδία όσο και από τη Ρωσία όταν αντιμετώπισαν κρίσεις χρέους.

Στην περίπτωση της Ελλάδας το πλεονέκτημα είναι μοναδικό και μεγαλύτερο από αυτό άλλων κρατών, καθώς το 90% των δανειακών συμβάσεων (δηλαδή το 90% του ελληνικού χρέους) διέπονται από το ελληνικό δίκαιο και σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις ‘σε καμία άλλη περίπτωση στη μοντέρνα οικονομική ιστορία δεν υπήρξε χώρα που να μπορούσε να επηρεάσει αποφασιστικά μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της με το να τροποποιήσει μερικά νομικά χαρακτηριστικά που διέπουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαλείων με τα οποία αυτό έχει εκδοθεί.

Με απλά λόγια, η Ελλάδα θα μπορούσε τόσο πριν από το ξέσπασμα της ‘ελληνικής κρίσης’ όσο και οποιαδήποτε στιγμή στην πορεία της, να προχωρήσει σε αλλαγή του νόμου που διέπει τις προβληματικές δανειακές συμβάσεις της και να πετύχει μία de facto αναδιάρθρωση του χρέους της, η οποία θα έβαζε τέλος στην κρίση και θα της επέτρεπε να βάλει, με ηρεμία, τάξη στα δημοσιονομικά της, χωρίς να απειλήσει την ανάπτυξη και τελικά να προκαλέσει τη βλάβη που προκαλείται τώρα στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας. Εναλλακτικά, η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν της τη δυνατότητα, για αλλαγή του δικαίου των δανειακών συμβάσεων, ως διαπραγματευτικό χαρτί για να πείσει τους δανειστές της να δεχτούν την ανταλλαγή παλιών ομολόγων με νέα, βάζοντας και πάλι τέλος στην κρίση με τρόπο συμφέρον για την ίδια, χωρίς να βλάψει ιδιαίτερα τα συμφέροντα των δανειστών της, οι οποίοι, απλά, θα λάμβαναν τα χρήματα τους με κάποια καθυστέρηση.

Πρόσφατη χρήση της νομικής οδού στη ρύθμιση χρεών ιδιωτών & επιχειρήσεων
Η προτεινόμενη αυτή προσέγγιση μίας ουσιαστικής και μόνιμης λύσης στην ελληνική κρίση χρέους δια μέσου της νομικής οδού δεν είναι άγνωστη στους οικονομικούς ιθύνοντες της Ελλάδας. Η ίδια, ακριβώς, λογική χρησιμοποιήθηκε τόσο στο νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις για τα χρέη επιχειρήσεων στις τράπεζες όσο και σε αυτό για τις ρυθμίσεις των υπερχρεωμένων καταναλωτών. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα χρειάστηκε να τροποποιήσει παλιούς νόμους σχετικά με τις δανειακές συμβάσεις τραπεζών και επιχειρήσεων - και τραπεζών και ιδιωτών - και να κάνει προσθήκες καταρτίζοντας νέα νομοσχέδια τα οποία, τελικά, έγιναν νέος νόμος του κράτους με ψηφοφορία στη Βουλή. Έτσι, ενώ πριν από λίγους μήνες η Ελλάδα δεν είχε Πτωχευτικό Δίκαιο για ιδιώτες και η ιδιωτική κρίση χρέους μπορούσε να λυθεί μόνο με τους παλιούς τρόπους που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα συμφέροντα των τραπεζών, σήμερα, μετά την ψήφιση των νέων νόμων οι ιδιώτες καταναλωτές και οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από πριν. Μάλιστα, όλα αυτά έλαβαν χώρα παρά τις αντιρρήσεις των τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Περίεργη άρνηση της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση δια της νομικής οδού
Ενώ η λογική της λύσης της κρίσης χρέους ιδιωτών και επιχειρήσεων δια μέσου της αλλαγής των παλαιότερων νόμων και της ψήφισης νέων υπήρξε ακόμη και προεκλογική υπόσχεση στις τελευταίες ελληνικές εκλογές και ενώ η Βουλή προχώρησε γρήγορα στην ψήφιση των σχετικών νέων νομοσχεδίων, η Ελλάδα, περιέργως, δεν ακολούθησε την ίδια λογική στην προσέγγιση της λύσης της ελληνικής κρίσης.

Αυτό, παρά το γεγονός πως εκθέσεις μεγάλων πανεπιστημίων αλλά και αναλύσεις οικονομολόγων με διεθνή φήμη υποστηρίζουν πως το γεγονός πως οι ελληνικές δανειακές συμβάσεις διέπονται σε τόσο μεγάλο ποσοστό από το ελληνικό δίκαιο είναι ένα μοναδικό πλεονέκτημα το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί το συντομότερο δυνατό ώστε να λήξει η ελληνική κρίση με το λιγότερο επώδυνο τρόπο.

Δεν έχει δοθεί ποτέ μία εξήγηση για τους λόγους που η Ελλάδα ακολουθεί τη λογική της αλλαγής νομοθεσίας για τη ρύθμιση του χρέους επιχειρήσεων και καταναλωτών που αφορά σε συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες αλλά δεν πράττει το ίδιο για το κρατικό χρέος, το οποίο αφορά ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

‘Περίεργη’ συμφωνία για αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος
Ακόμη πιο ‘περίεργη’ φαίνεται η απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει σε συμφωνίες αλλαγής του δικαίου που διέπει το κρατικό χρέος από το ελληνικό,που είναι άκρως συμφέρον για τη χώρα, στο αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειοδότες και το λιγότερο συμφέρον για την Ελλάδα. Τόσο στη ‘Σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ’ (πακέτο στήριξης 80 δις ευρώ) όσο και στο ‘Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ’ (δάνειο του ΔΝΤ) ορίζεται ρητά πως το δίκαιο που τις διέπει είναι το αγγλικό. Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα χρηματοδοτεί την αποπληρωμή παλαιών και διεπόμενων από το ελληνικό δίκαιο δανείων με νέα δάνεια τα οποία διέπονται από το αγγλικό δίκαιο.

‘Περίεργη’ επιβάρυνση του συνόλου του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες (ενέχυρα)
Οι ‘περίεργες’ αποφάσεις της Ελλάδας δεν τελειώνουν εδώ καθώς ενώ το παλιό χρέος δεν είναι επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες, το νέο χρέος που προκύπτει από τις συμφωνίες με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες επί της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, το χρέος που ‘περισσεύει’ και απομένει στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, ανταλλάσσεται με ρευστό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία θα έχει αυτή, στη συνέχεια, το δικαίωμα να στραφεί εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση αδυναμίας έγκαιρης αποπληρωμής του, ενώ προκειμένου να λειτουργήσει ο συγκεκριμένος μηχανισμός στήριξης τα ομόλογα μετατρέπονται σε ‘καλυμμένα’, δηλαδή επιβαρύνονται και πάλι με εμπράγματες ασφάλειες. Το αποτέλεσμα θα είναι στα επόμενα 2 χρόνια το σύνολο, σχεδόν, του ελληνικού χρέους να έχει επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου, ενώ μέχρι πρότινος ήταν απολύτως απαλλαγμένο από αυτές.

‘Σχέδιο διάσωσης των τραπεζών’ το πακέτο στήριξης σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις
Με βάση διεθνή έκθεση από το Κέντρο Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, την οποία παρουσίασα σε παλαιότερο άρθρο, η συμφωνία για το πακέτο στήριξης έχει πραγματοποιηθεί για να οδηγήσει σε ‘αλλαγή ιδιοκτησίας του ελληνικού χρέους’, μεταφέροντας το από τις τράπεζες στα κράτη της ΕΕ και την ΕΚΤ. Έτσι, οι μεν τράπεζες απαλλάσσονται από ένα δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος το οποίο διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο και ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και η Ελλάδα επιβαρύνεται με ένα νέο χρέος το οποίο, πλέον, θα το χρωστά απευθείας σε κράτη και στην ΕΚΤ και που θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και θα καλύπτεται με εμπράγματες ασφάλειες. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση η Ελλάδα με τον δρόμο που πήρε και θα βλάψει ανεπανόρθωτα την οικονομία της για πολλά χρόνια αλλά και δε θα αποφύγει, τελικά, κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του χρέους της.

‘Η οικονομία δε θα βελτιωθεί ούτε μέχρι το 2020’
Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο που επέλεξε μέχρι στιγμής, τότε το 2020 η οικονομία της θα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν στην οποία βρισκόταν το 2008 ενώ σύμφωνα με έκθεση της Βρετανικής Αμυντικής Ακαδημίας η τρέχουσα προσπάθεια θα αποτύχει να σταθεροποιήσει την οικονομία. Επιπλέον, ακόμη και με βάση τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να βελτιωθεί πριν το 2015.

Γιατί οι τελευταίες πολιτικές προβλέψεις να είναι σωστές όταν οι προηγούμενες ήταν λάθος;

Σύμφωνα με τις πολιτικές προβλέψεις το κόστος δανεισμού της Ελλάδας θα μειώνονταν δραματικά επιτρέποντας στη χώρα να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίων με την ανακοίνωση της συμφωνίας για το πακέτο στήριξης. Η πρόβλεψη αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη.
Σύμφωνα με επόμενες πολιτικές εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού θα μειώνονταν αμέσως μόλις υπογραφόταν το τελικό κείμενο της συμφωνίας, το οποίο, υποτίθετο, ότι θα κατεύναζε τις αγορές. Η εκτίμηση αυτή αποδείχτηκε, επίσης, λανθασμένη.
Σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού, επιτέλους, θα μειώνονταν όταν η Ελλάδα θα λάμβανε τα πρώτα σκληρά μέτρα δείχνοντας στις αγορές τη διάθεση της για ριζικές αλλαγές. Και αυτές οι εκτιμήσεις αποδείχτηκαν λανθασμένες.

Σύμφωνα με ακόμη πιο πρόσφατες προβλέψεις το κόστος δανεισμού θα έπαυε να είναι απαγορευτικό όταν η Ελλάδα θα λάμβανε την πρώτη δόση του δανείου. Το ίδιο εκτιμήθηκε και για τη δεύτερη δόση αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι προβλέψεις διαψεύστηκαν.
Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού θα μειωθεί από το 2011. Ωστόσο, λίγους μήνες πριν το 2010 ολοκληρωθεί, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων έχουν απογειωθεί σε επίπεδα υψηλότερα από αυτά του Απριλίου, με το κόστος δανεισμού της Ελλάδας να είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο μεταξύ των πιο αναπτυγμένων χωρών, το κόστος ασφάλισης ελληνικού χρέους από την περίπτωση πτώχευσης να είναι το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ όλων των κρατών του κόσμου και με το ρίσκο πτώχευσης της Ελλάδας να υπολογίζεται στο 53%, πίσω μόνο από αυτό της Βενεζουέλας.

Έλλειμμα και κρίση
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δε μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της γιατί η ελληνική κρίση έχει απογειώσει τα επιτόκια κρατικού δανεισμού στα ύψη. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι δεν έχει χρήματα, όπως έχει ειπωθεί αλλά ότι δε μπορεί να δανειστεί όπως δανείζονται όλα τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου. Με το έλλειμμα να βρίσκεται στο 13% η Ελλάδα υπολείπεται 13% επί των εσόδων της για να καλύψει όλες τις ετήσιες ανάγκες της. Αν πετύχει ένα νέο διακανονισμό με τους δανειστές της χρησιμοποιώντας τα νομικά της πλεονεκτήματα, το έλλειμμα της, αυτόματα, θα μειωθεί κάτω από το 3%. Η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα χωρίς εθνικό προϊόν και χωρίς έσοδα αλλά μία χώρα που αναγκάζεται να δανειστεί με υπέρογκα επιτόκια και πρέπει να κάνει κάτι ώστε αυτά να μειωθούν άμεσα. Ο δρόμος που έχει πάρει όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά και έχει, ήδη, αφαιρέσει τμήμα των νομικών της πλεονεκτημάτων ενώ έχει, ήδη, προκαλέσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ζημία.

Φορολογία – διαφθορά & περικοπές μισθών / συντάξεων
Σύμφωνα με αμερικανικές εκθέσεις το ‘φακελάκι’ και το ‘ρουσφέτι’ κοστίζουν στην Ελλάδα ετησίως 20 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει πως η πρώτη μέριμνα της χώρας θα έπρεπε να ήταν να εξαλείψει αυτά τα φαινόμενα και έτσι να προστατεύσει απώλειες που αγγίζουν το 8-10% του ΑΕΠ. Αντί γι’ αυτό, η Ελλάδα περικόπτει συντάξεις και μειώνει μισθούς, αυξάνει τους φόρους και τρομοκρατεί τους πολίτες δημιουργώντας ένα κράτος καταρρακωμένων ψυχολογικά και εξαντλημένων οικονομικά Ελλήνων, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να περιμένουν χειρότερες ημέρες αφού η πιθανότητα αυτές να έρθουν, αν συνεχίσουμε στο δρόμο που βαδίζουμε σήμερα, είναι ιδιαίτερα αυξημένες.

Εύλογα και αναπάντητα ερωτήματα για τις ‘περίεργες’ ελληνικές αποφάσεις
Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν μερικά εύλογα και βασανιστικά ερωτήματα σχετικά με τις ‘περίεργες’ αποφάσεις της Ελλάδας όσον αφορά στον τρόπο που χειρίζεται την υπόθεση ‘ελληνική κρίση’:

α) Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε και συνεχίζει να μην χρησιμοποιείται το μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας όσον αφορά στο δίκαιο που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις, ώστε να δοθεί μία γρήγορη, δίκαιη, συμφέρουσα και λογική λύση στην κρίση;
β) Γιατί επιλέχτηκε η νομοθετική λύση στην περίπτωση της ρύθμισης των χρεών επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες και δε συμβαίνει το ίδιο με το σημαντικότερο χρέος όλων, δηλαδή το κρατικό.
γ) Για ποιο λόγο η Ελλάδα συμφώνησε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων που οδηγούν στην αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος από το ελληνικό στο Αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειστές και το πιο ασύμφορο για τη χώρα.
δ) Με ποια λογική η Ελλάδα επιτρέπει τη μετατροπή του χρέους από ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία σε επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες. Στην πρώτη περίπτωση προστατεύεται το συμφέρον της χώρας καθώς οι δανειστές δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν ελληνική περιουσία σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής τόκων των δανείων και στη δεύτερη περίπτωση προστατεύονται οι δανειστές.
Γιατί η Ελλάδα προστατεύει τα συμφέροντα των δανειστών της και όχι τα δικά της ενώ μπορεί να κάνει το δεύτερο;
ε) Μέχρι πρόσφατα οι πολιτικοί διαβεβαίωναν πως η ελληνική οικονομία δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα και στην πορεία αποδείχτηκαν, συνολικά, λάθος στις εκτιμήσεις τους. Τί θα συμβεί στην περίπτωση που και αυτήν τη φορά οι εκτιμήσεις περί εξόδου από την κρίση και οικονομικής ανάπτυξης μέσω του δρόμου που έχει επιλεγεί αποδειχθούν και πάλι λανθασμένες; Στο μεσοδιάστημα η Ελλάδα θα έχει χάσει οριστικά τη δυνατότητα να ‘παίξει’ το τελευταίο της διαπραγματευτικό χαρτί προκειμένου να βγει, πράγματι, από την κρίση.
ζ) Δε θα ήταν σοφότερο η Ελλάδα να προστατεύσει το πλεονέκτημα της ότι το χρέος της διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και ότι είναι ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες για την περίπτωση που οι πολιτικές εκτιμήσει σχετικά με την εξέλιξη της οικονομίας μέσω του δρόμου που έχει επιλεγεί ως τώρα αποδειχθούν υπεραισιόδοξες ή και εντελώς λανθασμένες;
η) Εφόσον μέχρι σήμερα όλες οι πολιτικές εκτιμήσεις και προβλέψεις περί μείωσης του κόστους δανεισμού της Ελλάδας αποδείχτηκαν λανθασμένες, για ποιο λόγο να αποδειχτούν σωστές οι πιο πρόσφατες;
θ) Τί θα συμβεί στην περίπτωση που οι τελευταίες πολιτικές εκτιμήσεις περί μείωσης του κόστους δανεισμού της Ελλάδας και επιστροφής στις αγορές κεφαλαίων το 2011 αποδειχθούν λανθασμένες; Που θα βρει χρήματα σε αυτήν την περίπτωση η χώρα και πώς θα αποφύγει την πτώχευση;
ι) Κάθε χώρα που επιλέγει ένα σχέδιο για τη διάσωση της οικονομίας της πρέπει να έχει έτοιμο ένα εναλλακτικό σενάριο στην περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως ελπίζει. Ποιο είναι το εναλλακτικό σενάριο στην περίπτωση της Ελλάδας;
κ) Γιατί η Ελλάδα προέβη σε περικοπή συντάξεων και μείωση μισθών αντί να λάβει μέτρα για την πάταξη των φαινομένων διαφθοράς που κοστίζουν, τουλάχιστον, 20 δις ευρώ ετησίως στη χώρα; Με ένα πρόγραμμα ουσιαστικό πρόγραμμα καταπολέμησης της διαφθοράς μέσα σε 5 χρόνια η Ελλάδα θα είχε εξοικονομήσει 100 δις ευρώ τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή σημαντικού τμήματος του χρέους της.
λ) Γιατί η Ελλάδα αυξάνει τους φόρους φτάνοντας τους στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη και διεκδικώντας παγκόσμια πρωτιά, όταν το επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών είναι πολύ χαμηλότερο από το μέσο ευρωπαϊκό όρο;
μ) Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να ελπίζει σε έξοδο από την κρίση και σε οικονομική ανάκαμψη όταν όταν μέσα σε λίγους μήνες από τη λήψη των μέτρων ‘εξυγίανσης’ οι αριθμοί δείχνουν πως η οικονομία της έχει μπει στο αρνητικό τοπ 10 των χειρότερων οικονομιών μεταξύ των 50 πιο αναπτυγμένων κρατών του κόσμου;

Συμπεράσματα
Κάθε χώρα πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολιτών της και της ίδιας. Μέχρι στιγμής στην υπόθεση ‘ελληνική κρίση’ τα στοιχεία δείχνουν ‘περίεργες’ ελληνικές αποφάσεις οι οποίες φαίνεται να εξυπηρετούν οποιονδήποτε άλλο πέραν από την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι διπλό καθώς όχι μόνο φαίνεται να έχουμε πάρει έναν δρόμο που βλάπτει σοβαρά την ελληνική οικονομία αλλά και μέσω αυτού αποποιούμαστε των μοναδικών πλεονεκτημάτων που μας είχαν απομείνει σε σχέση με τη διαχείριση της κρίσης χρέους. Έτσι, σε λίγο το μόνο που θα μένει θα είναι να προσευχηθούμε ότι όλα θα πάνε όπως ελπίζουν οι πολιτικοί γιατί αν αυτό δεν ισχύσει, όπως γίνεται συνήθως, τότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε για πολλά χρόνια ταλαιπωρίας.
Εναλλακτικά, η Ελλάδα μπορεί να πάρει την απόφαση να ασκήσει το δικαίωμα της για αλλαγή της νομοθεσίας που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις και να προχωρήσει σε de facto αναδιάρθρωση του χρέους της ή να χρησιμοποιήσει αυτό της το δικαίωμα ως διαπραγματευτικό χαρτί ώστε να πείσει τους δανειστές της να προχωρήσουν σε ανταλλαγή παλαιών ομολόγων με νέα. Η επιλογή είναι στα χέρια της.

Πάνος Παναγιώτου – Διευθυντής ΕΚΤΑ


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

ΕΝΑΕ: Παιχνίδι για "γερά νεύρα" - Εκβιάζουν οι Γερμανοί με πτώχευση

Λήγει σε λίγες ώρες το τελεσίγραφο της TKMS για την οριστική αποδοχή από την κυβέρνηση της συμφωνίας-πλαίσιο του περασμένου Μαρτίου για τις συμβάσεις ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ και NEPTUNE II, καθώς και της παραγγελίας των δύο νέων Type 214 και η προγραμματισμένη για αύριο το μεσημέρι συνάντηση του υπουργού Ε.Βενιζέλου με τον εκτελεστικό πρόεδρο της TKMS H.C.Atzpodien και τον Ι.Safa, εκπρόσωπο της Abu Dhabi Mar, απ’ότι φαίνεται θα γίνει μέσα σε ένα, όχι ιδιαίτερα θετικό, κλίμα.

Οι Γερμανοί «ζητάνε τη μάνα τους και τον πατέρα τους», όπως είπε παραστατικά ένας άριστος γνώστης των διαπραγματεύσεων. Και γιατί όχι; Όταν έπρεπε να καταγγελθεί η σύμβαση για το «γερμένο» υποβρύχιο δεν καταγγέλθηκε. Όταν έπρεπε να σταλούν με αστυνομική συνοδεία στον εισαγγελέα για τις μίζες που κατέβαλαν σε Έλληνες πολιτικούς για να αγοραστούν τα Type 214, η ελληνική πλευρά δεν το έπραξε.

Αφέθηκε σε έναν εσμό Γερμανών και Ελλήνων αντιπροσώπων τους, απατεώνων της HDW-Ferrostaal (απατεώνες και με την "βούλα" των γερμανικών αρχών που δεν αστειεύονται σε τέτοια θέματα) να εκβιάζουν μια ολόκληρη χώρα, αφού έχουν εισπράξει δύο δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να έχουν παραδώσει ούτε ένα υποβρύχιο! Σήμερα στις 20.00 η ώρα συγκλήθηκε και συνεδρίασε το Δ.Σ. στα ΕΝΑΕ για να καθοριστούν οι επόμενες κινήσεις. Η απειλή πτώχευσης δεν είναι τόσο σοβαρό θέμα όσο σοβαρό είναι η τύχη των υποβρυχίων. Τα ΕΝΑΕ και αύριο μπορεί να τα διαχειριστεί ένας ενιαίος φορέας, αλλά τι γίνεται με τα υποβρύχια;

Η συνάντηση λαμβάνει χώρα την καταληκτική ημερομηνία της συμφωνίας-πλαίσιο της 18ης Μαρτίου 2010 που καθόρισε το πλαίσιο για την απόκτηση του 75,1% των ΕΝΑΕ από την ADM. O υπουργός Εθνικής Άμυνας Ε.Βενιζέλος, έχει οχυρωθεί πίσω από την θέση «έγκριση από την Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής με ευρεία πλειοψηφία (σ.σ. εννοεί και της Ν.Δ.) της συμφωνίας, αλλιώς δεν δύναμαι να προχωρήσω σε έγκριση»...

Ορθή η θέση για την πολιτική του επιβίωση και σίγουρα δεν πρόκειται να μετακινηθεί από αυτή. Εκτός αν μετακινηθεί ... η θέση, δηλαδή αποχαιρετήσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας σε μία εβδομάδα, οπότε όλα αλλάζουν. Αρνήθηκε να περάσει το θέμα από την Βουλή την παρελθούσα εβδομάδα εν όψει του ανασχηματισμού και αυτό είναι απόλυτα λογικό.

Αλλά και αύριο δεν αναμένεται να συμβεί τίποτα το εξαιρετικό. Οι Γερμανοί της TKMS μπορεί να πιέζουν, αλλά τουλάχιστον αύριο ή θα βάλουν "νερό στο κρασί τους" ή θα περιπλέξουν τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Άλλωστε ο εισαγγελέας περιμένει ήδη κάποια στελέχη των Γερμανών...

πηγή:defencenet


Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki

Δεύτερη «ντρίμπλα» στην Τουρκία

Πρόταση για κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μέσω του οποίου το Ισραήλ θα πουλήσει φυσικό αέριο στην Ελλάδα φέρεται να κατέθεσε ο Βενιαμίν Νετανιάχου προς τον έλληνα πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. Τη σχετική πληροφορία δημοσίευσε προχθές στο οικονομικό της ένθετο η ισραηλινή εφημερίδα «Ηaaretz».

Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι ο ισραηλινός πρωθυπουργός αναφερόταν στην πιθανότητα η Ιερουσαλήμ να πουλήσει στην Ελλάδα (και διά μέσου αυτής και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη) φυσικό αέριο από το κοίτασμα «Λεβιάθαν», το οποίο, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ενδέχεται να έχει φυσικό πλούτο που ανέρχεται περίπου σε 300 δισ. δολάρια. Και μάλιστα προχώρησε στην κίνηση αυτή χωρίς να είναι ενήμερο το υπουργείο Υποδομών του Ισραήλ που είναι το καθ΄ ύλην αρμόδιο για το ζήτημα.

Η κίνηση Νετανιάχου προς την Ελλάδα θεωρείται ένας αντιπερισπασμός λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία έπειτα από την «κρίση του στολίσκου» τον περασμένο Μάιο. Η είδηση έλαβε μάλιστα χθες και εκτενή δημοσιότητα σε τουρκικές εφημερίδες. «Η ενέργεια ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στις συνομιλίες Παπανδρέου- Νετανιάχου» σημειώνουν ενημερωμένες πηγές, αποφεύγοντας όμως να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο κοίτασμα είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το κοίτασμα «Ταμάρ», όπου εντοπίστηκε προσφάτως φυσικό αέριο. Οι σεισμικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί έχουν δείξει ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου στον «Λεβιάθαν» ανέρχονται σε 453 δισ. κυβικά μέτρα και βρίσκονται σε βάθος 5.000 μέτρων.

Οι πρώτες εξορυκτικές έρευνες στο συγκεκριμένο κοίτασμα αναμένεται να ξεκινήσουν κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2010 προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών. Ωστόσο τα κονδύλια για τις έρευνες αυτές δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Αυτό που φαίνεται να είναι σαφές, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Ηaaretz, είναι ότι καθώς το κοίτασμα «Ταμάρ» αναμένεται να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του Ισραήλ για τα επόμενα 20-25 χρόνια, μέρος από το φυσικό αέριο του «Λεβιάθαν» θα μπορεί να πουληθεί σε άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα και άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Η κατασκευή ενός υποθαλασσίου αγωγού φυσικού αερίου θεωρείται η μία επιλογή που έχει στη διάθεσή του το Ισραήλ. Η άλλη είναι να επενδύσει στην αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LΝG). Για τη δεύτερη, σημειώνει ο συγγραφέας του δημοσιεύματος, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις στην Αίγυπτο. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να εξεταστεί η κατασκευή νέων εγκαταστάσεων στην Κύπρο. Ηδη άλλωστε η Ιερουσαλήμ και η Λευκωσία βρίσκονται σε συζητήσεις για τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί.


πηγή:Το Βήμα

Τμήμα ειδήσεων elliniki stratigiki