Το κουίζ Πούτιν για την προεδρία

Του Αχιλλέα Πατσούκα


Θα επιστρέψει στο Κρεμλίνο ή θα κυβερνά από τη θέση του πρωθυπουργού;


Αν και υπολείπονται περίπου δύο χρόνια μέχρι τις προεδρικές εκλογές στη Ρωσία, το κυρίαρχο ερώτημα είναι εάν ο πρόεδρος Μεντβέντεφ ανανεώσει τη θητεία του για άλλα έξι έτη ή αν ο πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν επιστρέψει στο Κρεμλίνο, εάν υποτεθεί πως έφυγε ποτέ. Πριν προχωρήσουμε στα πιθανά σενάρια, καλό θα ήταν να διαπιστώσουμε αν σε πρακτικό επίπεδο έχει αλλάξει κάτι στη Ρωσία στο διάστημα που πρόεδρος της χώρας είναι ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Η απάντηση είναι απολύτως όχι, ίσα ίσα που η δυαρχία βοήθησε στο μοίρασμα του μεγάλου όγκου εργασίας που και οι δύο έχουν. Ο καταμερισμός των καθηκόντων δεν σημαίνει αυτόματα πως και η ισχύς των δύο είναι η ίδια. Μπορεί βάσει συντάγματος η τελική απόφαση για όλα τα ζητήματα να ανήκει στον πρόεδρο, ωστόσο είναι κοινό μυστικό πως αυτό δεν συμβαίνει. Από την ημέρα που ο Πούτιν μετακόμισε ελάχιστα μέτρα δυτικότερα στο πρωθυπουργικό γραφείο, αυτόματα μεταμορφώθηκε και ο ρόλος του πρωθυπουργού, ο οποίος μέχρι τότε είχε καθαρά διαχειριστικό χαρακτήρα και με πολύ περιορισμένες αρμοδιότητες.

Σήμερα, ουσιαστικά όλα τα εσωτερικά ζητήματα, ανάμεσά τους και αυτό της άμυνας, περνούν από τα χέρια του, με τη διαφορά πως για λόγους επικοινωνιακούς, αλλά και για να μην αποδυναμώσει την εικόνα του προέδρου και στενού του φίλου και συνεργάτη επί πολλά έτη Ντμίτρι Μεντβέντεφ, δεν το επιδεικνύει. Ο ρόλος του προέδρου θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τη «βιτρίνα» της χώρας στην κοινωνία και κυρίως στη Δύση. Η γνώμη του ωστόσο είναι ισχυρή, αλλά στην ουσία δεν έφτασε ποτέ στη σύγκρουση με τον Πούτιν. Ακόμα και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που ανήκουν στην αρμοδιότητα του προέδρου, όταν σε ορισμένες περιπτώσεις η κατάσταση πάει να ξεφύγει, έχουμε την από μηχανής παρέμβαση Πούτιν.

Αριστες σχέσεις

Αποκρυπτογραφώντας τις σχέσεις τους, αυτές ήταν, είναι και θα είναι άριστες. Οσο για ορισμένες φερόμενες συγκρούσεις, που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αυτές είναι θα έλεγε κανείς «σκηνοθετημένες», για να περνάει η εικόνα κυρίως στη Δύση πως η πολιτική λειτουργία της Ρωσίας είναι ομαλή.

Να θυμίσουμε πως όταν εντός του τελευταίου έτους υπήρχε η είδηση για έντονες διαφωνίες, οι δυο τους, πριν προλάβουν αυτές να αναπαραχθούν στα ΜΜΕ, την πρώτη φορά εμφανίστηκαν να παρακολουθούν ποδόσφαιρο πίνοντας μπίρες και τη δεύτερη στη χιονισμένη ταράτσα γνωστού εστιατορίου στη γενέτειρά τους Αγία Πετρούπολη να απολαμβάνουν τη θέα. Με το επίπεδο συνεργασίας των δύο να είναι εξαιρετικό, το πρόβλημα μάλλον εντοπίζεται στους υπουργούς, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν ξέρουν σε ποιον πρέπει να αναφερθούν πρώτα, με αποτέλεσμα να δίδουν λόγο και στους δύο για να είναι καλυμμένοι. Επανερχόμενοι στο βασικό ερώτημα για το ποιος εκ των δύο θα θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2012, η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως γνωρίζει, καθώς μόνο οι δυο τους το ξέρουν και πιθανότατα από καιρό. Αυτό συμβαίνει γιατί, σε αντίθεση με τη Δύση, η Ρωσία δεν διαθέτει ακόμα την πολιτική και κομματική ωριμότητα να προχωρήσει σε μακροχρόνιες διαδικασίες για την εκλογή υποψήφιων προέδρων, καθώς αν αυτό συνέβαινε, πιθανότατα θα κατέρρεε η χώρα. Ενα σενάριο θέλει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να είναι αυτός που θα επιστρέψει στον προεδρικό θώκο.

Η εκδοχή αυτή παρουσιάζει μια σειρά δυνατών επιχειρημάτων, με σημαντικότερο πως συνεχίζει να είναι για τους Ρώσους ο δημοφιλέστερος πολιτικός και αυτός που σίγουρα θεωρούν πραγματικό και μοναδικό ηγέτη. Εκτός αυτού, σίγουρα ρόλο παίζει και η ηλικία του, καθώς, αν δεν θέσει υποψηφιότητα το 2012, θα πρέπει να αναμένει έως το 2018. Το εκ διαμέτρου αντίθετο σενάριο, που πηγάζει από τον χαρακτήρα του Πούτιν, στον οποίο δεν αρέσει καθόλου να είναι προβλέψιμος, ίσως τον οδηγήσει στο να μη θέσει υποψηφιότητα, καθώς εκτός από την αλλαγή στον τίτλο που θα έχει και θα λέγεται ξανά πρόεδρος, πρακτικά τις ίδιες εξουσίες που είχε θα συνεχίζει να έχει.

Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki