Η αρχή του κακού βρίσκεται στην ίδρυση του Ελληνικού κράτους

Την Νέα Δημοκρατία διαδέχθηκε στην εξουσία ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ και κάποιοι ξαφνικά «θυμήθηκαν» τα εθνικά θέματα και ότι ο νέος πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, καθώς όλα δείχνουν, είναι διατεθειμένος να τα οδηγήσει σε μια επώδυνη για την εθνική αξιοπρέπεια άτακτη υποχώρηση-«λύση». Συμφωνούμε… Μήπως, όμως, θα γινόταν τίποτε διαφορετικό εάν η εξουσία παρέμενε στα χέρια της Νέας Δημοκρατίας; Της Νέας Δημοκρατίας που το τελευταίο, το οποίο έπραξε σαν κυβέρνηση ήταν για μία χούφτα ψήφους να μειώσει την στρατιωτική θητεία στους 9 μήνες, αδιαφορώντας για την αντίθετη άποψη των στρατηγών, αλλά και ενάντια σε αυτήν την ίδια την κοινή λογική;

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους εθνική πολιτική μπορείς να κάνεις μόνον όταν έχεις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και μπορείς να επιβάλεις την θέλησή σου. Σου λένε στο σημείο αυτό: Μα πως θα έχεις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις χωρίς δυνατή οικονομία; Απάντηση υπάρχει και είναι δίπλα μας: Η Τουρκία, που μπορεί να είναι καταχρεωμένη, αλλά προχώρησε τις τελευταίες δεκαετίες τα εξοπλιστικά της προγράμματα και ανάτρεψε την ισορροπία των δυνάμεων στο Αιγαίο! Ακόμη δεν μπορείς να έχεις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις όταν εξαρτάσαι αποκλειστικά και μόνον από έναν προμηθευτή(βλέπε ΗΠΑ). Το μονοπώλιο αυτό με την τεχνολογική εξέλιξη των οπλικών συστημάτων δημιουργεί όχι απλή εξάρτηση, αλλά απόλυτη υποταγή!

Πέραν βεβαίως των δύο μεγάλων κομμάτων υπάρχουν και οι κομπάρσοι της ιστορίας, που παίζουν και αυτοί τον ρόλο τους μέσα στο όλο σύστημα. Μόνος του ο ίδιος ο Καρατζαφέρης δήλωσε προ ημερών ότι εάν δεν υπήρχε το κόμμα του θα μπορούσε να υπάρχει «ένα πραγματικό ακροδεξιό κόμμα» και ότι το ΛΑ.Ο.Σ. απορροφά επικίνδυνες κοινωνικές εντάσεις… Το είπε ευθέως, δηλαδή, ο άνθρωπος ότι είναι ένα δεκανίκι του συστήματος.

Όμως η αρχή του κακού εις ότι αφορά τα πράγματα τα Ελληνικά βρίσκεται σε αυτήν την ίδια την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Διαβάζουμε από τα ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ, το παρακάτω απόσπασμα που δημοσίευσε προ μηνών στο Βήμα: «…Η παρεμπόδιση της καθόδου των Ρώσων στη Μεσόγειο. Το τελευταίο ενδεχόμενο ανησυχούσε ιδιαιτέρως την Αγγλία και τη Γαλλία που έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως τη μόνη ικανή δύναμη περιορισμού της ρωσικής επιρροής και, φυσικά, κάθε ανάλογης απόπειρας εξόδου της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου. Η υπόνοια μάλιστα ότι την Ελληνική Επανάσταση είχαν υποκινήσει οι Ρώσοι – υπουργός Εξωτερικών του τσάρου την ίδια εποχή ήταν ο Καποδίστριας – προκαλούσε ακόμη ισχυρότερα ανακλαστικά, ιδιαίτερα της Αγγλίας που έβλεπε ότι μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Ελλάδα θα ήταν ανταγωνιστική ναυτική δύναμη για τα αγγλικά συμφέροντα. Έτσι ακριβώς εξηγείται ο αγγλικός φιλοτουρκισμός…»

80 Άγγλοι αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στον στόλο του σουλτάνου, για όσους δεν το γνωρίζουν βρήκαν τον θάνατο όταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανατίναζε την τουρκική ναυαρχίδα στην Χίο. Αν αυτό γινόταν σήμερα ο Κανάρης δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά… τρομοκράτης!

Σε πλήρη συμφωνία με τα παραπάνω και το εξής:

«O γάλλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Cousinιry το 1822 αναφέρει σε υπόμνημά του προς το γαλλικό υπουργείο των Εξωτερικών τους λόγους που οδήγησαν την Αγγλία στο να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη και χωρίς προσχήματα εχθρική στάση απέναντι στην ελληνική εξέγερση: «Στο αναγεννώμενο ελληνικό έθνος η Αγγλία αναγνώρισε μια ναυτική δύναμη, έναν αντίπαλο που έπρεπε να πνιγεί στο λίκνο του»

Από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας και από αυτόν τον ίδιο τον καθορισμό των πρώτων συνόρων του Ελληνικού Κράτους, φάνηκε καθαρά ότι οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και ειδικότερα η Αγγλία δεν επιθυμούσαν έναν ουσιαστικό ρόλο για τους Έλληνες, αλλά ένα κρατίδιο-προτεκτοράτο. Σχετικά με αυτό όταν αποφασίσθηκαν τα όρια της Ελλάδος, ακόμη και ο ίδιος ο Αυστριακός πολιτικός Μέτερνιχ, ο οποίος είχε αντιταχθεί σθεναρά στην Ελληνική επανάσταση του 1821 είχε γράψει:

«Αφού απεφασίσθη η ίδρυση Ελληνικού Κράτους, καλόν είναι να δοθούν σε αυτό εκτενέστερα και ασφαλέστερα σύνορα».

Αλλά και ο μεγάλος Γάλλος Φυλετιστής φιλέλληνας Γκομπινώ, που είχε λάβει μέρος στις διαπραγματεύσεις σαν διπλωμάτης, και επίστευε στο ρόλο του νέου Ελληνισμού έγραφε:

«Εν τη ιδρύσει της Ελλάδος απέβλεπον… εις την διάλυσίν της».

Μήπως αυτός ο καιρός της διάλυσης ήλθε πλέον με τον «μεγάλο ασθενή» (την οθωμανική αυτοκρατορία…) να έχει ανανήψει και να είναι περιττός πλέον ο ρόλος μιας ελεύθερης και ανεξάρτητης Ελλάδος;

Έρχονται δύσκολες ημέρες για τον Ελληνισμό και η πολιτική ζωή δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου στα όσα θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια. Παίζεται αυτή η ίδια η επιβίωση του έθνους μας. Δεν είναι πρόβλημα λοιπόν πολιτικό το πρόβλημα της Ελλάδος είναι πρόβλημα εθνικής ελευθερίας, που σημαίνει ηγεσία εθνική, ισχυρές και ανεξάρτητες ένοπλες δυνάμεις, εθνική ομοιογένεια, πατριωτικό φρόνημα και ηθικό υψηλό. Μόνο εάν εξασφαλιστούν όλα αυτά θα επιβιώσει ο Ελληνισμός!


Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki