Που βαδίζει η χώρα τελικά;

Αυτή τη στιγμή έχεις μηδέν πιστοληπτική ικανότητα και δεν έχεις τη δυνατότητα να δανειστείς εκτός μνημονίου. Και αν καταργήσεις “νομικά” το μνημόνιο, αύριο δεν θα σε δανείσουν ούτε οι αγορές, ούτε η τρόικα. Άρα, πας σε αυτό που λέμε “χρεωκοπία”, χωρίς βεβαιότητα για το πόσο θα σε καλύψουν τα φορολογικά σου έσοδα, αφού ούτε καν πρωτογενή πλεονάσματα έχεις αυτή τη στιγμή, για να πεις ότι έστω τα καταφέρνεις να καλύψεις τις εσωτερικές σου ανάγκες ως χώρα, κι ας πιστολιάσει το εξωτερικό χρέος. Δηλαδή, πας σε μια κατάσταση μη εξυπηρέτησης του χρέους.

Αυτό θα σημαίνει ΑΜΕΣΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ των ελληνικών τραπεζών, που έχουν 50 δις σε ομόλογα, και αυτό θα σημαίνει ότι ο κόσμος θα ψάχνει τις καταθέσεις του (όσες απέμειναν) και αυτό θα σημαίνει πλήρης κατάρρευση έστω και όσης οικονομίας λειτουργεί αυτή τη στιγμή. Μπορεί να σημαίνει ναυτικό αποκλεισμό, σαν κι αυτό που μας έκαναν στον πόλεμο της Κριμαίας και ο κόσμος πείνασε, μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Αν θέλετε να πολεμήσουμε για το άδικό μας, για να μην πληρώσετε δηλαδή τα χρέη σας, είναι κι αυτό μια σκέψη. Ίσως να είναι ισχυρότερο κίνητρο από το να πολεμήσεις για κάτι παλιόβραχα που έτσι κι αλλιώς δεν σου αποφέρουν τίποτε. Ενώ το να πιστολιάσεις όλα σου τα χρέη, είναι οπωσδήποτε πολύ καλύτερο κίνητρο. Γι’ αυτό άλλωστε πολέμησαν και οι πρόγονοί μας, για το δικαίωμα να πιστολιάζουμε τα χρέη μας, και όχι για τα παλιόβραχα.

Η παρουσία άλλου πρωθυπουργού δεν θα αλλάξει ΜΑΓΙΚΑ την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, αλλά θα ανατρέψει τις πολιτικές που οδηγούν σήμερα στην ΤΕΧΝΗΤΗ ανυπαρξία πιστοληπτικής ικανότητας.

Σήμερα ζούμε το εκπληκτικό φαινόμενο, η Ελλάδα να έχει υψηλότερα σπρεντς από ότι μια εβδομάδα πριν να μπει στο μνημόνιο. Γιατί; Υποτίθεται ότι το “σχέδιο σωτηρίας της χώρας” θα έπρεπε να την στηρίξει, έτσι δεν είναι; Γιατί λοιπόν έχει μικρότερη πιστοληπτική ικανότητα από πριν;
Μα γιατί συντηρείται η φαύλη φιλολογία περί αναδιάρθρωσης του χρέους!
Κι εγώ σε ρωτώ: ΠΟΙΟΣ τη συντηρεί, αν όχι η ίδια η κυβέρνηση;
Γιατί είναι ΟΛΟΙ οι ξένοι πεπεισμένοι ότι θα πάμε σε αναδιάρθρωση, αν η ίδια η κυβέρνηση δεν αφήνει να εννοηθεί ότι είναι πολύ πιθανό να πάμε σε αναδιάρθρωση;
Κι αυτό, τη στιγμή που με επιτόκια ευρώ η χρηματοδότηση του χρέους ακόμη και σε ύψος 150% δεν είναι απαγορευτική για μια χώρα. Απόδειξη, το Βέλγιο που μπήκε στην ΟΝΕ με χρέος 140%. Για την Ιαπωνία τα ξαναείπαμε. Το Βέλγιο έχει αρκετές ομοιότητες με την Ελλάδα, ειδικά όσον αφορά το νότιο κομμάτι του (γαλλόφωνο), που παράγει ακόμη λιγότερα κι από την Ελλάδα και δεν έχει ούτε τουρισμό ούτε ναυτιλία ούτε την ανθηρή βιομηχανία τροφίμων (ελαιόλαδο κλπ.) που έχουμε εμείς.

Στην ουσία, επιδοτείται από το βόρειο Βέλγιο (Φλάνδρα). Όπως κι εμείς από την Ε.Ε., περίπου, κάτι τέτοιο.
Συνεπώς, όταν αλλάξει η κυβέρνηση, την άλλη στιγμή θα ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ η φιλολογία περί αναδιάρθρωσης! Και, συνεπώς, σε λίγους μήνες θα πέσουν καταλυτικά τα σπρεντς και θα ανακτηθεί η δυνατότητα χρηματοδότησης από τις αγορές. Όσο θα πέφτουν τα σπρεντς, τόσο θα δημιουργείται ενάρετος κύκλος εμπιστοσύνης.

Γιατί όμως ο Γιώργος Παπανδρέου συντηρεί τη φιλολογία περί αναδιάρθρωσης και, άρα, κρατάει “σκοτωμένη” την πιστοληπτική μας ικανότητα;
Μα, για τον απλούστατο λόγο ότι ΘΕΛΕΙ να είμαστε μέσα στο μνημόνιο, όπως άλλωστε του ξέφυγε του Σαχινίδη στη γνωστή συνέντευξή του στη ΝΕΤ. Ήταν η ΜΟΝΗ επιλογή αυτής της κυβέρνησης, μας είπε ο Σαχινίδης, μετά τις 5 Οκτωβρίου. Για να είναι λοιπόν ΜΕΣΑ στο μνημόνιο, πρέπει να μην έχει πιστοληπτική ικανότητα. Γι’ αυτό και όλα αυτά τα εξωφρενικά μέτρα, που τρομοκρατούν το λαό. Για να μην χρεωθεί αυτός άμεσα το πολιτικό κόστος, αλλά να το περάσει έμμεσα στο Καραμανλή.

Στην ίδια λογική εντάσσεται και το σκάνδαλο “Τ+10″, το οποίο η κυβέρνηση κουκούλωσε, αποδεικνύοντας έτσι τη συνενοχή της: ΗΘΕΛΑΝ και ευνόησαν τους κερδοσκόπους!
Είναι λοιπόν προφανές ότι η κυβερνητική πολιτική στόχευση από την τρομακτική μείωση του ελλείμματος κατά 11% σε ένα χρόνο, είναι να μπορέσει να περάσει τα δύσκολα τώρα και, όταν θα πλησιάζει να εξαντλήσει την τετραετία, να ανοίξει το πουγκί των παροχών, για να μπορέσει να εξασφαλίσει επανεκλογή.

Ενδιαμέσως, όμως, θα έχει καταφέρει να χρεώσει πολιτικά τα μέτρα, τουλάχιστον εν μέρει, στον Καραμανλή και στο ΔΝΤ. Και έτσι ο Γιώργος Παπανδρέου θα εμφανιστεί προς το τέλος της τετραετίας ως σωτήρας της χώρας και προστάτης του απλού λαού!
Πιστεύω ότι, αν ο Γιώργος Παπανδρέου τη σκαπουλάρει μέχρι τότε, θα δικαιωθεί μέχρι κεραίας. Η χώρα κάποια στιγμή θα ανακτήσει με “μαγικό” τρόπο την πιστοληπτική της ικανότητα λίγο πριν τις εκλογές (δηλαδή: θα λήξει η φημολογία περί αναδιάρθρωσης) και ο Γιώργος Παπανδρέου θα εμφανιστεί ως “πετυχημένος” και ως “σωτήρας”. Και όλα αυτά, έχοντας διαλύσει προηγουμένως το λαό στις θυσίες!
Ίσα που μπορεί και να το πετύχει! Γι’ αυτό, είναι πολύ σημαντικό να φύγει όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Πάντως, μόλις αλλάξει η κυβέρνηση, τα πράγματα θα στρώσουν την άλλη στιγμή, αφού θα εκλείψει η πολιτική συνειδητής υπονόμευσης της πιστοληπτικής μας ικανότητας.

Tμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki