Κινεζικές «απειλές» πυροδοτούν πανικό φυγής από το ευρώ...

Η κρίση των τραπεζών της Ευρωζώνης, η βαθιά ύφεση των οικονομιών και η εφιαλτική κρίση του χρέους δοκιμάζουν τη στρατηγική τόσο των κερδοσκοπικών όσο και των συντηρητικών επενδύσεων. Ωστόσο, το ενδεχόμενο να αποσταθεροποιηθεί η νομισματική τάξη πραγμάτων από τις προθέσεις και τις επιδιώξεις της Κίνας στη στρατηγική των επενδύσεών της στα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης εγείρει μείζονα κίνδυνο για το ευρώ.

Η αποκάλυψη της συνάντησης αξιωματούχων της Safe (State Administration of Foreign Exchange) της Κίνας, που διαχειρίζεται τα τεράστια συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας, με ξένους τραπεζίτες στο Πεκίνο άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, πυροδοτώντας χθες τη μαζική φυγή των κεφαλαίων από το ευρώ και την κατακόρυφη πτώση του έναντι του δολαρίου.

Βεβαίως, η Safe διέψευσε τα σχετικά, αλλά οι φήμες οργιάζουν. Ομως, τώρα που η οικονομική ευημερία έχει κλονισθεί, ο κίνδυνος μεγάλης πτώσης του ευρώ αποσταθεροποιεί την Ευρωζώνη. Αντίθετα, η Κίνα θα ευνοηθεί, καθώς το νόμισμά της είναι χειραγωγούμενο, δεν διαπραγματεύεται ελεύθερα στις αγορές αφού είναι προσδεδεμένο στο δολάριο και ακολουθεί την κατεύθυνση του αμερικανικού νομίσματος. Nα επισημανθεί ότι η εξάρτηση τόσο των HΠA όπως άλλωστε και των χωρών της Ευρώπης από τις αγορές για την αντιμετώπιση του χρέους έχει εξελιχθεί σε μια κρίσιμη σχέση.

Η εξάρτηση της χρηματοδότησης των δημοσιονομικών ανισορροπιών αποτελεί κρας τεστ πλέον όχι μόνο για την κυβέρνηση Ομπάμα, αλλά και για την Ευρωζώνη.. Οπως έχει επισημάνει επανειλημμένως η στήλη, η εξάρτηση από το κινεζικό χρήμα προφανώς και δεν είναι ακίνδυνη για κανένα. Γνωρίζουν οι πάντες ότι ο δανεισμός από την Κίνα ως μια κολοσσιαία τονωτική ένεση στην αμερικανική οικονομία έχει καταστεί «γόρδιος δεσμός». Στην ουσία, η Κίνα χρηματοδοτεί το τεράστιο αμερικανικό έλλειμμα και γι’ αυτό η σχέση της ως εμπορικού «εταίρου» των ΗΠΑ είναι πολύ σημαντική. Αλλά σε ένα μικρότερο βαθμό, η Κίνα λειτουργεί και για την υπόλοιπη Δύση με ένα καθοριστικό ρόλο. Αυτό ουδείς έως τώρα δεν το είχε επισημάνει!

Το βάρος της θέσης της κάθε χώρας καθορίζεται μέχρι σήμερα από το μέγεθος της οικονομίας, τα συναλλαγματικά διαθέσιμα, την ελευθερία του εξωτερικού εμπορίου και τις ροές κεφαλαίου της συγκεκριμένης οικονομίας. Ομως, οι εποχές έχουν αλλάξει. Ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες έχουν πολύ μεγαλύτερη οικονομική επιρροή απ’ ό, τι στο παρελθόν. Η Κίνα είναι η τρίτη οικονομική δύναμη στον κόσμο και συνεπώς έχει σημαντικές ευθύνες, όταν πρόκειται για τον συντονισμό των οικονομικών και νομισματικών πολιτικών σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά, μέχρι εκεί... H οικονομία της Kίνας είναι μεγαλύτερη κατά 70 φορές από το 1978, τότε που η κυβέρνηση εγκατέλειψε τη σκληροπυρηνική κομμουνιστική γραμμή και υιοθέτησε καπιταλιστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς, είχε ξεπεράσει την Iαπωνία ως ο μεγαλύτερος αγοραστής αμερικανικών κρατικών ομολόγων.

Πάντως, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ηπιότερη τροπή φαίνεται πως παίρνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα σε ό, τι αφορά την ισοτιμία του γουάν με το δολάριο, καθώς η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει (!) ότι το θέμα εμπίπτει στη σφαίρα της εθνικής κυριαρχίας της Κίνας.

Παρά τις πιέσεις που του ασκεί το Κογκρέσο για σκληρότερη στάση στο θέμα του γουάν μετά το εμπορικό έλλειμμα ύψους 227 δισ. δολαρίων που εμφάνισαν οι ΗΠΑ προς την Κίνα το 2009, ο κ. Ομπάμα είναι διαλλακτικός, τονίζοντας πως «η Κίνα θεωρεί το ζήτημα του νομίσματός της θέμα εθνικής κυριαρχίας» και παραδέχθηκε πως «δικαιολογημένα αντιστέκεται στις διεθνείς πιέσεις σε ό, τι αφορά αποφάσεις σχετικές με τη συναλλαγματική και τη νομισματική της πολιτική». Εχουν, όμως, επίσης προηγηθεί δηλώσεις Κινέζων αξιωματούχων, που άφησαν προ ημερών ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιτρέψουν οι κινεζικές αρχές κάποια διακύμανση του γουάν στις αγορές.

Οι ΗΠΑ το 1971 θέσπισαν προσωρινό φόρο 10% στις εισαγωγές, έως ότου να εξαναγκαστούν η Ιαπωνία και η Γερμανία να αυξήσουν την ισοτιμία των νομισμάτων τους έναντι του δολαρίου. Το αμερικανικό Κογκρέσο θεωρεί ότι κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και σήμερα για τις εισαγωγές από την Κίνα, μόνο που ο ειδικός αυτός φόρος θα χρειαστεί να είναι πολύ υψηλότερος, περίπου 25%!

Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki