Πώς θα είναι η Ελλάδα «μετά το μνημόνιο»;

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΠΟΓΛΗΣ

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο δρόμος για την Ιθάκη θα είναι μακρύς και η Ελλάδα «μετά το μνημόνιο» δεν θα έχει και πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα την «προ μνημονίου». Ποιες όμως θα είναι οι αλλαγές που θα έχουν επέλθει στην οικονομία και κοινωνία στο μεσοδιάστημα ως το 2012;

Σύμφωνα με το μνημόνιο και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, οι αλλαγές αφορούν τα πάντα. Από το Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, την απελευθέρωση των υπηρεσιών και την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, τη λειτουργία του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, την Υγεία και την Παιδεία, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις κλπ.

Τα περισσότερα από εκείνα που επιτάσσει το μνημόνιο θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει από χρόνια, ενώ τα λιγότερα- άδικα ή δίκαια- θα πραγματοποιηθούν σταδιακά και η εφαρμογή τους θα συμβάλει ουσιαστικά στη νέα εικόνα που θα έχει η Ελλάδα.

Ωστόσο από την εφαρμογή του μνημονίου λείπει το «παράρτημα» το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Τι εννοούμε; Μα το αυτονόητο. Οτι υπάρχει ένα κενό στην όλη ιστορία του μνημονίου, αφού λείπει η προσέγγιση των επιπτώσεων εφαρμογής του. Για παράδειγμα, θα έπρεπε να υπάρχει μια προσέγγιση στις επιπτώσεις του μνημονίου στην απασχόληση. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι η Ελλάδα έχει αναλάβει την υποχρέωση να εφαρμόσει μέτρα που οδηγούν, αναπόφευκτα, στη μείωση της απασχόλησης και στην αύξηση της ανεργίας. Εκείνο όμως που δεν γνωρίζουμε είναι σε ποιους κλάδους θα αυξηθεί- και πόσο- η ανεργία και βεβαίως τι μπορεί να γίνει ώστε οι άνεργοι να βρουν διέξοδο στην αγορά εργασίας μέσω της επιμόρφωσης και της Διά Βίου Μάθησης.

Αλλο παράδειγμα. Πολλές μικρές επιχειρήσεις κλείνουν ή θα κλείσουν ή είναι υπερχρεωμένες ή θα καταστούν υπερχρεωμένες. Πόσες θα έχουν κλείσει ως το 2012 και ποιες επιπτώσεις θα έχουμε στον κύκλο εργασιών των βιομηχανιών; Πόσα δάνεια θα μείνουν ανεξόφλητα στις τράπεζες;

Ποιες συγχωνεύσεις θα πρέπει να γίνουν στον τραπεζικό τομέα και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα;

Οι προσεγγίσεις αυτές είναι απαραίτητες και αναγκαίες και θα βοηθήσουν πολύ την ίδια την κυβέρνηση, τις επιχειρήσεις, αλλά και γενικά τους πολίτες να γνωρίζουν- κατά προσέγγιση- ποια θα είναι η κατάσταση «μετά το μνημόνιο». Τώρα δεν έχουμε καμία αξιόπιστη προσέγγιση, οπότε βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι αναφορές για καταστροφικές επιπτώσεις είτε στην οικονομία είτε στην κοινωνία, γεγονός που λειτουργεί ιδιαίτερα αρνητικά στον ψυχολογικό παράγοντα της οικονομίας και ανατροφοδοτεί την ύφεση.

ΥΓ.: Οταν ήταν υπουργός Οικονομίας ο κ. Κ. Σημίτης επέβαλε τη συμπλήρωση «παραρτήματος» σε έγγραφα με τίτλο «κόστος - ωφέλεια», δηλαδή τις συνέπειες (θετικές και αρνητικές) των μέτρων που είχε αποφασισθεί να ληφθούν


Tμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki